Im Courting A Beki

Chapter 23

Chapter 23

Bakit kaya kung kailan ok ka na tsaka pa babalik ang problema? Kung kailan naka move on kana, tsaka naman siya nag papakita.

Like anak'ng pating tadhana ano nanaman ba to?

Napa buntong hininga ako habang naka pangalumbaba dito sa study table ko

Ilang buwan na ang lumipas simula nung dumating si Amos dito sa Pinas, ilang buwan ko na rin siyang iniiwasan dahil sa ginawa niyang pag bitaw ng mga salitang hindi ko inaasahang sasabihin niya.

Aaminin ko nag karoon ng kaunting impact sa akin yung sinabi ni Amos.

Pero i immediately shrugged it off, ayaw kong paniwalaan ang sinabi niya. Dahil for sure sinabi lang niya yun dahil nasa harap kami ng parents niya.

Tsk plastik na ex-baklang yun, ipasunog ko siya para makita niya!

Nasa loob ako ng kwarto ko ngayon, patingin tingin lang sa mga picture frame na nakapatong dito. Nakita ko ang picture naming dalawa ni Amos, ang regalo ni Tita Ariel.

I frown at nag iwas ng tingin dito

I look at my left, I saw the glass wall patungong veranda, I look at my right and I saw my bed, I look up and saw my blue ceiling i look down and saw the floor.

Parang tanga. Pero bakit ba. Mas ok naman na sila yung tingnan ko keysa naman sa picture namin ni Amos, lakas maka sira ng good vibes.

I sigh again.

"Wow ang lalim nun ah"

Nagulat ako ng makarinig ako ng boses mula sa likuran ko. My forehead crease.

At sino namang lampastangan na pumasok dito sa kwarto ko?

Nilingon ang pinto and my eyes widened in shock when I saw who it was.

"What are you doing here?" I ask

Gulat parin akong makita siya.

"Hmm wala napadaan lang" sumandal siya sa hamba ng pintuan ko habang naka cross ang braso at mga legs.

Inikot ko ang swevil chair ko paharap sa gawi niya, I cross my arms and legs too tsaka siya tinaasan ng kilay.

"Kung napadaan ka lang, bakit nandito ka pa?" Mataray na kung mataray pero trip ko talagang tarayan siya.

"Why? Don't you like me here?" He smirk

I rolled my eyes "yes! And as much as possible, I don't wanna see your face, too!" Nakita ko kung pano unti-unting nawala ang ngising nakapaskil sa labi niya. Biglang rumehistro sa mukha niya ang lungkot at sakit?

Or baka guni-guni ko lang yun.

"I'm sorry baby, but that's not gonna happen. Ginulo mo ang nanahimik kong puso noon, guguluhin ko din ang sayo ngayon. Hindi naman pwedeng ako lang.....so be ready baby" he said before leaving me alone dumbfounded

Nag pa baling-baling ako sa kama, hating gabi na ngunit hindi parin ako makatulog dahil sa paulit-ulit na pag ring  sa utak ko ang mga sinabi ni Amos sa akin.

Napabangon ako at inis na sinambunutan ang sariling buhok.

Kaasar talaga, bakit ba hindi ko magawang kalimutan yun?

It's nothing Russia, alright! It's just nothing.

Sinubukan kong muling matulog pero ayaw talaga ng mata ko, everytime I close my eyes  ay palagi kong naaalala ang sinabi ni Amos kanina.

Pambihira talaga!

Ginugulo na naman niya ako eh, can't he see that im trying to avoid as much as I can?