[Unicode]
ဘဝရဲ့အကောင်းဆုံးအချိန်အပိုင်းအခြားတွေထဲမှာမှ
ရောင်စုံခြယ်တဲ့ကောင်းကင်အောက် သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ ပင်လယ်ကြီးနဲ့ပျောက်ကွယ်လုစနေမင်းကြီးကိုထိုင်ကြည့်နေနိုင်တဲ့ အခုချိန်က အအေးချမ်းဆုံးနဲ့ အသာယာဆုံးပဲ..
ခြေထောက်တွေကိုဖက်တွယ်ထားတတ်တဲ့သဲဖြူဖြူတွေကို လူအများစုကမနှစ်သက်ကြပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ သဘောကျတယ်..
ပင်လယ်ကနေ ဖြတ်တိုက်လာတဲ့လေပြေကလဲ ကဗျာတစ်ပုဒ်လို နိဒါန်းကနူးညံ့ပြီး နိဂုံးကလှပတယ်.."အား..အိမ်မပြန်ချင်ဘူးကွာ.."
တစ်ခါတစ်လေ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ရေသူထီးဖြစ်သွားပါစေလို့ ရေချိုးတိုင်းဆူဘင်းဆုတောင်းမိတယ်..အခုလဲ ပြန်ပါတော့မယ်ဆိုမှ ရေပြင်ထက်မှာ စက်ဝန်းတစ်ခြမ်းစာတောင်မပေါ်တော့တဲ့နေမင်းရဲ့ လက်ကျန်အလင်းရောင်ဟပ်နေတဲ့ပင်လယ်လှိုင်းကြက်ခွပ်လေးတွေက ဆူဘင်းရဲ့အာရုံကိုဆွဲဆောင်ထားနေတုန်းပဲ..
"အယ်..ဘာလဲအဲ့ဒါ!"
ကျယ်ပြန့်လွန်းတဲ့ရေပြင်ကိုတမေ့တမောငေးကြည့်နေရင်း ကမ်းစပ်အလွန်ကျော်ကျော်လောက်မှာ လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့တစ်ခုခုမြောပါလာတာကို ဆူဘင်းလျှပ်တပြတ်တွေ့လိုက်ရတယ်..သေသေချာချာထကြည့်တော့မှ အဲ့ဒီခပ်လှမ်းလှမ်းကအရာက စက္ကူလိပ်လေးတစ်ခုထည့်ထားတဲ့ကော်ကြည်ပုလင်းလေးတစ်ခုဖြစ်နေတယ်..
ဆူဘင်းကအရမ်းကိုမေ့လျော့တတ်လွန်းသလို သတိလဲမထားတတ်ဘူး..မဖြစ်စလောက်လေးပဲ ကျန်တော့တဲ့နေ့အလင်းရောင် လူသူကင်းမဲ့နေတဲ့ကမ်းခြေ နောက်ဆုံးရေမကူးတတ်တဲ့ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်မေ့ပြီး ရေထဲကိုပြေးဆင်းသွားရဲတယ်..
.
.
အဲ့ဒီအချိန်ခဏတာလေး ခြေထောက်ပေါ်မှာကပ်နေတဲ့သဲဖြူဖြူတွေက ရေအစီးမှာမျောပါသွားတဲ့အချိန် ဆူဘင်းခြေထောက်နှစ်ဖက်က မြေပြင်နဲ့လွတ်ထွက်သွားသလို တစ်ချိန်တည်းမှာပဲသူလဲချောက်တစ်ခုထဲကို မျှော်လင့်ချက်မဲ့စွာ ပြုတ်ကျသွားသလိုခံစားခဲ့ရတယ်..အရမ်းကိုနက်နဲပြီးအဆုံးမရှိတဲ့ ပင်လယ်ဆိုတဲ့ချောက်ကြီး..
.
.
_အာ ရေနစ်တယ်ဆိုတာ ဒီလိုမျိုးလား..ရေမကူးနိုင်တဲ့ငါ့ကို ပင်လယ်ကြီးကအပြစ်ပေးတာပဲ..အယ် မဟုတ်ဘူးလေ ငါလေမင်းကို အရမ်းသဘောကျခဲ့တာကို..
.
ကြောက်တယ်..တစ်ကိုယ်လုံးကိုလှုပ်ခါရမ်းပြီး အပေါ်ကိုတက်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့်လဲ မမြင်နိုင်တဲ့တစ်ခုခုက အောက်ကနေ အတင်းဆွဲချနေသလိုပဲ..
မျက်လုံးတွေစပ်တယ်..အသက်ရှူလို့မရတော့ဘူး..တစ်ယောက်လောက်..မဟုတ်ဘူး..ငါ့ကိုလာကယ်မယ့်လူ ဘယ်သူရှိမှာလဲ..
လည်ချောင်းနာလိုက်တာ..ဒီလိုမှန်းသိခဲ့ရင် အမေပြောသလို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လောက်ရှာထားပါတယ်..
ငါဒီမှာသေသွားရင် ရေသရဲတန်းဖြစ်မှာလား..မုန်းလိုက်တာ..
အထက်တန်းတောင်မတက်ရသေးတာကို ရည်းစားလဲမထားရသေးဘူးလေ..
.
ပင်လယ်ရေကဒီလောက်အေးစက်မှန်း စောစောထဲကသာသိခဲ့ရင် အလဟသတ်မဆင်းခဲ့ပါဘူး..
မျက်စိရှေ့ကမှောင်မိုက်နေတဲ့အရာတွေက ငါးလား အမှိုက်တွေလား ဝိုးတိုးဝါးတား..
နားထဲကိုလဲရေတွေဝင်ကုန်ပြီထင်ပါတယ်..နောက်ဆုံးအချိန်လေးမှာတောင် ဘာအသံမှမကြားနိုင်တော့ဘူး..
လက်တွေခြေတွေနဲ့ လေးလံလာတဲ့ခန္ဓါကိုယ်ကပင်လယ်ကြမ်းပြင်နဲ့တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာတာမို့
အရင်ကဘယ်လောက်ပဲလေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်ခဲ့လုပ်ခဲ့ ရေထဲမှာတော့အကုန်အချည်းနှီးပဲဆိုတာ အခုချိန်မှသိရလောက်အောင် ဦးနှောက်ကတုံးလွန်းပါတယ်..
မျက်လုံးကိုလဲမဖွင့်နိုင်တော့ဘူး..
အေးတယ် အရမ်းအေးတယ်..ဒီလိုအချိန်မှာတောင် ကမ်းပေးမယ့်လက်တစ်စုံကိုမမြင်နိုင်တော့တဲ့အထိ
အရင်ဘဝကအပြစ်တွေများလွန်းတာလား..
အေးတယ် အရမ်းအေးတာမို့ အသက်ဆက်မအောင့်ထားနိုင်တော့တာမို့..ငါ့ကို..တစ်ယောက်ယောက်လာကယ်ပေးပါလား..__
.
တစ်ဖြည်းဖြည်းနစ်မြုပ်လာတဲ့ကောင်လေးက အရမ်းကိုသနားဖို့ကောင်းလွန်းတယ်..လက်တစ်ဖက်ကိုမျှော်လင့်ချက်အပြည့်နဲ့အပေါ်ကိုမြှောက်ထားပေမယ့် ဆုတ်ကိုင်ပေးမယ့်လူမရှိဘူး..
ဒါပေမယ့် ခပ်ရေးရေးမြင်နေရတဲ့နောက်ဆုံးနေအလင်းရောင်ကိုဖောက်ထွင်းပြီး ပူစီပေါင်းလေးတွေပလုံစီနေတဲ့ကြားထဲကနေ တစ်စုံတစ်ခုက သူ့ဆီကိုကူးခတ်လာတာကို မှိတ်လုနီးပါးဖြစ်နေတဲ့မျက်လုံးတွေကနေမြင်လိုက်ရတယ်..
.
ဟမ်..အဲ့ဒါဘာလဲ ငါ့ကိုစားဖို့လာတဲ့ငါးထင်တယ်..
မဟုတ်ဘူးလား ရေသူမလား..
.
အယ် နွေးထွေးလိုက်တာ..အေးစိမ့်နေတဲ့ရေနက်နက်ထဲမှာတောင် ဒီဘာမှန်းမသိတဲ့အရာရဲ့ပွေ့ဖက်ခြင်းကိုခံစားလိုက်ရတာက အရမ်းကိုနွေးထွေးတာပဲ..
_____
"အဟွတ်! အဟွတ်! ဒီမှာ ဒီမှာ! ထကြည့်ပါဦး"
YOU ARE READING
𝑭𝒐𝒖𝒏𝒅 𝒚𝒐𝒖 𝒊𝒏 𝒕𝒉𝒆 𝑺𝒆𝒂《𝓗𝓾𝓮𝓫𝓲𝓷》
Fanfiction"𝐈 𝐟𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐲𝐨𝐮 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐞𝐚" #hueningkai #soobin #yeonjun #beomgyu #taehyun