Anime! x Reader

Shoto Todoroki X Okuyucu

Istek: 0semox0
(Bu arada ben istek listesini biraz karıştırdım smamsnwnw doğru sırada yapmıyor olabilirim kusura bakmayın.)

Cinsiyet: Yok

Anime: Boku no Hero Academia

Özel Gücünüz: İnsanların düşüncelerini okuma ve insanların zihnine girebilme, insanların duygularını hissedebilme. Eğer gücünüzü çok fazla kullanırsanız başınız ağrımaya başlıyor.

Akademinin koridorlarında boş boş dolaşıyordun. Uyurgezer gibi dolaşırken merdivenlere yaklaştığını fark etmemiştin. Yavaş çekimde ayağını boşluğa attın ve hızla merdivenlerden yuvarlandın. (Bu yazılanlar, yazarın yaşadığı bir olaydan alıntıdır)
İki büklüm halde yere yapıştın. 'Kahretsin'  ayağa kalkmaya çalıştın ama sonra ayak bileğinde hissettiğin ağrıyla bundan vazgeçtin.

"Yardım ister misin?"
Yanında tanıdık bir ses duydun başını kaldırıp baktığında seninle aynı sınıfta okuyan Todoroki'yi gördün. Akademi açılalı çok olmamıştı ve sessiz bir çocuktu bu yüzden onu çok tanımıyordun. Her zamanki sakinliğini bozmadan sana bakıyordu.

"Teşekkür ederim, bu iyi olur."

Elini sana uzattı ve sen de onun elini tutup ayağa kalktın.
Ayağa kalkınca bileğinde hissettiğin acıyla biraz bağırdın.
Todoroki bu sefer biraz endişeyle sana bakıyordu.
"İyi misin?"

Acıyan bileğine sonra ona baktın.
"Bileğim biraz acıyor, sanırım incittim."
Gülümsedin ama o sana hala endişeyle bakıyordu.

"İstersen Hemşireye gidebiliriz."

"Şeyy"
Utanmıştın çünkü aptal gibi gözünün önündeki merdivenleri görmemiştin ve bileğini incitmiştin. Her ne kadar iyi niyetle yardım etmeye çalışıyor olsa da senin yüzün kızarmıştı.
"Ben kendim gidebilirim, birazdan ders başlayacak sen gitsen iyi olur."

Parmağıyla bileğini işaret edip
"Onunla oraya kadar yürüyebilceğini sanmam."
Haklıydı ama inadına devam ettin 

"Tek ayağımla sekerek gidebilirim."
Tek ayağının üstünde sekmeye başladın onun yanında geçerken dengeni sağlayamadın. Tam düşecekken seni kolundan tutup çekti.
"Bence diğer ayağında kırmadan teklifi mi kabul et."
İç çektin, homurdanarak.
"Peki, peki" dedin.
Todoroki, senin kolunu omzuna attı ve seni belinden tuttu.
Yavaş yavşa yürümeye başladınız. Aranızda büyük bir sessizlik vardı ve bu rahatsız ediciydi. Başını önünden çevirip ona baktın. Herkes gibi görünüyordu. Sağ gözünde bir yanık vardı. Doğuştan gelen bir şeye benzemiyordu. Nasıl olduğunu merak ettin. Tekrar önüne döndün.
Birkaç dakika sonra hemşirenin odasına varmıştınız, hemşire orada değildi. Todoroki hasta yatağına oturman için yardım etti.
"Eminim birazdan burada olur."
Hasta yatağında senin yanına oturdu.
"Todoroki, sen sınıfa gitsen iyi olur. Ders çoktan başlamıştır."
Sana baktı, dediğini umursamışa benzemiyordu.
"Benim için endişelenmene gerek yok. Zaten çok şey yaptın teşekkür ederim."
Gözlerini senden ayırıp karşısına baktı.
"Bekleyebilirim, ders için bir mazeretimiz var nasıl olsa."
Gitmesi için ısrar etmek istedin ama çok kararlı görünüyordu bu yüzden sustun.
Aradan on dakika geçmesine rağmen hemşire etrafta yoktu. Todoroki sessizce bekliyordu ama sen çok sıkılmıştın. Yanında oturan genç çocuğa baktın. Bir süre onu inceledin, sonra aklına bir fikir geldi. 'Belki azıcık bakabilirim.'
Gözlerin parlamaya başladı. Genç çocuğun beynindeki sesleri duyabiliyordun. Seslerin arasından net bir anı çıkarmaya çalıştın ama yapamadın. Anılardan ve düşüncelerden bazıları çok dikkatını çekmişti. Onlara ulaşmaya çalıştın ama başaramadın. Sadece duyguları görebildin. Çoğu hüzünlüydü.
Kafana saplanan ağrıyla başını tuttun.
"Ah!"
"Hey, sen iyi misin?"
Gülümsedin.
"İyiyim, iyiyim. Bazen böyle başım ağırır."
'Özelliğimi çok fazla kullanmış olmalıyım iyi ki fark etmedi."

Kapı açıldı, içeri tıfıl yaşlı bir kadın girdi.
"Noluyor bakalım burada."
Sen ve Todoroki bir anlık şaşkınlıkla ona baktınız.
Hemşire kapının önünde durmuş size bakıyordu.
"Şey, düşüp bileğini incitti. Onun için geldik."
Todoroki, seni gösterip konuştu. Sen de onu başınla onayladın.
Hemşire, küçük bacaklarıyla sana doğru ilerledi.
"O halde bir bakalım."

Ikiniz hemşirenin ofisinden çıkıp kapıyı kapatırken de ona teşekkür ettiniz.
Gerçekten bileğini incitmiştin. Hemşire o bölgeye ufak bir pansuman yapıp, bileğini çok fazla oynatmaman gerektiğini söylemişti.
"Hemşireye orayı hemen iyileştirebilirdi. Neden sargıya aldırdın ki?" Todoroki sana sordu.
Hemşirenin buruşuk dudakları gözünün önünde canlanmasıyla için tiksinti doldu.
"Böylesi daha iyi, hem birkaç güne iyileşeceğini söyledi. O zamana kadar dayanabilirim."
Todoroki omzunu silkti.
"Peki o halde."
Gülümsedin.
"Dersin bitmesine az kaldı. Yine de gitmek ister misin?" genç çocuğa bakıp sordun.
"Gitsek iyi olur, bu bilekle diğer derse anca yetişiriz."
Sinirli sinirli ona baktın.
"Bu benim suçum değil."
"Önüne bakmayıp merdivenlerden düşen sendin."
Şaşkınlıkla geri çekildin.
"Her şeyi gördün mü?"
"Görmeme gerek var mı? Merdivenlerin önünde yere yapışmış halde duruyordun. Ne olduğu ortada."
Derin bir nefes aldın.
"Tamam, sadece sınıfa gidelim." Todoroki gülümsedi.
"Tabii."
Önceki gibi elini onun omzuna atıp belinden tuttu.
Topalayarak ilerlerken kocaman bir sırıtışla yanındaki gence baktın. İlk defa gülümsediğini görmüştün.

_________

Evet, ölmedim sbsbwbwbwbebe
Umarım beğenmişsinizdir. Bu gün birkaç tane daha bölüm atmayı düşünüyorum çünkü içim bir anda yazma aşkıyla doldu. Hayvan kadar ödevim var, muhtemelen hepsini son güne bırakacağım ve zırlayacağım fakat bana ne :D