Anime! x Reader

Ayato Kirishima X Ghoul! Okuyucu

Istek: Ot_gibi_yasiyorum, epey gecikti ama umarım beğenirsin.

Anime: Tokyo Ghoul

Cinsiyet(Pronouns): Kadın, Erkek (No pronoun)

Elindeki paketi hızlıca çantana koydun. Kalabalığın arasına dalıp karşıya geçtin. Akşam saatleri Tokyo trafiğinin en yoğun olduğu saatlerdi, her yerde korna ve motor sesleri yankılanıyordu. Çabuk adımlarla yolda ilerlerken kot pantolonun üzerindeki kırmızı lekeyi fark ettin. 'Kahretsin' hemen bir köşeye geçip çantanı kontrol ettin. Eline daha fazla kırmızı sıvı bulaşmıştı. 'Paket patlamış olmalı.' kapşonlunun cebinden bir ıslak mendil çıkarıp kotunu ve elini sildin. Kotundaki leke geçmemişti, şimdilik zararsız bir leke gibi görünüyordu. Hızla yola devam ettin. İşlek Tokyo caddelerinden, evinin olduğu mahalleye doğru sokaklar ıssızlaşıyordu. Loş sokak lambalarının aydınlattığı sokakta sakin adımlarla eve doğru ilerliyordun. Uzaktan evinin bahçesini görünce rahatladığını hissettin. Adımlarını biraz daha hızlandırdın. Yabancının varlığını hissedince hemen arkanı döndün. Hiç kimse görünmüyordu fakat kokuyu almıştın.
Yanlız olmadığın düşüncesi kalbinin hızla çarpmasına sebep oluyordu. Adımların daha da hızlandı ve fark etmeden eve doğru koşmaya başladın. Her an birisi seni kolundan tutup çekecekmiş gibi hissettin. Titreyen ellerle evinin kapısını açtın. Hızla içeri girip kapıyı ardından kapattın. Kalbin deli gibi çarpıyordu. Hemen çantanı bir kenara fırlatıp camdan dışarı baktın. Kimseler görünmüyordu.
'Belki de sadece bahçede oturan insanların kokusuydu.' başını salladın.
'Hayır insan değildi.'
Perdelerini çekip kapını bir kaç kez daha kilitledin. Sakinleşip üstündeki kapşonluyu çıkarttıp koltuğa fırlattın. Çantanı mutfağa götürüp içindeki paketi masanın üzerine koydun. Paketin her yanı kan olmuştu. Parmaklarına bulaşan kanı yaladın. Diline değen melatlik tatla gözlerin vahşice açıldı. Ne kadar acıktığını daha yeni fark etmiştin. Daha fazla beklemeden paketi parçaladın. Paketen çıkan büyük parçalı eti ellerinin arasına alıp iştahla yemeye başladın. Kısa sürede etten geriye sadece kanlı kese kağıtları kalmıştı. Parmaklarını yaladın ve zevkle gülümsedin. 'Bu bana bir süre daha yeter.' kese kağıtlarını siyah bir poşete koyup poşeti iyice sardın. Ardından hepsini çöpe attın. Kimsenin senin çöpünü karıştırdığı yoktu yine de tedbirli olmaktan zarar gelmez diye düşündün. Güvercinler, artık her köşedeydi.
Oturduğun yerde gerindin, sonra salona gidip kendini koltuğun üzerine attın. Salonun beyaz tavanını seyrederken yorgunluktan uyuya kaldın.

Eve girip kapıyı arkasından kapattı. Kırılmış kilitler kapının kapanmasıyla gıcırdadı. Kalın botlarının sesi parke zeminde duyuldu. Yavaşça salona doğru ilerledi. İlk önce çevresini inceledi. Ardından köşede duran dolabın çekmecelerini karıştırmaya başladı. Aradığı şeyi bulamayınca çekemceleri kapatma zahmetinde bulunmadan kitaplığı incelemeye gitti.
Orada da bir şey bulamayınca mutfağa doğru ilerledi. Salonda yaptığı gibi mutfağıda karış karış aradı. Ardından olanlar çok hızlı gerçekleşmişti. Evin sahibi, davetsiz misafirin arkasından hızla saldırmıştı. Maalesef misafiri kadar hızlı değildi.
Maskeli misafir, ev sahibini duvara itti. Duvara itilen Ghoul acıyla inledi. Maskeli tekrar ev sahibine saldırmaya çalıştı ama hızlı olan bu sefer ev sahibiydi. Çevik bir haraketle saldırıdan kurtulup üst kata kaçtı. Maskelide onun arkasından üst katta koştu. Üst katta çıktığında ev sahibi maskelinin üzerine atladı ama maskeli kolaylıkla onu üstünden atıp duvara yapıştırdı. Ev sahibinin omzu kanamaya başlado. O yerde acı çekişirken maskeli gelip onun önünde durdu. Ev sahibi nefretle yanan gözleriyle ona baktı.
"Aradığın şey ben de değil."

Maskeli alaycı bir ses tonuyla

"Ya, ama bana burada olduğu söylendi."
Siyah maskesini yüzünden çıkarıp koyu renk saçlarını geriye attı. İfadesiz ve soğuk bir şekilde ev sahibine baktı.

"Doğruyu söylüyorum Ayato! Ben de değil! Tomarı uzun zaman önce başkasına verdim."

Ayato denilen adam, ayağını ev sahibinin yaralı omzuna bastırdı. Ev sahibi bağırmamak için dudağını ısırdı.

"O halde kim de olduğunu söyle."

"Hayır!"

Ayato, ev sahibinin yarasına daha çok bastırdı. Ev sahibi hala bağırmamakta ısrar ediyordu.

"Sana daha fazla zarar vermek istemiyorum, (S/A). Nasıl olsa eski arkadaşız, birbirimize bir şeyler borçluyuz."

(S/A) öfkeyle ona baktı.

"Sana tek kelime etmem."

Ayato hızla (S/A) 'nın kolundan tutup onu kaldırdı.

"Seni onların eline teslim etmek istemiyorum. O yüzden sen konuşana kadar başka bir yere gideceğiz."

(S/A) direndi ama tüm çabaları boşunaydı. Onu çekiştirerek evden çıktı. (S/A) yardım çağırmak istedi ama bunun için kimse yoktu, kimse onun gibi bir gulyabaniye yardım etmezdi. Güvercinler, basit bir işkenceden daha beterini ederdi.

"Kısa sürede konuşacağını umuyorum eski dostum."