Medyadaki kişiler: Bora uyuduktan sonra Helen'le olan bir sahne.
Kapı zili çalmıştı. Kayla "Ben bakarımm."diyerek hoplaya zıplaya kapıyı açmaya gitti. Bora gelmiş olmalıydı eşyalarını almaya gitmişti en son.
"Selam kızlarr."diyerek içeri girmişti Bora. Baya mutlu gözüküyordu. Bir dakika Bora'nın elindeki o kocaman poşette ne vardı?
"Selam Bora"dedim. Bora merakla elindeki poşete baktığımı anlamış olmalıki. "Senin için biraz abur cubur aldım."diyerek poşeti işaret etmişti. Biraz utanmıştım aslında ne meraklı melehattim ben öyle.
Kayla araya girerek. "Oooo hoşgeldin Bora'cım gel ben sana odanı göstereyim eşyalarını yerleştir. O abur cuburlarıda yanında getir yoksa Helen biz gelene kadar bitirebilir." Sırıtarak bu sözleri söyledikten sonra odadan çıkmışlardı. Tamam dostlarım abur cuburları biraz fazla seviyor olabilirdim ama yani nezaketen de olsa uçlarından belki tadına bakardım sadece.
O sırada Bora odaya girip yanıma oturmuştu. Kayla gelmemişti. Onu şu 1 hafta boyunca pek fazla görebilceğimi sanmıyordum şeytan kız bizi ne kadar yalnız bırakırsa o kadar iyi olacağını düşünüyordu. Neyse şimdi Kayla'yla uğraşamıcaktım ayol.
"Bora, baban sorun çıkartmadı değil mi gelmene?"
"Ona evlenmeden önceki son günlerimi bari rahat bir şekilde geçireyim dediğimde pek bir şey demedi."
"Güzel."dedim dudağımı hafif kıvırarak. Kayla o sırada ikimize seslendi.
"Çocuklar ben dışarı çıkıyorum. Siz keyfinize bakın acıkırsanız popolarınızı kaldırıp mutfaktan bir şeyler hazırlayabilirsiniz size bir şeyler hazırlayıp bıraktığımı düşünmeyin lütfen. Belki geç gelirim belkide gelmem haberiniz olsun hadi ikinizide öptüm muck muck."ve nereye gittiğini soramadan kapının kapanma sesi duyulmuştu bile. O geve belki gelirim belki gelmem mi demişti? Bu kızın aklında neler dönüyor hiç bir zaman anlayamayacaktım. Kalmıştık baş başa ne yapıcaktık ki şimdi. Biraz daha konuşmazsak gerginliğim dahada artacaktı. En iyisi ben konuşayım.
"Bora sana yemek hazırlayım mı aç mısın? Galiba ben acıktım sana hazırlamışken bende yerim." Çocuğa hem aç mısın diye sorup kendimim aç olduğunu söylemem de biraz garip oldu.
"Bu halde nasıl hazırlamayı düşünüyorsun cüce?"
"Hazırlarım oğlum ne varmış halimde turp gibiyim evelallah."
"Ben hazırlarım sen otur." Neyy Bora yemek mi yapacaktı ha hay onun yumurta bile kıramazdı bence.
"Sen hazırlıcaksın ha. İtfaiyeyi hazırda tutayım mı?"
"Kızım ne itfaiyesi bir yemek yaparım parmaklarını yersin."diyerek ayaklandı mutfağa gidiyordu sanarsam. Kalkıp yanına gitsem iyi olacaktı aç kalmak istemiyorum.
"Helen sırf aç kalmayayım diye bana karışmak için mutfağa geliyorsan hiç rahatsız olma elini dahi değdirmem." Ay ayol bu çocuk içimimi okumuştu ne yoksa seslimi konuşmuştum.
"Aaa Bora ama beni yanlış anlıyorsun ama ben sana mutfaktaki şeylerin yerlerini göstericektim." Attık ortaya bir neden inanırsa tabi dostlarım.
"Yok saol ben bulurum ihtiyacım olan şeyleri sen biraz dinlen yorgunsundur. Benseni uyandırırım hazır olunca." Aslında doğru söylüyordu vurulmuştum be bugün ben. Allah'a şükür sadece sıyırıp geçmişti.Tabi sıyırıp geçmişti geçmesinede sizler bilmiyorsunuz tabi doktora ne kadar dil döktüm hastanede kalmayayım diye. Sonuç ben kazanmıştım doktor bir iki saat sonra çıkabilceğimizi söylemişti o aradada gerekli testleri yapmıştılar. Ufak kanamalarda pansuman yapabilceğimizi fakat yaranın çok fazla kanadığı taktirde hemen hastaneye gelmem gerektiğinide tembih etmeyi unutmamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seni Kocam İlan Ediyorum!
Ficção Adolescente...sizi karı koca ilan ediyorum. Hayatta ne zaman ne olacağını bilemeyiz. Hayat her seferinde bizlere farklı oyunlar oynar bazılarına kolay bazılarına zor gelir işte buda kişinin kaderidir... Evet dostlarım bu bir nikah memuru kızımızın ve biraz saf...
