In Trouble Again

Η Εκδικηση.

Ειναι η τεταρτη μέρα που δεν εχω βγει απο το δωματιο.Ουτε για να παω σχολειο.

Ολοι με παρακαλουν να βγω αλλα δεν μπορω.Εκτος απο τις πληγές που εχω στο σωμα μου.Αυτες της ψηχης μου δεν θα φυγουν ποτε.

Με βιασαν.Σωματικα.Βιασαν την ψυχη μου,το ειναι μου.

Με αυτες τις σκέψεις αρχισα να κλαιω. Οσο μπορω βεβαια γιατι δεν εχω αλλα δακρυα.

Η πορτα ειναι κλειδωμενη..Δεν μπορει να μπει κανεις μα ακομα φοβαμαι. Φοβαμαι πως θα ερθουν, θα με παρουν και θα μου κανουν παλι οσα μου εκαναν.

Ν:Ρε Μελ μου βγες εξω σε παρακαλω.

Π:Μελ!!

Αρ :Ρε ζωη μου βγες!!!

Αλ: Μελινα βγες εξω.

Δεν με εχουνε αφήσει σε ησυχία.

Αρ:ΕΛΑ ΝΤΑΞΕΙ ΤΕΛΟΣ.

Φωναζει ο Αρης και η πορτα ανοίγει. Ξεχασα οτι έχει κλειδι.Μαλλον σεβοταν το οτι θελω να μεινω μονη τοσες μερες και για αυτο δε  το χρησιμοποιουσε.

Ειμαι ξαπλωμενη προς τη πορτα οχι προς τον τοιχο και μπροστα μου ειναι ενα λαμπατερ.Εχω ολα τα φωτα κλειστά και τα πατζουρια επισης.

Εχω ενα κενο βλεμμα και βλεπω ευθεία δεν τους κοιταω καν και ας ειναι και οι 4 μπροστα μου.Κοιταω πισω τους.
Ο Αλεξ αναψε το λαμπατερ δίπλα μου αλλα το βλεμμα μου ειναι ακομη κενο.

Αρ:Μελ μου τι έχεις;;;

Ν:Ναι καρδιά μου μιλά μας σε παρακαλω.

Π:Ελα πριγκηπισσα πες κατι.

Μ :Το φως...

Αλ :Τι;

Η φωνη του ακουστηκε σαν ψυθιρος,σαν να ηταν εξαντλημενος που δεν τους μιλουσα.

Μ :Μπορεις σε παρακαλω να κλείσεις το φως....;

Αλ : Μελινα μου σε παρακαλω πες τι εχει γινει.Δεν-δεν αντεχω να σε βλεπω ετσι.

Επιτέλους τον κοιταξα και το βλεμμα του ηταν γεματο ανυσιχια.Αλλα αληθεια.Κουράστηκα.Δεν θα ασχοληθώ με τον Αλεξ τωρα.Εκανε την επιλογη του, μου ειπε να μεινω μακριά του.

Μ:Το φως,σε παρακαλω.

Εκεινος ξεφυσηξε και το έκλεισε.Πηγαν να φύγουν.

Μ :Αρη;

Γύρισαν ολοι προς το μερος μου.

Α : Ναι;

Μ: Μπο- μπορω να σου μιλισω;

Κοιταχτηκαν μεταξυ τους και ολοι εκτος του Άρη βγηκαν εξω.