We Could Happen

Chapter 5

Mabilis rin namang lumipas ang araw. Mamaya na ang balik ko sa trabaho. Magaling na rin ang paos ko. Nag ayos muna ako ulit ng damitan ko. 'Yung iba, pinlantsa ko na rin. Hindi ko na iaasa kay Mommy. Madali lang namang gawin.

Nag decide na rin ako kung anong susuotin ko mamaya sa gig.

Tadah! Nag suggest si Ate na patungan ko ng blazer mamaya pag aalis na ako.

Ate Jari:

Saan ka na?

Ako:

Ang aga pa Ate Ja!

4:30 pa lang ng hapon. 7 pa ako pupunta doon sa resto bar.

Ate Jari:

Ngayon ka na pumunta. Ang dami ng naghihintay sayo dito.

Ako:

Naghihintay? Alam ba ng mga customers mo na ngayong gabi ang balik ko?

Ate Jari:

Oo, in-announce ko kahapon. Since maraming nagtatanong sayo, ayun, sinabi ko na.

Really? Can't believe na marami nang naghahanap sakin. Buti pa sila hinahanap ako, si Donato, hindi.

Pag talaga nakita ko 'yan si Donny in person, yayakapin ko 'yan ng super tight, hindi ako papapigil.

Ako:

Mga 5 ako pupunta, Ate Ja.

Wala naman akong choice lalo na't may nag aantay nga sa akin.

"Maviel, Anak!" si Mama.

"Po Ma?" sigaw ko. Nasa labas kasi si Mama ng kwarto ko.

"Kumain ka na muna bago ka umalis papuntang trabaho. Baba na diyan at nakahain na kami ng Ate mo." kinuha ko na ang sling bag na gagamitin ko. Hindi ko alam kung mag fa-flat shoes ba ako o 'yung may heels kahit papaano.

"Oh, bakit ka naka dress?" si Mama, pagkalabas ko ng kwarto.

"Para maiba naman, Ma. Puro naka pants ako lagi dati e, dress naman ngayon, para maiba. Ayos lang po ba?" tanong ko habang inayos ang laylayan ng damit.

"Patungan mo ng blazer. 'Yung white ha! Hindi ako papayag na i-expose mo 'yang braso mo." ay oo nga pala! Muntik ko ng makalimutan 'yung blazer. Hinanda ko na 'yun e. Nagpaalam ako kay Mama na bumaba na siya at kukuhanin ko pa 'yung blazer ko na naiwan ko sa kama ko.

Reign:

Saan ka?

Bakit ang daming naghahanap sa akin ngayon? Ikaw Donny? Kailan mo ako hahanapin?

Ako:

Sa bahay, bebi. Pero maaga akong aalis papuntang resto bar. Why?

Reign: