Unbroken Promises

Chapter 18

" Nagkita na kayo ni Greg?, anong nangyari? sa Laguna ka na ba titira?." sunod na sunod na tanong ni Mia sa kanya.

Nag aayos siya ng mga sample picture ng mga designs na mga ginawa nila habang nakikipagkwentuhan siya dito.

"Hindi, nag greet lang kmi sa isa't isa at un lang. Wala na." sagot niya dito.

Hindi niya masabing they had a wild night at hanggang ngayon ay ramdam niya pa rin sa katawan ang sakit when he entered to her. Buti nalang at nagpahinga siya ng maayos sa kanyang apartment kung hindi ay baka mapansin na hirap siyang maglakad ngayon.

" Talaga friend? bakit I feel like parang nagkaayos na kayo." tudyo nito sa kanya.

" no, hindi ko alam kung maayos pa kami." Iwas niyang sagot dito.

"Kinikilig ako at nagkita ulit kayo, hindi niya man lang ba inalam kung saan ka nakatira? at eto trying to survive." paemote na sabi nito.

" hindi eh, siguro nagulat kami sa isa't isa. Naku magtrabaho na nga tayo." taboy niya dito.

Ayaw niyang mag usisa pa lalo si Mia.

Umalis naman si Mia at nagpatuloy sila sa kanilang mga gawain.

Naging magkasintahan si Ariel at Mia nung nakagraduate sila. Ariel loves her friend kaya pala nakikipagclose sa kanya noon At hanggang nagpatayo ng company na magkasama. She's happy for them.

After that night ay nagpatuloy ulit ang normal niyang buhay, hindi niya alam kung nasa Laguna ba si Greg o hindi. Ayaw niyang umasa na sana habulin siya ni Greg pero namimiss niya ito at hindi niya malimutan ang nangyari sa kanila.

Greg's POV
Umiinom siya ng hard drinks sa club, boys night out nila. His treat dahil magpapaalam na siya sa kompanya ni Lucas.

" The youngest man in our group is married. What's the name Again? " sabi ni Prince.

" Lucia" sagot naman ni Lucas.

Tahimik lamang siya, balak niyang kausapin si Lucia, kinuha niya ang address nito sa kanyang papa. Bagama't kalmado ang kanyang papang binigay ang address ni Lucia ay alam niyang tuwang tuwa ang mga ito.

Alala pa niya kung paano sila nag usap noon ng kanyang papa.

" why lucia left? o pinaalis nyu ba sila?" tanong niya sa kanyang papa minsang kumakain sila.

Matagal bago sumagot ang kanyang papa.

" after she saw the pictures na bigay ng detective ay agad itong nagsabi na gusto niyang tumira sila sa Manila, ilang beses namin siyang pinigilan pero hindi ito nagpaawat."

" We are sorry son, we made a mistake thinking that helping Lucia will make you happy, may sakit ang kanyang mama, they didn't asked for help, ako ang nagkusang nagbigay sa kanila ng tulong."

All this time ay naging mapride siya sa mga nangyari, they wasted the time, he wants to say sorry to her, to start all over again. Uminom pa siya ng dalawang baso saka nagpaalam sa mga ito.

He drives his expensive car even the rain is strong, gusto niyang makita agad si Lucia. Pagdating niya sa bahay na sinabi ng kanyang papa ay nagulat siya na maliit pala ito. He can't believe that Lucia is living like this for all these years. He can't explain what he feels.

Nagdoorbell siya sa isang maliit na bahay pero walang nagbubukas hanggang nagbukas ang bintana ng pangalawang palapag.

" iho? sino hanap mo?" tanong ng isang matandang babae.

" si Lucia po." sagot nito.

" naku minsan ginagabi yun sa uwi, gusto mo bang tumuloy muna dito sa taas habang naghihintay sa kanya."

" it's ok, maghihintay nalang po ako sa kotse, salamat po." sagot niya at tumakbo sa kanyang kotse at pumasok sa loob.

Hindi naman siya masyadong nabasa. He's waiting patiently ng sa gilid ng apartment. Patingin tingin siya ng oras, dumaan ang twenty minutes ng may pumarada sa harap ng apartment, it's an old brand of car. Lumabas ang lalaki at he looks familiar.

Binuksan nito at kabilang pintuan ng sasakyan at dahil umuulan at madilim ay hindi niya agad napansin na si Lucia ang nasa loob ng sasakyan.

Pinayungan ng lalaki si Lucia, tiningnan niya ang lalaki, si Ariel, Lucia's classmate. Gusto niyang sugurin ang mga eto pero pinigil niya ang sarili.

Nang makapasok na si Lucia at umalis si Ariel saka siya lumabas ng sasakyan. Kumatok siya ng pintuan ng malakas.

" sandali" sigaw ni Lucia sa loob.

Bumukas ang pintuan at nagulat si Lucia ng makita si Greg.

" Greg, bakit ka nandito?" tanong nito.

" di mo ba ako balak papasukin?" tanong ni Greg.

" pasok ka." sagot niyang naguguluhan.

Pagpasok ni Greg ay agad niyang sinipat ang maliit na kwarto, a twinsize bed in the corner, a small sofa and tv infront of it at dining set na pangdalawahan sa bandang kusina.

Pinagsiklop ni Lucia ang mga kamay. Sinipat ni Greg ang kanyang bahay pero hindi ito ngasalita.

" leave this place and stay with me." sabi niya dito.

" I can't do that, dito ako nakatira." sagot niya dito.

" then let's stay here tonight." sabi nito at umupo sa sofa.

" ano ba talagang kelangan mo?" sabi niya ditong naiinis na.

" you, simply you my wife." sagot nitong walang kagatol gatol.

" please! stop this game, kasal tayo oo pero you left kaya hindi ko maintindihan kung bakit nandito ka ngayon."

Ngumiti ito. Para bang mas lalo siyang inaasar.

" We will sleep here tonight then, maybe tomorrow to my place or doon ka nalang tumira." sabi nito.

" at bakit?."

"dahil ayokong nakikisama ka sa ibang lalaki."

" he is my friend kung ang ibig mong sabihin ay ang naghatid sa akin kanina." sabi niya dito pero sa itsura ni Greg ay mukhang wala talaga itong balak umalis.

At dahil sa ulan ay nagpaalam siya dito para maligo. Si Greg naman ay relax ng nakaupo sa kanyang sofa.

Habang naliligo siya ay nag iisip siya kung anong nasa isip ba ni Greg, bakit ngayon ay gusto nitong matulog sa inuupahan niyang maliit na kwarto. bukod sa ayaw niyang pagusapan siya. Nang lumabas siya sa banyo ay nakaupo si Greg sa may maliit table sa kusina at nakabukas ang laptop busy sa kung anong tinatype doon, wala na ring sapatos at ginamit ang isang tsinelas niyang panloob, gusto niyang matawa sa itsura nito pero tahimik lang siyang lumapit dito.

Nagsuot siya ng pajama na terno sanay siyang matulog na tshirt at panty lamang pero dahil meron si Greg ay ayaw nagsuot siya ng pajama, ayaw niyang isipin ni Greg na inaakit niya ito.

" kumain ka na ba?" tanong nito kahit di nakatingin sa kanya.

" oo, kumain kami sa office kanina." sinungaling niya kahit na gutom na gutom siya.

" nice try, pero sa I'm starving as much as I want to have you eh I need to eat, magoorder na ako ng food sa labas, next time na tayo magdinner outside." paliwanag nito.

Sinabi niya naman ang address niya at di nagtagal ay dumating ang pagkain nila at kumain ng sabay.