Demonic Intake of Diamox (Completed)

15th Intake

Kabanata 15

Bottled water

I let out a slopside smile.Pinagmasdan ang mga nakikitang estudyante sa hallway habang naglalakad nang mabagal. Ang iba ay nagmamadali pero siyempre may iba pa rin na pa chill chill lamang sa paglalakad.

At heto ako, lutang na naman na papasok sa klase.

"Hoy! Diamond!"

I looked around and saw Pyeona running towards me. Binigyan ko siya nang malaking ngiti bago hinawakan ang strap ng shoulder bag. Inayos niya muna ang sarili niya bago inalis ang kamay sa kaniyang tuhod dahil sa ginawang pagtakbo kanina.

"Nakita ko na schedule ko. Hindi man lang tayo magkaklase kahit sa isang subject." nanghihinang sabi niya.

Bakas ang lungkot sa mukha at mata n'ya. Nginitian ko ang mga taong bumati sa akin habang kausap si Pyeona, minsan ay kumakaway at madalas ay tinatanguan na lamang sila.

"Kahit isa? Mukhang minalas tayo ngayong taon, ah." natatawang sabi ko.

I patted her shoulder, she really looks sad. Sabay kaming naglakad sa hallway, tumigil siya sa kaniyang paglalakad at hinarap ako, I looked at her, asking her why did she stopped.

"8:15 pa first subject ko, punta muna ako sa cafeteria." she bid her goodbye.

"Sige, goodluck sa'tin." I smiled.

Pyeona made irritating faces, tinalikuran ako at bumaling sa kaliwang bahagi ng hallway kung saan ang daan papuntang cafeteria.

The noise of my new classmates welcomed me. Walang nakapansin sa presensiya ko kahit na sa tingin ko ay medyo marami na ang nasa loob. Taas noo akong naglakad papunta sa pinakahuling bahagi ng classroom.

Sa dulong bahagi ako puwesto, sa may tabi ng pader malapit sa mga locker. I don't want to stress myself too much, mas nasstress kasi ako kapag nasa unahang row ako, pakiramdam ko ang pressure. Bigla bigla kana lamang tatawagin ng professor para sumagot sa tanong.

At ayoko nang ganoon, madalas pa naman akong lutang sa klase lalo na kapag boring ang nagtuturo at parang hinihele ka sa boses niya.

"Wow, I can't believe na magiging kaklase ulit kita ngayon, Diamond."

Nagtaas ako ng tingin mula sa pagkakatungo dahil sa sinusulat sa notepad ko. And there I saw, my most hated classmate last year, Kassie. Standing boastfully in front of me with her triumphant smile.

"Well, you need to believe," I said. "Bukod kasi sa iisang school lamang tayo nag aaral ay same batch din tayo." I smiled at her sarcastically.

She blinked many times, mukhang naoffend sa sinabi ko. She slammed her feet loudly while walking away from me, pumunta sa unahan at umupo sa teacher's table.

Napangiwi ako sa nakita, kung makaupo kasi siya ay akala mo high school student pa rin kami na walang pakialam sa paligid. And it looks like she owned everything inside this room.

Dumating ang aming teacher sa Visual Art, I vaguely remembered her name but her face looks familiar. Mukha rin siyang strikto dahil sa salamin sa mata at mataas na puyod ng buhok.

Pagkaupo pa lamang sa upuan ay nagpakuha na agad siya ng index card at pinasulat ang mga basic information namin.

My first subject ended boringly. Wala kasing madalas na ginagawa sa first day of school kundi ang walang katapusang introduce yourself at ang nakakairitang pagpapasa ng index card.