Demonic Intake of Diamox (Completed)

7th Intake

Kabanata 7

Sorry

"Akala ko ba ay gusto mo rito sa La Union, anak? Bakit naman biglaan?" Dad looks puzzled.

I focused myself on explaining myself to him. He doesn't look convinced so as Gina. Nagkatinginan silang dalawa na wari ay nag uusap gamit ang mga mata.

"I think her idea was nice, Roman. We can change plans." saglit siyang ngumiti sa akin, hinimas ang braso ni Daddy para mapapayag ito.

Ngayon ko lamang nagustuhan ang pagsabat ni Gina sa usapan namin ni Daddy. I don't know why she's doing this, maybe because she knows that Dylan was here? At malaking gulo kung makikita ito ni Daddy na asawa n'ya.

"Okay. Wala naman akong magagawa kung kayong dalawa na ang nagkampi laban sa akin." Dad sighed in defeat.

Masyado silang naenganyo sa ganda at enjoynment dito sa La Union kaya kahit may tatlong araw pa kami rito ay ayaw pa nilang umalis. I understand, kahit ako ay nasasayang sa ginastos n'ya para sa bakasyon na ito.

Hindi rin naman pinupulot lamang ni Daddy sa daan ang pera na ginagastos namin. He earned it with his hardwork and patience.

"Gaga! Bakit naman biglaan ang alis n'yo?" Pyeona raised her brow at me, nagsususpetsya.

Umiling ako ng ilang beses bago ipinikit ang mata at pinakinggan sa kabilang linya ang mga sermon n'ya. She knows how excited I am for this vacation, ilang beses ko 'yong nabanggit sa kan'ya noong nasa Batangas pa kami.

But the excitement that I felt was replaced by fear. Nakakatakot na pakiramdam na unti unting lumalamon sa isip ko. That's insane.

"Anong plano mo ngayon sa buhay mo huh?" her voice has a hint of irritation.

Napanguso ako wari nag iisip, she's still in the hospital, ang balita ko ay pwede ng madischarge si Tita bukas kaya tinawagan n'ya ako.

"Sabi ni Dad uuwi na lang daw kami sa bahay." I sadly said.

"Anong kinalulungkot mo diyan ha?" matabil na tanong n'ya, "That is what you want Dia." she abruptly rolled her eyes.

Ipinagpatuloy ko ang pag aayos ng nga gamit ko sa maleta. Nagda dalawang isip kung itutuloy pa ba ang pagsira sa bakasyon na 'to. I am not the onewho ruined it, it's Dylan!

Why am I suddenly felt guilty? Ganoon naman talaga, kapag pumayag sa gusto mo ang mga kasamahan mo na labag sa kalooban nila dahil sa'yo, guilt will run into your veins.

"Did I bought something like this?"

Natigil ako sa pagtitiklop ng mga damit ko nang may makitang medyo pamilyar na dress sa harapan ko. Kusang tumaas ang kilay ko, mas mataas pa sa kaya nitong itaas.

I examined the dress that I am holding, if I am not mistaken this was the dress in that shop. Ipinilig ko ang ulo ko, trying to remember if am I holding a paper bag that time.

"Please, don't tell me that she bought this for me," nandidiring sabi ko at inihagis sa kung saan ang dress.

As much as I want its aesthetic designs and colors, that doesn't change the fact that I hate the one who put that dress inside my baggage.

"Gina really knows how to completely ruined someone else's mood," I spat angrily before closing my baggage, padabog.

Our flight going back home was just the same before, boring and irritating. And I hate the fact that I still need to drink meds just to prevent myself from vomiting.