Thea's POV
When I got home, I quickly locked myself in the room at umupo sa gilid ng kama. Masama pa 'rin ang loob ko sa ginawa ni Jason saakin paano niya nagagawang pakisamahan ako sa loob ng isang buwan ng hindi man lang natatamaan ng kahit isang konsensiya sa katawan niya?
"Maybe because he's already immune to all the lies na sinabi niya at sa mga kagaguhan pa na ginawa niya noon." I wiped the tears that was dripped down my cheeks. Hindi ko alam kung paano ulit magsisimula na mabuo ang puso ko and my brother who is also involved sa mga kalokohan ni Jason ay biglang pumasok sa isip ko.
I feel like the world does not want to give me another chance na magmahal dahil sa mga ginawa ko before maybe heto na ang karma nasinasabi nila, but what can I do napaka immature ko pa sa mga panahon na 'yon, selfish at puno ng confidence sa sarili na ako ang pipiliin ng mga tao na gusto ko.
Pero ngayon na nararamdaman ko na ang sakit, siguro ganito 'rin ang mga naramdaman ng mga ibang babae na nasaktan ko noon. Naiitindihan ko na kung gaano kasakit ang magmukhang tanga, if only I could not feel even the slightest bit of love for Jason, but here I am crying because of him, because I love him.
Nagsalubong ang kilay ko nang makarinig ng malakas na ingay sa labas ng gate. I stood up and peeked out the window to find out what was outside that's causing the noise. Dahil sa dilim hindi ko maaninag kung sino ang mga lalaki na nakatayo sa labas, I'm on the 2nd floor so I can still see that there are five men standing outside the gate and mukha nag babangayan ang mga 'to.
"Magnanakaw ba ang mga 'to?" lumingon ako upang maghanap ng pananga ko sa mga lalaking magtataka na nakawan ang bahay ng kuya ko. "Wrong timing naman kayo kung kailan broken hearted ako doon pa kayo nagbabalak na magnakaw, ninakaw na nga ang puso ko tapos nagawa pang wasakin." Pagrereklamo ko habang naghahanap ng flashlight.
Pagsilip ko ulit sa binata wala na ang mga lalaki na nakatayo 'roon I breathed out a sigh of relief ngunit naalis din when I saw a man lying outside the gate. Mukhang nag iwan ng bangkay ang mga walanghiyang kumag! Nasapo ko na lang ang noo ko sa isang kamay ko dahil sa mga nangyayari ngayon araw na 'to. Here I am now heartbroken and frustrated pero hindi pa pala dito matatapos dahil mukha may patay pa sa labas ng gate ngayon.
"Mukhang hindi na si Aphrotide ang nagbibigay ng karma saakin kundi si Satanas na." kinakabahan na bumaba ako para puntahan ang kung sinong nilalang na nakahiga sa labas ng gate I slowly opened the gate and I really felt that I was the most unlucky woman in the world at the moment dahil sa mga nangyayari ngayon, I closed my eyes tightly and pointed at the lying man the flashlight I was holding huminga ako ng malalim, minulat ko ng dahan dahan ang mga mata ko.
My eyes widened as I recognized kung sino ang nakahandusay at mukhang walang malay na lalaki ngayon. It was Jason, unconscious and lukot lukot ang suot na damit, far away from the way he looked earlier when I left him. Lumapit ako sa kanya and I tried to call his name ngunit hindi naman siya sumasagot pabalik.
Pinagmasdan ko ang maamong at walang malay na mukha ni Jason naparami panigurado ng inom ang binata. At ano nang aalala ka dahil nakikita mo na ganyan siya ngayon? Hiyaw ng isang tinig sa tenga ko. Pero hindi naman maglalasing si Jason kung hindi siya affected sa nangyari kanina hindi ba?
