Abimin Kankası || Texting

AK/30

Sellam.

Bir şeyler söylemek istiyorum.

Şimdii geçen bölümün final kısmında Ateş 'Bilinmeyen Gece'nin arkadaşı olabilir' diye düşündüğü için bir çoğunuz -tamam ciddi olmasınızda- aptal, salak, gerizekalı fln olduğunu düşünmüş ve bu gibi yorumlar yapmış. Bu bir sorun veya sıkıntı değil yanlış anlamayın ama bacımlar yani siz olsanız size biri yazsa ve bu şekilde bulgularla karşılaşsanız hemen tak bana yazan bu diyebilir misiniz?

Üstelik Gece Karan'ın kardeşi. Ateş böyle bir şeye ihtimal dahi vermiyor. Çünkü kendisi ona o gözle bakmıyor. İlerde ne olur ne olmaz orası belli değil (sizin için dndmdm) ama şu anlık Ateş'in Gece'ye karşı hiç bir hissi yok. O yüzden anlamaması veya tahmin edememesi çok doğal.

Ayrıca ileride olacak şeyler içinde Ateş'e kızmayın. Kimse böyle bir şeyi nokta atışı yaparak tahmin edemez. Edebilmesi için Gece'nin çok açık oynaması gerekir ki oda bunu Karan nedeniyle yapamıyor.

Beni dinlediğiniz için tşk dnnfkdjd

Uzun lafın kısası benim oğluşum aptal değil dnfnkdmv

Evet. Şimdi iyi okumalar.

...

Esneyerek gözlerimi araladım. Başımı kaşıyarak birbirine karışmış olan saçlarımı daha da karıştırdım. Kurumuş ağzımı bir kaç kez şapırdatarak yataktan kalktım. Güzel bir uykudan çişim nedeniyle uyanınca çıldıracak seviyeye geliyordum. Uykum çok hafifti, odamın kapısı bile açılsa uyanırdım. Keşke uykuya dalma kısmında da bu kadar az zorlansaydım. Kolay uyuyamıyor ama çok kolay uyanıyordum.

Oflayarak karanlık odada tuvaletin kapısına doğru ilerledim. Sağlam bir şekilde kapıya ulaşıp açtığımda ilk işim lambayı yakmak olmuştu. Işığın gözlerimi kamaştırması nedeniyle yüzümü buruşturdum. Kısa zamanda işimi halledip ellerimi yıkayarak tuvaletten çıktım. Tekrar yatağa dönmek isterken kuruyan boğazımı hatırlayıp tekrar oflayarak odamın kapısına doğru ilerledim.

Of Gece of! Uyanmasan olmazdı dimi?

Düşmemeye gayret ederek sarsak adımlarla alt kata inen merdivenleri aştım ve mutfağa yöneldim. Saate bakmak hiç aklıma gelmemişti ancak evde kimsenin sesinin çıkmıyor oluşundan geç bir vakit olduğunu anlayabilmiştim. Mutfağa girdim. Elim ezbere bildiğim duvardaki lamba anahtarına gitti.

Işığı yakıp tekrar kamaşan gözlerimle tezgaha ilerledim. Raftan aldığım bardağa su doldurup kana kana içtikten sonra bardağı tezgahın üstüne bıraktım. Derin bir nefes alıp arkama dönüp odama gidecekken mutfağın ortasında ki masada oturan birini görünce korkuyla çığlık attım. Belki biraz da küfür mırıldanmış olabilirim.

"İçine sıçayım!"

Mutfağımızın ortasında oturanı seçebildiğimde gözlerim hayretle açıldı.

"A-Ateş?"

Bitkin bir halde kafasını bir eline yaslamış öylece bana bakıyordu. Diğer elini kaldırıp bana selam verince kendimi yoklamaya çalıştım. Rüya mı görüyordum yani?

"Sen, senin burada ne işin var?"

Alel acele sorduğum soruya yanıt vermek adına ağzını aralamıştı ancak bahçeye açılan mutfağın kapısından, içeri giren Karan'la ikimizde o yöne döndük.

"Sen niye uyandın?"

"Ben çişe-ay aman su içmek için kalktım."

Aferin gerizekalı. Karşında Ateş dururken işedikten sonra ne kadar rahatladığını da anlatmak ister misin?