Blue Night

TWENTYSEVEN

Pagkalapag na pagkalapag ng eroplano namin dito sa Pilipinas. Hindi ko maiwasang mamiss ang lugar kung saan talaga ang huong pagkatao ko.

I feel excited to see my families.

"Let's go." Arc said at sumakay na kami sa sasakyan na sumundo saamjn dito sa airport.

"Is Manang there ?" I ask. I miss Manang so much. Hindi na kasi ako nakapagpaalam sakanya nung umalis ako.

"Yup. She's excited to see you sweetheart." Arc said and winked at me.

The day that Arc told me he court me. Wala itong ginawa kundi bigyan ako ng kung ano ano. At lahat ay ang paborito ko. He even cook for me. Ni wala na nga akong ginagawa sa bahay kundi bantayan lang ang kambal.

Isang oras ang byahe at sa wakas narating na din namin ang  Mansion. I look at it and saw na hindi ito ang mansyon ni Arc.

Kundi ang Mansion na nakatayo ngayon sa harap ko ay ang pinapangarap kong Mansyon. I feel in awe. Nagningnjng ang aking mata ng makita ang Mansion.

"You like it ?" Arc ask beside me.  Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa nakikita ko ngayon. Bakit? Yun ang taning tanong ko.

Nilingon ko ito na may nagtatanong na mata.

"Why?" I said in an awe.

"I love you that's why." He said and smile sweetly at him.

Naiwan naman akong tigalgal dahil sa sinabi nya. Konti nalang Arc. Konting konti nalang buo na ulit ako at sayong sayo na ulit ang buong pagkatao ko.

And when I open the door.

"Surprise!" They said in unison. I look at them with shock on my face. I look around at nakita kong talagang pinaghandaan nila ang pagdating namin.

Tignan ko naman ang lalaking nasa tabi ko na may malapad na ngiti sa labi. Mukhang sya ang may makulo nito. Hindi na ko magtataka. Ngumiti ako sa lahat at pumasok na sa loob.

I greet all of them at pinakita ko sakanila ang kambal na hawak ni Eace.

"Thank you." I whisper in Arc ear halatang nagulat ito sa biglang pagsulpot ko. Ngunit ng makabawi ay agad nya kong nilingon.

"Everything just for you." He said and smile at me sweetly.

Nagkatitigan kaming dalawa at hindi ko maalis sakanya ang aking tingin. Ganun din ang ginawa nya. When suddenly Eace interrupted us.

"Muling ibalik ang tamis ng pagibig." He sang and we both look away. And I cleared my troat and face Eace.

I'm glaring at him as he smile teasing me.

"Where's the kids ?" I ask

"Together with the oldies." He said.

Pinuntahan ko naman ang dalawang kambal at nakita kong buhat buhat ito ni Mama at ng Mommy ni Arc.

"Nakuh balae kamukang kamuka ko si Zandy." Mom Zilla said. Natawa naman ako sa sinabi nya.

"Eh etong si Zamuel kamukha naman ng asawa ko balae." Sagot naman ni Mama na may pagmamalaki pa. Napailing nalang sya sa sinabi ng mga ito.

Akmang tatalikod na ko ng makita ko si Papa. He smile at me and I smile back at him.

"You seem happy." Papa said while drinking his wine.

"Pa." I called and smile at him

"Come here iha." He said and I follow him.

Pumunta kami sa may veranda nalasap ko ang malamyos na simoy ng hangin.

"I'm glad that your happy." Basag nya sa katahimikan.

"Yeah, I didn't expect the happiness taht the twin give to me." I said ang looking at the twins.

"You and Arc are giving them a family right ?" Alanganing tanong nya.

I just nodded at him, alam ng bawat pamilya namin ang kung anong meron kami ngayon ni Arc.

"Wala na bang pagasang magkabalikan kayo ni Arc iha ?" He said in a deep baritone voice.

"The truth is I'am scared to take a rish again pa." I said sadly at him.

"You know what anak, when Arc told me about you and him, I'am happy because someone can take care of you. I see it in his eyes. And that's what I didn't give it to you as your father, ang dami kong pagkukulang sayo anak." He said and smile at me sadly.

A tear began to run on my cheecks. And he immediately wipe it.

Oh how I miss when he wipe my tears away.

"Then Arc told me that he broke your heart. He's brace to tell me the truth. So I punch him, many times." He said in a serious voice. I look at him in shock. Hindi ko akalaing magagwa yun ni Arc ang haraping magisa ang mga magulang ko.

Such I brave man indeed.

"He deserve that punch anyway, but then Arc apologize so many times. Hindi sya umalis pero sabi ko sakanya hindi kana nya mababalikan. At nagulat nalang ako ng umalis sya ng bahay. Pero mas nagulat ako sa ginawa nya, araw araw pumupunta sya sa bahay para ipakita na nagsisisi na sya. Araw araw nya kaming niligawan ng mama mo, minsan nga ang mama mo na din ang nagpapatigil sakanya. Ngunit ayaw pa din nya. Ang kulit na bata." He said at bahagyang umiiling iling pa.

Nagulat ako sa mga sinasabi ni Papa sakin ngayon, sari saring emosyon ang nararamdaman ko.

"Sinabi ko sakanyang puntahan ka at sayo sya humingi ng tawad." Papa said na natatawa pa dahil sa mga alaalang iyon.

"Sabi nya hindi pa daw pwede kailangan pa daw nyang ayusin ang lahat para daw pagbinalikan ka nya ulit ay wala daw kahit sinong hahadlang sainyo. O kahit anonpa daw ang mangyarr hindi na daw kayo mabubuwag dahil malakas na sya. Para ipaglaban ka. Biruin mo ang lakas ng loob. Pero dun nya ko nakuha, kasi kahit na nagkamali sya gumawa pa din sya ng paraan na itama ang lahat ng pagkakamali nya."

Hindi ko mapigilang tumulo ang mga liha ko dahil sa sinabi ni Papa. Ganun nya ko kamahal.

"Hindi ko to sinasabi anak para balikan mo si Arc sinasabi ko to para mabuksan muli ang puso mo." Huling sabi ni Papa bago ko tinapik sa balikat at iniwan sa veranda.

Ako nama'y napahawak sa aking dibdib hindi ko alam kung anong mararamdam ko. Sari-saring emosyon ang nararamdam ko. At hindi ko mapigilang mapaiyak.

He deserve it. He deserve a second chance.