-Bölüm1-

566 22 4
                                    

Ağlıyordum,istemsiz bir şekilde gözlerimi açtığımda yaşlar döküldü gözlerimden.
Bir anlık korku ile etrafına bakınarak ayağa kalkmaya çalıştım.
Hemşirenin sesi ile irkildim,
"Lü-lütfen yatağınıza uzanır mısınız,henüz serumunuz bitmedi!"
gözyaşlarımı silerek konuşmaya başladım.
"Neden buradayım?"
"Siz yerinize uzanın ben hemen doktor beyi çağırıyorum."
Yatağıma yattım,hastanedeydim. Kolumda serum ve başımda çok büyük bi' ağrı vardı. Etrafıma baktım çantam telefonum ve ceketim görünürde yoktu.
Korkmaya başladım çünkü buraya neden ve nasıl geldiğimi bilmiyordum. Az sonra doktorum olduğunu tahmin ettiğim beyaz önlüklü ve sarışın bi beyin bana doğru geldiğini fark ettim,gülümsüyordu ve bu korkumu az da olsa azalttı.
"Merhaba küçük hanım" fazla samimi.
"Neden burdayım?"
"Küçük hanım biraz aceleci sanırım."
Elindeki dosyaya bakıyordu ve sonra bana döndü,
"Sadece neden geldiğini mi bilmiyorsun?"
Başımla onayladım.
"Ufak bir kaza geçirmişsin küçük hanım, bayılmışsın. Çok dengesiz düşünce başını çarpmışsın sadece. Aileni aradık, test sonuçları ve serumunun bitmesini bekliyoruz. Dışarıda arkadaşın var birazdan içeri alırız,lütfen bir dahaki sefere daha dikkatli ol" dedi ve kolumdaki serumu kontrol edip çıktı.
Fakat başım çok ağrıyordu, uyumayı düşünürken yeniden kapıdan biri girdi. Evet ya nasıl unuttum ben doktor demişti arkadaşın var dışarıda diye. Kapıya doğru dönmemle bağırmam bir oldu,
"Egemen!"
Hatırlıyordum evet, Egemen benim 1 senenir erkek arkadaşım şu sıralar çok kavga ediyoruz ve bünyem güçlü kalmama izin vermiyor.
"Eşyalarını bırakıyorum,çıkınca ararsın." dedi ve kapıyı kapatıp gitti.
Bu muydu yani? Onun için bu kadar mı değerliydim? Ne demek çıkınca ararsın tabiki aramayacağım.

Yaşadığım şoku atlattıktan sonra aklıma telefonum geldi,çantamı uzun süre karıştırdıktan sonra buldum.
Off! Şarjı bitmiş ve kapanmıştı. Tüm aksilikler neden üst üste geliyor..
Tam yastığa koydum ki büyük bir gürültü ve bağırışmalarla odanın kapısı açıldı,
"Beren!
Ne yapıyorsun burda!
Yine ne oldu!"
-Yine ne oldu- evet çünkü bu ne ilk ne sondu..

Güz. Hüznün Mevsimi.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin