Forgotten Love

Chapter39:TEARS

ETHAN'S POV.

Isang linggo na ang nakaka lipas simula ng umalis siya rito. Hindi ko pa rin tinitigilan ang pag t'text sakaniya at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang sagot.

MAXCOLEEN'S POV.

Walang araw na hindi ko naisip si Ethan. Gustuhin ko mang kalimutan siya pero.. hindi pala gan'to ka dali. Lagi lang akong naka kulong dito sa kwarto ko. Sa mga naka lipas na araw ay naging maayos at maganda rin naman ang buhay ko dito sa side ng daddy ko. Hindi lang ako masyadong nagiging active dahil akala ko ay magiging okay na ang lahat. Nadagdagan pa ang problema ko. Hindi ko akalain na may iba na palang asawa ang daddy ko and I'm not sure if alam ba 'to ni mommy or inililihim lang nila sa'kin. Ngayon, Alam ko na rin ang pakiramdam ng may broken family. Akala ko ay napalayo lang ako sa daddy ko dahil sa inaayos niya ang business namin dito pero may iba pa pala siyang inaasikaso.

What if magaya rin ako sa mommy ko? Ang Love Story nila Mommy at Daddy ay katulad saamin ni Ethan.

Si Mommy rin ang unang nag ka gusto kay Daddy pero hindi gan'to ka-kumplikado ang naging sitwasyon dati nila mommy. Noong mag asawa sila saka nag loko si Daddy at.. iyon ang mas masakit. Siguro ay tama yung matanda na nasa Eco Park. Hindi namin mababago ang naka takda. Hindi ko alam kung grabi lang ba talaga ang diyos sa'kin.

"Diyos ko hirap na hirap na po 'ko! Bakit ho ba puro problema nalang ang dumarating sa'kin? Ang buo kong akala ay magiging okay ako dito pero bakit? Ngayon!, Ngayon ko lang po maka kasama ang daddy ko tapos gan'to pa?! Hirap na hirap na po 'ko." Sabay ang pag tulo ng mga luha ko.

Biglang nanikip ang dibdib ko at nahirapan akong huminga.

"Sana ay.. Wakasan niyo nalang ang buhay ko kung gan'to lang din naman ang magiging kapalaran ko." I said with tears.

Ayoko na! Patuloy pa rin ang pag agos ng mga luha ko. Nasira ang pagmo- moment ko ng may biglang may tumawag sa cellphone ko. Itinago ko muna 'yung isa kong cellphone para hindi ako ma-contact ng mga kaibigan ko at ni Ethan. Tanging si Hailey at sila Mommy lang ang nakakaalam ng bago kong number.

"Y-Yes, hello?" garalgal ang boses.

"Max this is your mom!" ani ng nasa kabilang linya.

"May p-problema po ba ma?" garalgal pa rin ang boses ko.

"N-Nak.." mom. Natigil ako sa pag hikbi.

"Mom? Bakit? May nangyari po ba?" I asked.

Nagulat ako ng marinig ko ang kaniyang pag iyak.

"Mom!?" tawag ko.

"'Y-'Yung lola mo.."

"Anyare po kay lola?" pag aalala ko.

"P-Patay na siya.." She cried.

Parang huminto ang mundo ko ng marinig 'yon. Ang lola ko ang laging and'yan for me. Heto nanaman ang mga pag buhos ng luha ko. Nahulog ang cellphone ko sa sahig. N-No! Hindi pwedeng mangyari 'yon!

Kumirot ang dibdib ko.

Bakit parang sobrang makasalanan ko naman? At lahat nang 'to ay nag kasabay sabay pa! Shit!

"Diyos ko! B-bakit?" sabay ang hagulgol ko. Walang hinto sa pag kawala ng nga luha ko.

Kumikirot ang puso ko sa sakit ng mga nangyayari sa'kin ngayon. Para naman ako nitong may napatay na tao sa mga parusang problema na iginagawad sa'kin. Hirap na hirap na 'ko! Sabayan pa ng kuhanin ng diyos ang mahal kong lola.

Why? Why?

Wala pa rin akong tigil sa pag hagulgol dahil sa sakit na nadarama ko.

"Max what's happening?" kumatok siya ng tatlong beses. Hindi ko kinibo ang nag tanong. Ilang sandali lang at bumukas ang pinto.

"Max?" nang nilingon ko ay si Dad lang pala.

Dahan dahan akong nag ayos ng upo at nang maka upo na rin siya sa kama ko ay niyakap ko siya.

"Dad!" garalgal pa rin ang boses ko.

"Hey baby girl, ano'ng nangyayari sa'yo?" seryoso pero malambing ang boses ni dad.

"Dad si Grandma.."

"Ano'ng nangyari kay Tita?" dad asked me. Siguro ay tita nalang dahil wala na nga talaga sila ni mommy.

"S-She's.. Dead." Mas lalong naging garalgal ang boses ko.

Natigil din siya sa pag haplos sa ulo ko. Syempre kahit wala na sila ni mommy ay may pake at nalulungkot pa rin siya sa pag kamatay ni Grandma.
"What's your plan Max? Uuwi ka na ba kaagad?" Dad.

"Sorry dad, but yes! Gusto ko nang umuwi!" I honestly answered him.

"Gusto kong makita siya bago ang libing." I said with tears. Imbis na bumusangot si daddy dahil sa mabilisan kong pag uwi sa Philippines...

"It's okay baby, I understand. Basta kapag gusto mong pumunta dito mag sabi ka lang anytime." He sweetly smiled at me.

"Thanks Dad!"

Patuloy pa rin ang agos ng luha ko. Niyakap ako ni daddy.

Ang sarap pala kapag kasama mo 'yung daddy mo pero mas masaya kung kumpleto kayo.
Hinanda ko na ang buo kong maleta.