TWENTYFOUR

2 0 0
                                    

It's been months na andito kami sa New York. Were all excited dahil kabuwanan ko ba. I've been working as yhe secretary of Eace.

Nung una ayaw nyang pumayag na magtrabaho ako. Ayoko namang walang ginagawa sa bahay at buong hapon lang nakahilata.

So I said maghahanap ako ng maayos na trabaho dito sa New York.

Sabi nya sya nalang daw bahala sa lahat. Ilang beses naminng pinagtalunan ang pagtatrabaho ko. Sa bandang huli pi.ayag din sya at eto na nga ako ang nagingbsecretary nya. Dahil hindi daw nya kakayanin kung may mangyayare saking hindi maganda.

So over protective bestfriend.

After months here in New York. My parents are visited me. And talk to me heart to heart.

They say there sorry if they neglecting me in years that past. And I forgive them already ako naman talaga ang may kasalanan at hindi naman sila.

Maybe pinabayaan nila ko. But I'am more better now kasi pinabayaan nila kong tumayo sa sarili kong paa na hindi nakadepende sa mga magulang.

And I'am thankful for that.

The other day pumunta naman ang mother at father in law ko. They happy that there having a grandchild.

Nagkausap din kami at sinabi nila saking hindi sila galit o hinusgahan man lang ako. Because they say I have my reason and it's all over on the past now.

Umiyak ako sa harapan nila. Dahil hindi ko alam kung may mukha pa kong maihaharap sakanila.

But they are too kind that they happy for me.

Dad told me na simula ng umalis ako sa company ay nagkaroon na ng maraming problema. At kaya din hindi pa daw ako nadadalaw ni Arc ay inaayos nya ang company.

Naiintindihan ko naman yun. I understand him. Though I'am a bit sad dahil umaasa pa din akong may second chance pa kami ni Arc. But then God will always know what happen next.

Anditi ako ngayon sa teresa at umiinom ng gatas habang nakaharap sa aking laptop. Magchichristmas na pala. Ang bilis talaga ng panahon.

"Hi Ma." I said and wave at them. I know na gabi na sa Pilipinas at umaga naman dito sa New York.

"Kailan ka manganganak ?" She ask me. I place my hand on my tummy and caress it ang laki na ng tyan ko.

"This week or next week." I said and smile at them sweetly.

"Kailan ka naman makakauwe? at ng mahawakan naman namin ang mga apo namin." Papa said while pouting. Napaisip naman ko.

"Hmmm. After delivery maybe. Kailangan na din kasi naming umuwe at magpapakasal na si Eace." I beem happily.

"Mabute naman at ikakasal na din ang panget mung bestfriend." Si ate na biglang sumingit. Ngumiti ito at kumaway sa screen.

Ganun din ang ginawa ko.

"Yeah finally." Hindi ko alam kung papano ang nangyare but finally I'am happy for my bestfriend. Very very happy hindi ko akalaing susunod na talaga syang magpakasal.

"Ikaw ate kailan ka ikakasal?" I said teasing her. Sumimangot naman ang mukha nito na syang ikinatawa ko.

Nagpaalam naman agad ito at halatang iniuwasan ang topic ng kasal. Napailing iling nalang ako.

Isang oras din kaming magkausap ng mga magulang ko bago sila nagpaalam at sinabing matutulog na sila.

Ako naman ay tumanaw lang sa labas habang humihigop ng mainit ma gatas.

Naalala ko non ang mga magulang ni Eace ang naging sandalan ko sa lahat. They even visited me buwan buwan. Nahihiya na nga ako sakanila. Pero ang katwiran ni Tito at Tita ay isa nila kong prinsesa.

Even the two men visited me at time to time ay chinecheck nila ko kay Eace. How sweet of them. Ang swerte ko pa din dahil kahit papano ang daming nagmamahal sa tulad ko.

Tumayo na ako at kinuha ang aking laptop. Papasok na ko sa loob ng marinig ko ang boses ng taong hindi ko inaasahan.

"Aphrodite." He said

Baka namali lang ako ng dinig hawak hawak ko na ang seradula ng pinto ng tinawag nya ulit ako.

"Sweetheart." Sa malambing na boses ay napaharap ako dito.

At hindi nga ako nagkakamali. Ang lalaking matalag ko ng miss na miss. I'am longing for his presence really. Hindi naman ako galit sakanya. And I accept the fact na hindi na namin maibabalik pa kung ano ang nakaraan.

Nanlaki ang mata ko ng nakatitig dito my lips parted in shock. Anu kaya ang ginagawa nya dito. Sa isip isip ko.

Malamang ang anak mo. Sabi ng isip ko. Napapikit naman ako. Yeah right for the kids.

Hinarapan ko ito at sinalubong ang kanyang mga tingin. Ngumiti ako ng bahagya sakanya.

"What are you doing here?" I ask him politely.

"Ahm." Tila hindi na masabi ang kanyang pakay.

Tinaasan ko ito ng kilay at akmang tatalikod na ng magsalita ito.

"I want to win you back." He said with full of hope.

Hindi ko alam kung ngingiti ako o anong mararamdaman ko. Pinakiramdaman ko ang aking puso may parte na nagsasabi saking balikan ko sya ngunit may parte din saking nararamdaman na takot. Takot baka maulit nanaman ang nakaraam at takot na sumubok muli.

"Really?" Blanko ko syang tinignan sa ngayon kailangan ko munang malaman kung kagaano ba nya ko kamahal.

He gulped at my reaction.

"Yeah. I want you in my arms again. I'm sorry if hindinagad ako nakasunod sayo. Nagkaroon lasi ng problema sa company and I want to fixed my self first bago ko humarap sayo." His eyes is almost pleading.

I look at him in a serious face. At naalala ang batang nasa sinapupunan ko. I smile bitterly, oo nga naman bakit hindi ko naisip na malamang kaya nya gusto na magkabalikan kami dahil sa mga bata.

"Don't worry like what I said before, you have your custody about the child." I said seriousness is visible on my face as I look at him.

"No, I know that. But I want yiu not only the child but you also my wife. I want you back."

He look at me as tears run down on his cheeck. I can't help it but to cry because I know his hurting. Pero anong magagawa ko hindi ko alam kung dapat ko bang ibigay sakanya ulit ang tiwala na binigay ko sakanya noon.

"I'm sorry for being a jerk and an asshole husband to you. I'am sorry if I didn't listen first and judge you. I'am sorry. I'am sorry."

Napasinghap ako ng lumuhod sya sa aking harapan. Habang umiiyak ako naman hindi makapaniwala sa ginawa nya. Agad ko syang hinawakan sa balikat.

"Stand up." I hissed at him.

"Please forgive me." He beg again

"I already forgive you. Matagal na. So please stand up." I said. Tumayo naman sya ngunit may luha pa din sakanyang mga mata.

"I want you back." He said in sobbed.

I just nodded at him and smile.

"Just earn my trust first." I said at doon ko naman nakutang nagliwanag ang kanyang mga mata na punong puno ito ng pagasa.

He nodded fast at ngumiti ng matamis sa akin. Tipid lang akong ngumiti sakanya.

Napabuntong hininga naman ako at akmang papasok na ng maramdaman ko ang kirot sa aking tyan.

"Shit!" I hissed

"What happened ?" Halata sa mukha nya ang pagaalala.

Tumingin naman akonsa aking paanan at nakuta kong pumutok na ang aking panubigan. Damn manganganak na ko.

"Manganganak na ko. Taje me to the hospital." I said to Arc as the pain hit me again and I groaned.

Agad agad naman nya kong binuhat at napapamura dahil sa pagkataranta. Mukhang excited makita ng anak ko ang kanyang tatay.

A small smile crepe on my lips. As we drove to the hospital.

God sana walang mangyareng masama sa mga anak ko. I keep on praying when we are on our way to the nearest hospital.

Blue NightWhere stories live. Discover now