⚜️CONTROL⚜️

İlk yeni evren🎈

Bana bakan yaratıklara doğal gibi görünen gülümsememi sundum ve kapıdan dışarı çıktım.
Kalbim sıkıyormuş gibi hissediyordum bu yüzden lisa'nın koluna daha da sığındım. Taehyung-adını yeni öğrendim- jimin ile iyi anlaş gibi duruyordu. İkisi de lanet serserinin tekiydi. Rose ve jisoo önden giderken, vmin ikilisi ortada ve biz lisa ile en arkadan gidiyorduk.
Taehyung, acayip bir şekilde tehlikedeydi. Kabul etmesi ne kadar doğruydu bilmiyorum ama benim kesinlikle işime geliyordu.

Ensemde hissettiğim soğuk nefes, titrememi sağlamıştı. Evden uzaklaştıkça güçsüz hissetmeye başlamıştım. Birazdan ilk gideceğimiz evrene yani paralel evrene gidicektik.
Mutlu bir ben görmek, tuhaf hissettiriyordu ama ilk seferim olmadığı için biraz daha iyiydi. Taehyungise sanki her gün bunu yapıyormuş gibiydi.
Sonra herkes durdu,kafamı kaldırdım.
Gelmiştik, herşeyin başladığı o eski eve...
Aklıma gelen anılar gözlerimi doldururken kapının önüne geçtim.

"Buraya gel taehyung,yolculuğumuz burada başlayacak"

"Onlar gelmiyor mu?"
Dedi eli ile yaratıkları gösterirken.

"Hayır,onlar başka bir sekilde yolculuğa katılacaklar. Ama biz sadece seslerini duyacağız ve bize yaptıkları minik yardımları görücez."

Jimin alayla güldü ve

"Tek başınasınız dostum,iyi korkmalar"

"Hayır,ben kork-"

Ve~ bum!, elinden tutup,kapının içine soktum. Şuan bir boşlukta aşağı doğru süzülüyorduk. Bulmamız gereken nesneler vardı ve ilk olarak bulacağımız nesne, ölüm'ün çiçeği...
Siyah bir çiçekti ve eğer  dokunursan sonsuza kadar uyurdun. Tabii biri seni ölene kadar. Masalı hatırladınız mı?
Uyuyan güzel...burada ki fark çiçek olması. Yere düşmemiz ile kafamı kaldırdım. Pardon üstemde yatan taehyung'da ötürü bakamadım.
Gerizekalı! Kafasını ittirdim ve gri olan dünyaya baktım.

"İyi misin?"

"Totom acıyor..."

"Tamam"

Dedim ve ayağa kalktım, zamanımızı boşa harcayamazdık. Daha yapmamız gereken bir yolculuk vardı. İnsanların saklanarak yaşadığı, yaratıkların özgürce gezdiği yerde, çürümüş ruhum ile dikkat çekmeyeceğimizi düşünüyordum. Ölümün çiçeğim beni şu durumda öldürecek tek şeydi ama benim ailemin intakamını almam lazımdı.
Daha yeni ayağa kalkan taehyung'a göz devirdim ve yanıma aldığım siyah-saklanmak için giyilen kapşonlu şeyi- kafama taktım ve önden yürümeye başladım.

En sonunda o çiçeğe dokunacağımı biliyordum, ama beni mutlu eden birşey vardı. Bu işin sonucun da abim ve bir kişinin daha dirilicekti ve o iğrenclerin yediği insanlar. Buna ailem dahildi.
Arkama baktım ama taehyung'u göremediğimde etrafa bakmaya başladım. Lanet olsası bu çocukla, lanet olası bu yerde nereye gitmiş olabilirdi.
Taehyung'u yemek alanında görünce zaten her saniyede artan sinir kat sayım tavan yapmıştı. Bir hışımla ona doğru giderken birisine çarptım. Bu bir insandı. Ne?

Kızla aynı anda birbirimize baktık.yüzü gülen bir adet ben vardım. Şaşkınca birbirimize bakarken, taehyun'da bunu görmüş bize doğru, diğer taehyung'la geliyordu. Bir bunlar eksikti(!). En sonunda bu bakışmatı bitiren ben olmuştum. Jennie ve sırık taehyung'u kollarından tutmuş,gördüğüm uzun binanın arkasına götürdüm. Ah tabi, taehyung'da arkamızdan ördek yavrusu gibi geliyordu. Yakında o saçlarını tek tek yolma hissi içimde yoğun bir hale gelmişti.

Tam konuşmaya başlayacaktım ki

"Yine geldin!"
Diye sarılan bir adet jennie, zaten bozuk olan sinirimi iyice bozmuştu. Gerçekten ben bu iki bebekle nasıl uğraşıcaktım?!
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Evettt! Oldukça kısa bur bölümle karşınızdayım.

468 kelime.

Her neyse, yani hesabımdan yakında bir kitap yayınlayacağım umarım begenirsiniz.
Ve size şunu söylemek istiyorum bu kitap büyük ihtimalle 20 ya da 25. Bölümde final olucak. Belki 30 ama o da çok düşük bir ihtimal.

Zaten ilerledikçe oylar düşmeye başladı....

Hergün bölüm atmaya çalışacağım.
Ve lütfennnnnnnnnn prim Yapın<333
Sizleri seviyorum❤ bye