Forgotten Love

Chapter41:Memories

  Habang pinagmamasdan ang video ng pag iwas niya sa'kin ay biglang tumawag sa'kin si Max. Agad ko naman 'tong sinagot.

"Max, I missed-"

"Sir pasensiya na po, hindi 'to ang babaeng tinatawag niyo." Sagot ng nasa kabilang linya.

Boses ng lalaki

"Where's the owner of the cellphone you are using? And who are you?" I asked seriously.

"This is Philip Simoure Sir, ako po kasi 'yung saksi sa pag bangga ng kotse na sinasakyan ng girlfriend niyo." He said.
Hindi ako naka imik sa sinabi niya.

"Philip right? hindi maganda ang mga biro na gan'yan bata!" I said seriously.

"Sir hindi po 'ko nag bibiro." Diretsong sabi niya.

Agad ko siyang binabaan at tinignan sa map sa cellphone kung nasaan ang location. Ako lagi ang nag bubukas ng gps ng cp ni Max para madali ko lang siyang ma-locate.

Mabilis kong pinaandar ang sasakyan ko kahit na alam kong basa ang daan.

"Hindi pwedeng mawala siya sa'kin! walang katotohanan mga pinag sasabi ng bata'ng 'yon!" 'yan ang paulit ulit kong isinisiksik sa utak ko, pam palakas ng loob ko.

Pag karating ko mismo rito sa lugar kung nasaan daw nabangga ang kotse na sinasakyan ni Max.

Kotse, Pulis, Soco at mga taong nakiki chismis nalang ang nadatnan ko rito.

"Nasaan si Maxcoleen?" tanong ko sa isang pulis.

"Kayo po ba ang boyfriend ng babae?" tanong ng pulis.

"Yes I am." I answered.

"Nadala na siya sa I.C.U, Sir!" Police.

"Saang hospital siya dinala, Sir?".

"Le Vetries General Hospital."
Sa hospital ng lolo ni Sean. Hindi na 'ko nag dalawang isip pa o nag emote- emote pa. dumiretso na 'ko kaagad sa nasabing hospital na pinag dalahan.

"Tita nasaan na po si Max?" bungad ko sa mama ni Maxcoleen. Umiiyak siya at pati na rin 'yung pinsan niya.

"Max!" sigaw ko. Hindi siya gumigising. Ando'n na ang ilang doctor at ilang mga nurse.

Parang na durog 'tong puso ko habang nakikita siyang nakaratay sa kama sa loob ng kwartong 'yon.

Nag simula na ring mag bagsakan ang mga takas kong luha.

"Bakit kasi??! hindi dapat siya ang nakaratay roon! dapat ako 'yon!" galit kong sigaw habang patuloy pa rin ang pag basak ng mga luha ko.

Kung ako lang sana ang sumundo sakaniya edi sana hindi siya nasa ganung kalagayan! bwisit! Tang*nang buhay ko 'to! sana ako nalang kasi! bakit si Max pa? diyos ko, tulungan mo siyang malagpasan 'yon! pakiusap! nag mamakaawa ako! kung pwede sanang ako nalang! h'wag na si Max please...

Hindi ko na nasaksihan ang ginagawa nila kay Max dahil isinara nila ang kurtina sa loob ng kwarto.

Max please! lumaban ka!

F*ck you Ethan! bakit mo ba kasi naisip 'yong laro na 'yon? kung hindi mo lang 'yun ginawa edi sana nasa maayos na kalagayan ngayon si Max. Stupid.

MAXCOLEEN'S POV.

Hindi ko alam kung ano ang nag hihintay o mangyayari nanaman sa'kin dito sa pilipinas pero sana ay maayos at payapa na 'kong muli. Bumaba na 'ko ng ereplano at gustong gusto ko nang makita si...
Ethan

no! no! h'wag mo siyang isipin Max! he's okay.

Ang importante ngayon, makita mo na ang lola mo. Hindi ako maniniwalang wala na siya hangga't hindi ko siya nakikita pero please! god please!.

Habang palabas ng airport ay natanaw ko na ang isang lalaki na blooming na blooming kahit mukhang palang sakaniya ay hindi pa siya perfect non. Napansin ko rin ang ilang babae na nag papansin sakaniya. Woah! daming nagkaka gusto talaga kay Ethan. Dumiretso agad ako sa restroom. Hindi ako pwedeng makita ni Ethan. Ayoko.

tumawag ako kay Maxinne.

"Hello Max?" panimula niya.

"Maxinne pasundo ako rito please!"

"Pero Max susunduin ka na r'yan ni Ethan!" she said.

"Ayoko! please!! Pa sundo!" pag pupumilit ko.

"Pero basa ang daan! kung mag aapurang pumunta r'yan si Dad!" Maxinne.

"Sige na! ayoko talaga rito! sige na kasi!" pag pupumilit ko.

"Mag hotel ka nalang muna r'yan! ako na mag babayad ng tutuluyan mo, basta bukas ka na umuwi kung ayaw mo kay Ethan." Maxinne.

"Ano bayan! sige na kasi Maxinne! gusto ko nang makita si lola please!" I said with falling tears.

"Sige Max, ako na susundo sa'yo." Alam kong si Tito na 'to.

"Thankyou Tito! you're the best talaga!"

Kung ano ano ang inilagay ko. Salamin, Cap, Mask para lang hindi makita ni Ethan. Shinure ko talagang hindi niya 'ko mapapansin. At ilang saglit lang nang pag aanatay ko ay andito na ang red car ni tito.

"Tara na!" Tito. Medyo nanibago ako.

"Tito saan po tayo dadaan?" tanong ko.

"Mag s-short cut tayo, grabi kasi ang traffic kung doon tayo dadaan sa naka sanayan." He explained. I just nodded.

Habang nasa byahe ay nag papatugtog lang ako ng paborito kong kanta ng bts na kinakanta rin ni Ethan pero english ver. kay Ethan, Let Go.

"Teka Tito ano po ang nangyayari?" tanong ko.

Napansin ko kasing kinakabahan na natatakot siya.

"Sobrang dulas ng daan!" pag aalala niya.

"Huh? mag dahan dahan lang po tayo!" sabi ko.

"Sobrang dulas ang hirap niyang pahintuin!"

Nag paliko-liko ang sasakyan na sinasakyan namin. Grabi ang takot at kabang nararamdaman ko ngayon.

"Tito!" I shouted.

at..

bumangga kami sa isang poste. Nag talsikan ang mga bubog ng salamin.. ang u-ulo ni tito.. may d-dugo.. maraming dugo. Nag didilim ang mga mata ko.. sobrang nahihilo ko.

at..

mukhang mawawalan na nga ako ng malay o mamata-