Abimin Kankası || Texting

AK/49

Hayy!

geçen bölümde krizler yarattıktan hemen sonra böyle tatlı bir giriş yapayım dedim dkfncsmdkvk

Üzmeyin beni gençler. Zaten üniler açılmıyor. Dertliyim kederliyim. Bari siz üstüme gelmeyi verin. Yazar bele yaptıysa bi bildiği var deyin. Okulu kazandığım seneyi skeym.

Neys, bölüm Gece ve diğerleri konferans salonundan çıktıktan sonra Ateş'in ağzından olacak.

Medyada da Buse var.

İyi okumalar.

...

Öylece arkasından baktığım Gece, salondan çıkıp gidene kadar gözlerim başka şeye dönmedi. Garipti. Son zamanlarda o çok garipti. Ben ise ondan da gariptim. Ondan hoşlandığımı kabul edeli daha bir hafta olmuştu. Tamam kabul ettikten sonra uzun süredir ondan hoşlandığımı da fark etmiştim. Ancak yine de kendime anlam veremiyordum. Bu gerçekten de sadece bir hoşlantı mıydı?

Yoksa daha da fazlası mı?

Anlayamıyordum, kendimi, hislerimi.

Onu..

Neden iki üç gündür bana karşı soğuk olduğunu da. Ve neden bunun beni bu denli üzdüğünü de. Yalnızca bir hoşlantıya göre fazla mı kafama takıyordum bu meseleyi? İşte bu soruydu beni hislerim konusunda çelişkiye sürükleyen. İşte bu soruydu beni korkutan.

Evet korkuyordum. Çünkü ondan hoşlanırken bile bu denli sıkıntı çekiyorsam, hislerim büyürse ne bok yiyecektim? Nasıl bir çıkmaza girmiştim ben?

Bazen kendime kızıyordum. Yani. Gece'ydi o. Çocukluğumdan beri tanıdığım Gece. Hala çocukluğunda olduğu gibi kalan Gece.

Cidden ondan hoşlanacak zamanı şimdi mi bulmuştum? Daha önce aklım neredeydi? O hep mükemmeldi. Şu an da ondan hoşlanmamı sağlayan tüm özellikleri bundan yıllar önce de onda mevcuttu. Ancak ben, geri zekalı ben, ondan hoşlanmaya Karan en yakın arkadaşlarımdan biri olunca başlamıştım.

Şimdi bunu düşününce bile kendime sinirleniyordum. Böyle düşününce bile Karan'a ihanet ediyormuş gibi hissediyordum.

Derin bir of çektim.

Ateş, senin ağzına sıçayım oğlum..

Daha fazla olduğum yerde kalmak yerine ilerlemeye başladım. Sevgi hocanın yanına gidip performansımla ilgili ufak bir konuşma başlatıp ilk başta ki başarısızlığımdan dolayı tekrar özür dileyip salondan ayrıldım.

Gerçekten ilk seferinde yaşadığım o rezillik neydi? Yıllardır ses eğitimi alıyordum, yükselip alçalırken zorlandığım tek bir nota bile yoktu. Ancak orada notaya yükseldikten sonra sıkıntı çıkmıştı. Sanki sesim bir yerlerime kaçmıştı. Bunun nedeni Sevgi hocanın da dediği gibi sesimin yorulmuş olmasıydı, evet. Ancak bu pek sık başıma gelen bir şey değildi. Yani sesim öyle iki üç şarkıda yorulup sahnede olan olay gibi bir şey yaşayacak kadar eğitimsiz değildi. Ben 8 yaşımdan beri şan dersi alıyordum ve en ufak bir sıkıntı da bile durumu nasıl yönetmem konusunda oldukça bilgiliydim. Ama orada yapamamıştım işte.

Son günlerde aklımın yarısı çalışmıyormuş gibi hissediyordum.

Orada olduklarını düşünerek ilerlediğim kantinin bulunduğu koridora yeni ulaşmıştım ki önüme çıkan Buse'den dolayı adımlarımı durdurdum. Sebepsizce önüme çıkan Buse'ye sebepsizce kaş çatarak konuştum.

"Buse?"

Bana bakıp öylece önümde durmaya devam etti bir süre. Bu sessizliği daha çok merak etmemi sağlarken en sonunda boğazını temizleyerek konuşmaya hazırlandı.