Blue Night

TWENTYNINE

Ilang araw ng hindi umuuwe si Arc tumatawag lang ito para kamustahin kami ng mga bata at sinasabi nitong hindi sya makakauwe dahil nagkaroon ng problema sa kompanya.

Naiintindihan ko naman sya ngunit hindi ko maiwasang hindi magalala.

Pinapadalhan ko nalamg sua ng damit at pinaglukluto ng mga paborito nyang pagkain at pinadadala kay Manang sa opisina nito.

"Manang." I called.

Dali dali namang lumapit sakin ang matanda.

"Bakit iha ?" Tanong nito sakin.

"Tumawag na po ba si Arc?" Tanging tanong ko bahagya namang napangiti si Manang sa tanong ko. Ngunit agad din itong nawala at umiling lang sya.

Napabuntong hininga naman ako. Hindi ko maiwasang hindi malungkot dahil hindi ko na nakikita si Arc.

"Busy lang yun iha." Pagaalo sakin ni Manang. Alam ko namang busy sya ngunit hindi ko maiwasang hindi magalala.

"Miss na miss muna sya nuh." Biro ni Manang sakin. Napangiti naman ako sa inusal nya.

Tumangi naman ako sakanya. Hindi ako sanay na wala si Arc dito sa bahay. Hindi ko sanay ng walang nangugulit sakin araw araw.

"Busy lang talaga sya iha. Wag kang magalala dahil hindi ka naman ipagpapalit nun sa iba." Sabi pa ni Manang na nakapagpangiti sakin.

Tumango naman ako at iniwan na ko ni Manang sa sala. Yeah hindi naman ako lolokohin ni Arc ganun kataas ang tiwala ko sakanya.

Tama binibigay ko na sakanya ng buo ang tiwala ko.

Lunch came at inaantay ko pa ding tumawag si Arc. Pinabreastfeed at pinatulog ko na din ang mga bata.

Nilapag ko na si Zamiel ng magring ang aking cellphone. Agad agad ko itong kinuha at nanalamging si Arc ang tumatawag sakanya.

Nang makita ang pangalan ni Arc sa screen hindi mapigilang mapatalon ng puso nya.

"Hello" she greeted happily.

"Miss me?" Bungas nito sakanya. At naiimagine nya itong may ngisi sa labi.

Hindi ko maiwasang mainis ngunit natatawa.

"Bwisit ka!" I hissed at him at tumawa naman sya sa kabilang linya.

"I'm sorry if I'm not calling you lately. I'm just busy here at the office." He apologize at me.

I just nodded as if he can see me.

"That's alright and I understand." I said in a soft voice.

"How's the kids?" He ask napangiti naman ako dahil alam kong miss na miss na nya ang kambal.

"There were sleeping."

"I missed you" he said at ramdam ko ang pangungulila nya sakin.

"I miss you too so much." I said in a sad voice. I waited a minute for his voice.

"Arc are you still there?" I ask with a concern.

"Yeah. I just can't believe that I hear you missing me." He said naiimagine ko ang matatamis nitong ngiti.

Natawa naman ako sa sinabi nito.

"Are you okay ? Did you eat your lunch already ?" I askm in concern. Hindi ko talaga maiwasang hindi magalala mamaya pinapabayaan na nito ang sarili dahil sa kakatrabaho.

"Yeah. Katatapus lang." He said and I feel relieve on that.

"Good to hear that. Wag kang papakapagod aa, wag kang magkakape paginaantok ka. Just sleep and rest for a while okay." I said demanding.