In Trouble Again

Πετάμε Για Brooklyn

Δεν ειμαι καλα

Καλα ξεκινήσαμε παλι

Σκασε

Δεν είμαι καλά που λέτε....

Ειμαι στο δωματιο μου με τον Πανο να προσπαθεί να με ηρεμήσει γιατι οι απερίσκεπτοι, οι ηλιθιοι, οι βλακες-

Παρακατω

Βουλωστο εχω νευρα...

Αυτοι λοιπον εβαλαν τον Βασίλη μεσα στο σπιτι μας για να μιλισουν καθως ειπε στα αγορια οτι πρέπει να τους πει κατι....

Πάνος : Βρε Μελινα.... Περιμενε λιγο...

Λεει προσπαθώντας να με κανει να σταμάτησω μιας και περπαταω πέρα δώθε....

Αρχιζω να βουρκωνω και δακρυα απειλούν να βγουν στην επιφάνεια...

Μελ : Ρε Πανο γαμω ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΕΛΩΣ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!! ΠΑΣ ΚΑΛΑ!?!?!

Ειπα σιγανα στην αρχη αλλα μετα φωναξα και στο τελος εαπασε η φωνη μου καθως καυτα δάκρυα ξεκινησαν να κυλουν στα κρυα μάγουλα μου....

Με κοιταξε λιγο σοκαρισμένος γιατι πρωτη φορα απο το κλαμα δεν μπορω να ανασανω καλα...

Με επιασε γρήγορα απο τους ώμους και με κοιταξε στα ματια, το ιδιο εκανα και εγω με τα δικα μου δακρυσμενα ενω κλαιω ακομα

Πανος : Σου το ορκιζομαι, πως θα κανω τα παντα για να μην σε αγγιξει, δεν θα τον αφησω να σε ακουμπήσει..... Θα ειμαι συνεχως διπλα σου δεν θα σου κανει τιποτα στο ορκιζομαι, στο υποσχομαι μικρη.... Ηρεμησε...

Ειπε και ενα δακρυ κυλησε στο προσωπο του αλλα χωρις να κλαίει κοιτουσε περισσοτερο εμενα με ανυσιχια χωρις να δινει σημασια στα δακρυα που κυλούσαν στα μάγουλα του... Ηταν λες και δεν εκλαιγε και απλα σταγονες ετρεχαν απο πανω του...

Σταματησα να κλαιω και με ακομα δακρυσμενα ματια τον αγκαλιασα.

Νιωθω πολυ ασφάλεια και μαζι του. Μαλιστα απο τοτε που εφυγε ο Νικος εχουμε δεθει αρκετα.

Ξαφνικα χτυπαει η πορτα....

Βγαινω απο τη αγκαλια του Πανου, σκουπιζω τα ματια μου και ρωταω ποιος ειναι.

Αλεξ : Εγω ειμαι μωρό μου μπορω να μπω σε παρακαλω;;

Κοιταξα τον Πανο και εκεινος μου εγνεψε....

Μελ : Ναι ελα...

Η πορτα ανοιξε και εμφανίστηκε ο Αλεξ χαμογελωντας γλυκα....