We spent our holidays here in New York, togethee with Eace, the two kids and the stubborn Arc. After Christmas babalik na kami ng Pilipinas para doon naman kami magbagong taon.
We gretted our families through skpe. They are all shock that I give birth a twins. And they also happy. Minamadali na nila kaming umuwe dahil gusto na daw nilang makita ang kanilang mga apo.
While Arc insisting na dito na daw muna sya at si Dad na daw ang bahala sa company. Wala namang kasp sakin iyon dahil para na din sa mga bata. Alam ko naman na gusto nyang makasama ang mga anak nya.
In the few months na magkasama kami ni Arc he always took care of me and the kids. Like a husband material and a father material to our kids. Sinabi ko naman sakanya na hindi na nya kailangan pang gawin ang alagaan ako. Pero masyado syang makukut at nagpupumilit lagi.
He also sweet at me. Lahat ata ng pasensya nakain na nya kapag nagsusungit ako. Kapag hindi ko nagustuhan ang ginagawa nya agad agad syang hihingi ng pasensya at tatahimik nalang.
Hindi ko alam pero naawa ako sakanya. At alam ko din sa sarili ko na oras na kaming dalawa nalang ni Arc ang nasa iisang bubong hindi ko mapipigilan kung ano man ang nararamdaman ko sakanya.
No one can stop my heart from beating so fast at him. Even me myself.
I'am now looking at the window as I watch a snow fall ng may maramdaman akong tumabi saking pagupo.
I look at my side and saw Eace with a smile on his lips. I smile at him at tumingin ulit sa bintana. This is my first time to see a snow and I can't get away with it.
"Are you happy?" Eace ask all of the sudden.
I smile and nodded at him.
"Are you giving hin a chance?"
I sighed at his question.
"I don't know." I said a matter of fact.
"Give him a chance." I look at him after I sip on my coffee. Confuaion is all over my face.
"I just think of if your giving him a chance you are not just happy, your the most happiest woman." He said and sip o his coffee.
Pinakiramdam ko ang sarili ko. Oo nga at masaya ako pero may kulang pa din at alam kong si Arc lang ang makakapuna ng pagkukulang nararamdaman ko.
"I know. But I'am afraid to give it a try." I sighed. And look at the window.
"What's holding you ?" He ask kilalang kilala nya talaga ko.
"Wala naman. Its just that I'am afraid, whay if he hurt me again baka hindi ki na kayanin sa susunod." Napapikit nalang ako sa sakit ng mga salitang lumabas sa aking bibig.
"Remember, ready or not you'll not kmow when the pain strike you right. I know he is working hard to earn your trust again." He said and tap my shoulder. I just nodded at him. At tipid na ngumiti.
Nagkwentuhan pa kami ng ilang minuto ng may tumikhim sa aming likuran.
We both look at our back and we saw Arc na nakapamulsa at tumitig saakin.
"Sorry to disturb you. But Aph you need to rest." He said
Tinaasan ko ito ng kilay.
"And who arr you to make some rules ?" I ask still my eyebrow raise at him.
Mukhang nahiya naman sya at napayuko. Bumuntong hininga sya at lumingon saamin. His face is full of concern.
"Ahm. I..I just being concern to you. You'll lock of sleep dahil sa tuwing magigising ang isa sa kambal kahit anong oras ay bumabangon kapa din para padedehin sila at patulugin." He said in a soft voice, my heart melt on what he say.
![](https://img.wattpad.com/cover/232105800-288-k586679.jpg)
YOU ARE READING
Blue Night
RomanceOnce you fall in love you need to take a risk. A risk that very hard to commit. What if you fell again? Is being afraid would be a hindrance of your live for him ? Or you will take a risk to prove your faithfullness at him ?