MY FIRST LADY

Dare Me If You Can

- - - - - - -
I've been mentally and emotionally weak and tired for a few months. Must be because of quarantine or my college admission. Right now, hindi ko pa rin alam kung paano mag-aral since the long awaited laziness was kept within my very soul. All this time, limited lang ang katamarang nararamdaman ko with regards to everything specially my studies. Nang dahil siguro sa matagal na postponement sa school year ay naipon na yung katamaran ko. Well enough for the chitchats. Arigathanks sa mga nagbabasa at sumusubaybay sa aking storya.

-PH

- - - - - - - - -

It's Monday today kaya naman meron ulit kaming flag ceremony. Dumiretso ako sa Assembly Hall at umupo sa saved spot for students of 4A-Platinum. Medyo busy nga si Keith since siya ang president ng Student Council sa school. The president of student body was appointed by the Board of Reagents and ofcourse the faculty members.

And the president has the power to appoint his/her second-in-command. Bale sya ang bahala kung sino ang gusto nyang i-puwesto roon.

My mind was taken aback noong tawagin ako sa stage by my P.E. teacher. Kasama nya rin yung sir na epal-epal na dinadowngrade ang mga kababaihan. Lumingon lingon ako sa paligid ko since hindi ko alam ang nangyayare. Medyo lutang ako ngayon since nagbasa ako ng Tokyo Ghoul kagabi hanggang madaling araw kaya di na ako nakatulog.

Napatingin ako kay Keith kasi papunta na sya sa stage tapos lumingon sakin na akala mo ako na lang ang hinihintay. Hinawakan nya ako sa braso ko at hinila paakyat ng stage.

"Your mind is flying once again. You've got some dark bags under your eyes. Wala pa namang exams ah." Pabulong na komento nya sa akin.

I stared at him with my sleepy eyes. Kaya pala kami nasa entablado ngayon ay to give recognition sa exemplary skills na pinakita namin to subdue those 'K' related men.

Nakita ko naman ang atribidang si Cara na panay ang irap sa akin. Pshhh. Jealous bitch.

Bumaba ako sa entablado samantalang nanatili roon si Keith at ang principal naman ang sunod na tumuntong sa stage. Nag-announce siya about doon sa project na binigay ko.

Hindi na ako nakinig since alam ko naman na ang sasabihin nya. Ako kaya ang nakaisip nun. Nilabas ko ang sunod na volume ng Tokyo Ghoul at saka ko ito inumpisahang basahin.

I was immersed in reading nang bigla akong tapikin ni Keith para lang sabihin sakin na babalik na kami sa room. Sinukbit ko na ang bag ko pero di ko pa rin tinitigilan yung manga na binabasa ko. Pasilip silip ako sa daanan to make sure na wala akong mababanga. Nakikisabay lang ako sa mga kaklase ko para naman may guide ako papuntang room.

Since nag-uunahan ang mga kaklase ko sa elevator, napagpasyahan kong sa hagdan na lang ulit dumaan though gusto ko sanang mag-elevator para naman di hassle sa pagbabasa. Paakyat pa lang ako sa second floor ay ang tagal ko na. May mga instances kasi na hindi ko matanggal sa pagbabasa ang mga mata ko.

A hand suddenly pops out of nowhere na siyang nag-g-guide sakin paakyat. Hindi ko na inalam kung kaninong "helping hand" ito since interesting na naman na part ng manga ang binabasa ko. I don't know if we took 30 minutes or so basta nagulat na lang ako nasa loob na ako ng room. Wala na rin yung may-ari ng helping hand kanina at hindi ko man lang sya napasalamatan. Not that mahilig akong magexpress ng gratitude sa iba.

Our homeroom teacher enters our room with yet another familiar face. If you're wondering kung sino sya, it's none other than X, or perhaps I should call him Oli since we're in school.