Uyku artık eskisi kadar kolay gelmiyordu. Bokuto bunun farkındaydı, şimdi Akaashi de öyle...
Bokuto Koutarou + Akaashi Keiji (Haikyuu!!)
✧ THIS IS A TRANSLATION! The original story is by LittleLuxRay on Archive of Our Own.
Bu bir çeviri kitabı, ori...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman geçtikçe Kuroo ve Kenma, evlerine dönme vaktinin geldiğini anlamıştı. Kuroo Bokuto'yla vedalaşırken Kenma binadan çıkmak üzere merdivenlerden inmeye koyulmuştu bile. "Hoşçakal" ya da "merhaba" diyecek tipten bir insana benzemiyordu zaten, bu nedenle Akaashi de Bokuto da aldırmadı.
Gitmesi gerektiğini unutmuş, dört dakika kadar bir süre sonra Kuroo da anca çıkabilmişti hastane odasından. İkiliye el salladı ve koşar adımlarla uzaklaştı, biliyordu ki acele etmezse Kenma'ya yetişemeyecekti.
Bokuto'nun yatağının yanında ayakta duran Akaashi, koridora açılan kapıya göz gezdirdi.
"Arkadaşın sana çok benziyor."
"Şey haricinde," karşılık verdi Bokuto, yatakta dik oturma pozisyonuna geçerek. "O biraz daha... nasıl desem, göt biri kısaca." Kıkırdadı ve ardından bitkin bir şekilde yüzünü ovuşturdu.
Bokuto'nun gülüşleri, Akaashi'nin ona dönmesine sebep olmuş, beklemediği bir tepki aldığı için uğradığı şaşkınlığı belli etmemeye özen göstererek "Anladım..." diyebilmişti.
Bokuto meraklı bir yüz ifadesiyle Akaashi'ye baktı. "Neden ayaktasın? Otur." Yanındaki boş alanı patpatlayarak işaret etti sonra.
"Yok, sorun değil. Ben de zaten birazdan gitmeyi düşünüyordum-"
"Ne? Neden?" Bokuto'nun sesindeki şaşkınlık ve üzüntü oldukça açıktı, "Sadece otuz dakikadır falan buradasın!"
Akaashi kafasını kaşıdı hafifçe. "Aslında üç saatten fazla oldu..."
"Aynı şey işte!" Bokuto hâlâ yatakta oturuyorken Akaashi'ye yaklaştı yavaşça. "Çoğunlukla Kuroo'yla sohbet ettim, sayılmaz o yüzden."
"Ne sayılmaz?" Akaashi çaktırmadan bir adım attı geriye.
"Üç saat sayılmaz!" Hayal kırıklığına uğramıştı Bokuto. "Zamanı ölçmekte de iyi değilim artık fark ettiysen. Üç saat bazen yedi saat gibi geliyor ama üç saatin yedi dakika gibi hissettirdiği de oluyor. Eskisinden daha güçsüz olabilirim, ama eğlenirken zamanın çabuk geçtiği kuralı hâlâ geçerli benim için."
"Yani... üç saat senin için hiçbir şey." Akaashi mırıldandı.
"Aynen!"
Akaashi Bokuto'nun pırıl pırıl parlayan sarı gözlerine bakmamaya çalıştı. "Anlıyorum, ama yine de gitmem gerekiyor." Şimdi ise Bokuto'ya tamamen bakmaktan kaçınıyordu. "Elimden gelse daha uzun kalırdım. Halletmem gereken bazı işler var ama yarın geleceğim, söz."
Bunun üzerine Bokuto tek bir ses çıkarmadı. Dudaklarını birbirine bastırıp yatakta geriye attı kendini. Muhtemelen diyecek binlerce şeyi vardı fakat hepsini bir köşede tutup Akaashi'ye sırtını dönerek uzanmayı seçmişti.
Şaşkına dönmüştü Akaashi. Bokuto'nun hemencecik somurtacak türden biri olduğunu bilmiyordu. Etrafına bakındı, yüzüne canı sıkkın bir ifade yerleştirdi ve şu an ayrılmanın en iyisi olduğunu düşündü.
"Yarın... görüşürüz."
"Atkını geri istiyor musun?" Birdenbire sordu Bokuto. Soruyu soran şahıs kendisi olmasına rağmen aynı zamanda atkıyı sıkıca tutmaya devam ediyordu.
Akaashi Bokuto'yu seyrederken ceketinin fermuarını çekti. "Evet... istiyorum."
Bokuto dehşete düşmüş, yatakta doğrulup sıcak kumaş parçasını çıkarmak için boynuna götürmüştü ellerini usulca. O kadar yavaştı ki, birkaç saniye boyunca bekledi Akaashi. Atkıyı çıkarma düşüncesi onu hastalığından daha çabuk öldürüyor gibiydi.
"...ama aynı zamanda sende kalmasını da istiyorum."
O sözler onun için o kadar şok vericiydi ki elleri anında olduğu yerde durmuş, gözleri ise Akaashi'ninkileri bulmuştu. Elleri atkının etrafında gerildi, gevşedi ve sonunda konuşabildi Bokuto. "...Öyle mi?"
"Evet." Akaashi gülümsemelerin en zayıflarından birini bahşetti oğlana. "Lütfen tutun ona, Bokuto."
O an odada bir saniye daha kalırsa asla gidemeyeceğini düşünerek arkasını döndü ve yürümeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
