Our Forgotten Memories (Forever Series #1) EDITED

Epilogue

Nakayakap si Kalix sa akin patalikod, napangiti ako nang halikan niya ako sa aking pisngi.

Today was August 14....

Nakangiting humarap ako sa kanya at hinalikan siya sa kanyang labi.
Hinalikan rin niya ako pabalik. Kumawala na ito at naglakad papalayo.

Agad itong bumalik na may dala dalang isang cake, lumapit ito sa akin. "Happy Birthday Asawa ko," Bulong nito sa tenga ko at hinalikan ulit ako sa labi ko. "Anong wish mo?"

Ngumiti ako at sumagot. "Wala na akong hihilingin pang iba dahil sapat na kayo, masaya na akong may isang mapagmahal at masipag akong asawa at isang gwapong anak. Ang hihilingin ko lang ay patuloy nating malagpasan nang magkakasama ang ating mga pagsubok, at maging healthy yung baby natin." Sabi ko at hinimas himas ang aking t'yan.

Ngumiti ito at hinalikan ako sa labi. "I love you asawa ko,"

"I love you too asawa ko," Sabi ko at ngumiti.

Kumawala na siya sa pagkakahalik sa akin nang maramdaman niyang may humihila sa kanyang polo. "Daddy!! Mommy!!" Sabi nito.

Nakangiting binuhat ni Kalix ang anak naming si Klyden. Niyakap naman ako nang aming anak habang buhat buhat siya nang kanyang daddy. "Happy birthday mommy," Sabi ni Klyden at hinalikan ako sa pisngi.

Hinawakan ko ang kanyang mukha. "Thank you, kuya Klyden ko."

10 years na kaming magka-relasyon ni Kalix at may dalawa na kaming anak.
Masaya kami dahil kompleto kaming lahat. Tama nga sila, na kahit anong gawing paglayo sa atin ni Tadhana ay pagtatagpuin at pagtatagpuin pa rin tayong dalawa.

Ang dami nang dumating na pagsubok sa buhay nating dalawa, at oo na pag tagumpayan natin yun. Minsan sabihin na nating, oo sumuko tayo. Pero lumaban rin ulit tayo, dahil na realize natin na pagsubok lang lahat nang yun. At ilang besses na tayong pinaglayo pero tayo ay muling pinagtagpo.

Isa lang ang ibig sabihin nito, YOU'RE MEANT TO BE MINE AND I'M MEANT TO BE YOURS.

THE END...