♥SYA ANG KUYA KO♥ Season I

7. We're in Danger!

HERA'S POV

"HERA."

My smile suddenly fade when I saw the man on the door. He looked at us seriously. Nabitawan ni Mama ang pagyakap saming mga anak nya.

Ramdam ko ang tensyon na bumabalot samin ngayon. Dominating ang dating nya at alam ko na higit ang kaba na nararamdaman  nina Nanay ngayon. Kahit nakatayo lang sya sa pinto eh natatakot na ako.

"Pa--pa... What are you doing here?" Bigla kong naisip itanong. Wala eh, nahuli na nito na tumakas ako. Kailangan kong basagin ang nakakabinging katahimikan ngayon.

"May I come in?"

Para namang natauhan itong dalawa sa likod ko. Dali-dali nilang binuksan ng maluwang ang maliit naming pinto. Nagtitinginan sa labas ang mga tsismosang kapitbahay. Paano ba naman,  pitong kotse ang dala nina Papa.

"Lord Clinton, up---upo po kayo." Alok ni Mina sa kanya.

Bahagya namang ngumiti sa kapatid ko si Papa pero umiling sya. Ako na ang tiningnan. "Okay lang hindi naman ako magtatagal. Look Hera, I said that because I care for you, sa inyo ni Clyde. Come home with us. We need you there."

Then, Papa talked to my biological mother. Talagang gusto nya akong ibalik. "Lina, Im sorry. Nasermonan ko si Hera kanina, convince her to come with us."

Wew! Tama ba narinig ko? Nagsabi ng sorry si Papa? So talagang kailangan na sumama ako pabalik? Ganun ako kahalaga sa mga Coronel? Bakit kaya? Ampon lang ako, pretending to be his youngest child.

Lumapit sakin si Nanay. Tsk. Alam ko na ang sasabihin nya.

"Anak, sige na.. Makinig ka kay Lord Clinton, mas maayos ang buhay mo dun, saka sya ang nagpagamot sakin diba?" Sabi ng Nanay ko, mukhang labag man sa loob eh nasabi nya yun sakin. Sino ba ang makakahindi kay Papa?

Sa awa ko kay Nanay, tumango na naman ako, tulad ng mga dating ginagawa ko tuwing tatakas ako sa mansion noong bata pa ako. Hindi ko pa naiintindihan noon, but now, crystal clear na sakin ang lahat na ako ay ampon ng mga Coronel.

"Thanks Hera."

Nilingon ko na lang sina Nanay at Mina habang papasakay na ako sa isang kotse. Nakangiti sakin ang mga body guards namin.

"See you next time." Kaway ko sa kanila. Si Mina umiiyak na. Ang hirap sa loob. Gusto ko pa silang makasama pero hindi na pwede.

"Lady." Pinagbukas ako ni Jet ng pinto ng sasakyan pero nakita ko na dun sumakay si Papa kaya dun ako sa kasunod sumakay.

Napakamot sa batok si Jet. Mabilis naman akong sumakay sa kotse para hindi na makita nina Nanay na malapit nang bumagsak ang mga luha ko.

"Why did you escape again, Hera?"

Napapitlag ako sa gulat. Biglang may pamilyar na boses na nagsalita.

Parang slow motion na pumihit ang leeg ko papunta sa direksyon ng driver. Namawis ata ang mga palad ko kasi boses pa lang alam ko na na Greek God sa kagwapuhan ang makikita ko sa driver's seat.

"Kuya?"

￣︿￣ "Hindi, picture lang ako."

￣ˍ￣ "Kuya naman eh!"

Binuhay nya ang makina ng kotse. Hindi ko tuloy alam kung lalabas na lang ba ako para sumakay sa kabila.

"Sit beside me."

"Per---"

"Gagawin mo ba akong driver?"

Aist! Sige na nga. Ang gwapo mong driver kaya lilipat na ako.

Dali-dali akong bumaba ng sasakyan at pumasok sa passenger's seat sa unahan. Nakaalis na ang ibang kotse kaya naiwan kami at kotse na Jet. For sure nagmamadali na naman si Papa kasi may meetings na naman sya.

"Why are you here Kuya? I thought, busy ka ngayon kasi Sports Fest na ng Royal Blood."

"Para pagalitan ka." Maikli nyang sagot. Nakatutok lang ang mga mata sya sa harapan, busy pagdadrive.

"Look, Kuya naman hindi ko naman talaga-----"

"Its not your fault, okay?"

Totoo ba ang narinig ko? Hanudaw?

Ilang minuto nang katahimikan ang naganap. Wala akong maisip ng pambasag. Malayo-layo na din sa kabayanan ang nababyahe namin. In fairness, kinilig ako kasi sinundo ako ni Kuya para sabihin sakin ang mga yon. ↖(^ω^)↗

Booggggssshhh!!!!

"Aayyyyy!!!!" Napatili akong bigla nang may isang kotse na bumunggo sa aming likuran. Nanlaki ang aking mga mata nang parang muli kaming babanggain nito.

"Hold still Hera." Sabi ni Kuya sakin. Pinabilis nya ang pagpapatakbo. Hindi ko alam kung paano kami makakatakas dito.

"My God Kuya!!!" Tumaas ang mga balahibo sa nakita. Yung dalawang kotse na naghihintay samin ay nakatigil na sa kalsada. Nakita ko pa sina Jet at Li na sapo ang mga katawan kasi tinamaan sila ng baril. Liblib na lugar ang daan dito samin. Bibihira pa ang mga pribadong sasakyan! Wala kaming mahihingan ng tulong, dumidilim na. Medyo umuulan na din ngayon. Naman!

"We need to call the police! Si Papa?! Nasaan si Papa?!" Hindi ko na alam ang gagawin. Nanginginig ang kamay ko habang hinahagilap ang cellphone ko. "Walang signal!!!!" I became histerical. What if, napahamak na ang Papa namin?

"Jet! Li!" Naiyak ako nang makita silang ganun pero wala akong magawa kasi alam ko na hindi ititigil ni Kuya ang kotse. 

"Escape Young Lord! We'll interrupt them!!" Bilin samin yun nina Van at Damme. Nakikipagbarilan sila para makatakas kami.

Pero magagaling ang mga kalaban. May sniper sila. Tinamaan agad yung dalawa.

"Noooo!!!!!!" Hindi ko napigilan ang pagsigaw nang makita na natumba din yung dalawa. Paglingon ko sa paligid, wala na kaming mga kasama. Malamang na malayo na sina Papa. Yung dalawang kotse lang ang naiwan para maging convoy namin.

"Don't scream, Hera!" Saway sakin ni Kuya.

Don't scream? We're in danger, tapos don't scream?

Bang! (Hindi yan si Ryan, tunog ng baril yan✌)

"Shit!" Napamura si Kuya Clyde nang biglang naflat ang gulong ng sinasakyan namin. Tinamaan iyon ng bala ng baril.

Itinabi ni Kuya ang sasakyan. Mabilis ang kilos nya. "Get out of the car Hera!"

Sumunod ako sa kanya. Hindi ko na alam ang gagawin ngayon.

"Come."

Kagat-labi ako nang binuhat ako ni Kuya Clyde. Pumasok kami sa sukalan para takbuhan ang mga humahabol sa amin.

"Kahit na anong marinig mo, don't shout." Iyon ang bilin nya and he carried me while running with all his might.

A/N: Wew. Ilang chapters agad nagawa ko. Thanks for reading!:)