'Bunu yapmak istediğine emin misin?''
''Evet, eminim.'' Kelimeler dudaklarımdan zor çıkmıştı.
''Peki seni buna zorlamıyacağım.Ama fikrini değiştirirsen geri gelebilirsin.''
''Ben eşyalarımı topluyum.''
Yavaşça merdivenlerden yukarı çıktım ve odama gittim.Daha önce bu kadar berbat hissetmemiştim.Giysilerimi yavaşca valizime yerleştirdim.Üzerimdeki elbiseyi çıkardım ve dolaba yerleştirdim.Her şeyimi aldıktan sonra odaya son kez göz gezdirdim.İçimde bir şeyler parçalanmıştı sanki.Kapıyı yavaşça kapattım.Merdivenlerden aşağı inmeye başladım.Belki bir daha böyle bir ev göremiyecektim ama doğru olanı yapmam gerekirdi ve yaptığıma inaniyordum.Kapıya iyice yaklaştığımda son kez arkama baktım.Kapıyı yavaşca açtım ve dışarı çıktım. Durağa doğru yürümeye başladım.
Bulutun ağzından:
Odamda uzanıp müzik dinliyordum.Birden Rüzgar içeri girdi.
''Abi abi!''
''Ne oldu?''
''Lütfen gel!'' elimden tuttu ve beni koridora doğru götürdü.
''Ne oldu Rüzgar söylesene!''
''Görkem ablanın odasına bir gir.''
Rüzgarın dediklerinden hiçbir şey anlamadan Görkemin odasına girdim.Oda da bulunan Görkemin eşyaları gitmişti.Dolabı açtığımda ona verdiğim kırmızı elbise dışında hiçbir kıyafet yoktu.Oldukça şaşırmıştım. Yarım saat önce eve beraber geldiğim kız şimdi eşyalarıyla birlikte evde değildi.Koşarak aşağı indim.Babamın çalışma odasına girdim.
''Baba Görkem gitmiş.'''
''Biliyorum.Az önce istifa etti.''
''Neden istifa etti?''
''Nedenini söylemedi.''
''Bencil işte yine kendini düşündü.Ona ihtiyacım vardı.'' Elindeki gazeteyi masanın üstüne koydu ve gözlüğünü çıkardı.
''Dünyada bencillik sıfatına yakıştırılacak olan en son insan o.''
''Bırak baba.'' Odadan dışarı çıktım.Beni çok sinirlendirmişti.Öylece çekip gitmişti,ona en ihtiyaç duyduğum zamanda.Koşarak bahçeye çıktım. Gecenin soğuğunda bedenim titriyordu.Gördüğüm en dengesiz kızdı.İlerideki otobüs durağına gitmiş olabileceğini düşündüm.Koşarak durağa gittim.Lanet olsun ki orda da yoktu.Nereye gitmişti bu kız birden? Titreyek eve geri döndüm.Babamda telefon numarası olmalıydı.Hızla babamın odasına gittim.
''Bana o kızın numarısını ver!''
'Sakin ol!''
''Hayır sakin falan olamam,sana ver dedim!''
''Al.''dedi. Telefonu bana uzattı.Hızlıca telefonu aldığım gibi koridora çıktım ve aramaya başladım.Açmasını beklemeye başladım.Aç şunu artık
Otobüsle evime doğru giderken Kemal Bey arıyordu.
''Alo buyrun Kemal Bey?''
''Buyrun mu sen şaka mısın?'' Bu Bulutun sesiydi oldukça gür çıkıyordu.
''Efendim Bulut?''
''Sen nasıl bir kızsın böyle? Bir anda alıp başını gittin. Yarın ben ne yapacağım? Bencillikte beni de geçtin!''
''Bulut hiçbir şey bilmiyorsun.Bana bağıramazsın!'' Otobüstekiler rahatsız olmuştu.
''Neyi bilmiyormuşum?''
