Hiding The Billionaire's Daughter

Chapter 9

"Gusto ko nang makalabas, please?"

"No. You will stay here and wait till your wound heals."

"Sige na, please please please!"

"I told you no!"

Napa bunting hininga nalang ako at ngumuso. Ni hindi ko mapilit na ilabas na ako ng hospital na Ito. Baka magsuka suka pa naman ako dito.

Nagpabili narin ako kay Samuel nung crackers para mapigilan ang morning sickness ko. Hope it works.

Ayaw ko dito! Hindi ako pwede gumala! Boring dito!

Isang araw na ako dito pero wala na akong ginawa kundi ang mag-scroll Ng mag-scroll ng notification sa fb ko.

Ng makita kong online si Dawn ay kaagad ko iyong vinideo call.

"Hoy tag-init! Bakit hindi kana bumalik kahapon? Nasan kang lupalop napadpad bruha?" Sermon nito sa sandaling sagutin ang tawag ko.

Napairap nalang ako at sinagot ang tanong nya.

"Nabaril ako kahapon. Wag kang ano dyan" asar kong sabi.

"Kaya pala" Balewalang sabi nito sabay turo sa hospital gown na suot ko.

Hindi nayan magugulat kung mabaril ako kahit saan, as long as hindi kritikal. Alam na naman nya yung business Ng papa ni Isaiah eh.

"Ok naman ang mood mo so I guess ok lang ang bata? Mataray ka parin eh." Nang-aasar nitong Sabi.

Malamang hindi Sana kita t-tatawagan at magtataray sayo kung nawala ang baby ko. Buti nga eh hindi nalaglag Nung nawalan ako ng dugo. Malakas kaya kapit nito.

For now, Wala pa naman akong cravings ewan ko lang mamaya o bukas.

Nag-asaran pa kami ng konti bago nya binaba ang tawag ng sabihin nyang natawag daw ang kalandian nya.

Okay so back to scrolling nanaman tayo sa Facebook beh. Hindi manlang ako pwed ng ilabas ng hospital kahit sa parking lot.

Busy sa kung saan yung asawa ko eh. Gusto ko sanang magpabili ng bukayo.

Napabuntong hininga ako at pinindot ang button sa itaas ng kama ko para tawagin ang doctor ko.

"Anong nangyari?" Biglang bumukas ang pinto at pumasok doon ang nagmamadaling si Samuel na matigilan ng makita ang kalmado kong mukha.

"Bili mo ko bukayo at moron." Sabi ko dito.

Napahawak Ito sa dibdib nya at dumausdos pababa. Napabuntong hininga pa ito at napapikit ng mariin.

"Para lang sa emergency ang button na yan, Summer. Wag mo kong pinapakaba ng ganito." Madrama nitong sagot.

Nagkibit balikat lang ako at tinaboy Ito.

"Bili mo ko. Kunin mo bayad sa pinsan mo. Gusto ko within five minutes ah?" Pagrereklamo ko dito.

Napailing naman ito at mukhang walang choice na lumabas ng kwarto. Pero bago pa man sya tuluyang nakaalis narinig ko pa ang pag-bulong nito ng

'Buntis nga naman.' iling-iling nitong Sabi.

Napangisi nalang ako ng may nautusan akong bumili ng pagkain. I guess here comes my cravings. Good luck sa makakasama ko.

Nang dumating na si Samuel dala ang mga pinabili ko ay, kaagad ko iyong nilantakan at naubos.

Nanood nalang din ako ng TV na nandito sa hospital room ko.

Habang nanonood ay hindi ko maiwasang isipin kung magiging maayos na ba ang mga bagay-bagay sa oras na makalabas na ako. O Kung kailan matatapos ang gulo na dumadamay samin.

Ma-ii-stress lang lang ako kung iisipin ko lahat ng posibleng mangyari sa hinaharap.

But nag-eenjoy naman ako sa kumakain ko ngayon. So, bahala na?

Kalaunan ay dumating din si Isaiah para sabihing pwede na akong lumabas kinabukasan na sobra kong ikinatuwa.

Finally I can go shopping and go to salon. For the meantime, were gonna be staying at my mansion in Cavite. Habang ginagawa pa yung bahay na nasunog dito.

But I guess mags-suggest natin ako ng nursery room sa ginagawang bahay para hindi na namin babawasan ang guest room.

May dala rin syang lasagna para sa miryenda ko. Nakikita ko namang bumabawi si Isaiah sa mga araw na wala sya at na-aapreciate ko yon.

Plano ko na ring sabihin sa kanya ang pagbubuntis ko sa araw ng ultrasound ko sa susunod na linggo.

It would be better if we'll plan our future together. Para madagdagan narin ang securit namin ni baby.

I'm so excited for my pregnancy. I can imagine me and Isaiah holding our baby boy or girl in our arms.

I just wish na sa time na lumabas na sya ay tapos na ang gulo sa pagitan namin ng pamilya ni Isaiah.

Para mabuhay sya ng normal at mapayapa.

Isaiah looked at me when I yawned. He walked towards me and he hugged me and hummed me a lullaby so that I can sleep peacefully.

I smiled and gave him a peck on the tip of his nose.

He looked down on me and returned my kiss but he gave it on my lips.

We both swung our body to the lullaby he's humming while we're hugging each other.

I closed my eyes and listened to his own melody--his heartbeat. I felt the rythym and hugged him tighter until I fell asleep.

I WOKE up when something moved beside me.

Isaiah's beautiful face filled my sight. He's sleeping peacefully while caging me into his arms.

I smiled and gave him a peck on his lips. He seems to felt that and open his eyes.

"Good afternoon. Handsome" I smiled at him.

He greeted me back and gave me a peck on my lips.

"Isaiah" I called him.

"Yes?"

"Can you please buy me a moron?" I said cutely at him.

His forehead knotted and shot me a questioning stare. "Moron?"

"Yes. It's like a suman but with a chocolate thingy. It's doubled flavor." I explained.

His forehead creased even more and took his phone to search what does it looks like.

"Where did you get that moron thingy?" He said while researching where can he buy that food.

"In a restaurant in Batangas. They are serving moron as a dessert. Try them they're so delicious."

Kahit na nagtatataka ay sinunod parin nito ang utos ko. Pagkalabas nito ay minasahe ko ang tyan ko at kinausap ang laman noon.

"Kapit lang, nak. May walong buwan ka pang hihintayin. Kumain ka nalang muna." Pagkausap ko dito sabay tawa.

Habang hinihintay si Isaiah ay tumingin muna ako sa bintana para maaliw sa mga tanawin sa labas.

What a sunny day I had. I wish tomorrow is a good day.