Anime! x Reader

Osamu Dazai X Okuyucu

Istek:OriginalFake13

Anime: Bungou Stray Dogs

Cinsiyet: Erkek (İstektir, kadın versiyonu da gelecektir. Teşekkürler.)

Genç adam, çalıştığı yerden çıkmış evine doğru gidiyordu. Hasta gibiydi, yüzünde renk yoktu, gözlerinin altında siyah torbalar oluşmuştu. Bitkin olduğu anlaşılıyordu, adımlarını güçlükle atıyordu.
Kalabalık caddede yürümeye devam ederken birden midesini tuttu. Koşarak çıkmaz sokaklardan birine girdi, sokağın sonuna koşup çöp tenekelerinin yanına kusmaya başladı.
İçindekilerin tamamını boşaltınca çöplerden uzaklaşıp duvara sırtını verip oturdu.
Bir haftadır kendini çok hasta hissediyordu. Doktora gitmesine rağmen hiçbir sonuç alamamıştı. Doktorların yazdığı ilaçlar etki etmiyordu. Bu da yetmezmiş gibi her gün ağzından siyah sıvılar damlarken uyanıyordu. Doktorlar buna da bir anlam verememişti. Dört gündür raporluydu ama daha fazla izin alamamıştı, bugün işe resmen sürünerek gitmişti, şimdi de eve dönmek için can atıyordu. İçine dolan ürpertici hisle başını sokağın girişine çevirdi. Bir gölge gördüğüne yemin edebilirdi. Elini alnına götürdü. Fırın gibi yanıyordu.
'Ne güzel, yüksek ateşten hayalde göremeye başladım.'
Zar zor ayağa kalktı, sokaktan çıkıp yoluna devam etmeye başladı.
Çok geçmeden sokakta hissettiği garip ürpertiyi tekrar hissetti.
Arkasına baktı, başını tekrar çevireceği sırada insanların arasında gördüğü gölge ile nefesi kesildi.
Tamamen siyah giyimli, uzun trençkotlu bir adam hareketli kalabalığın arasında durmuş ona bakıyordu.
Dik dik gizemli adama baktığını fark edince hızla başını çevirdi. Derin bir nefes alıp yürümeye başladı. Adımları öncekinden daha hızlıydı, siyahlı adamın halen onu takip ettiğini biliyordu.
Caddenin kalabalığı ilerledikçe azalıyor, bu durum kalbinin daha hızlı atmasına sebep oluyordu.
Takipçisinin adımlarını hızlandırdığını
duyabiliyordu.
Nasıl koşmaya başladığını fark etmemişti bile.
Terler alnından bardak gibi boşalıyordu. Koşarken ciğeri çıkacak gibi hissediyordu.
Arkasına baktı, gizemli adam hızlı adımlarla ona doğru geliyordu.
Önüne bakmadan koşarken bir şeye çarpıp yere düştü.
Başını kaldırıp baktığında genç bir adam olduğunu gördü.
Elini adama doğru uzattı.
"Lü- öhö, lütfen yardım.."
Deliler gibi öksürmeye başladı. Öksürürken ağzından ve burnundan siyah kan saçıyordu.
"O, öhö, yardım"
Daha fazla konuşmadan yere yığıldı, gerisi karanlık.

Eğilip önüne yığılıp kalmış genç adamı incelemeye başladı.
Parmağıyla nabzını kontrol etti, neredeyse saniyede kırk atıyordu.
"Ölüyor musun? Ne kadar şanslı, şu an seni kıskandım."
Ayağa kalkıp önünde dikilen adama baktı.
"Nasıl yardımcı olabilirim?"
Adam, sorusuna cevap vermeden ellerini cebinden çıkardı. Elleri hayvan pençesinden de beterdi, uzun keskin tırnakları saniyesinde bir leoparı ile indirebilirdi.
Karşısındaki adam zaman kaybetmeden ona doğru koşmaya başladı. Ancak pençelerini kendisine geçiremeden kaçmayı başarmıştı.
"O zaman bu işi çabucak bitirelim."
Harakete geçeceği sırada yerde bilinçsiz yatan genç adamın kıpırdanmaya başladığını gördü. Boğazından hırıltılar geliyordu, normal hırıltılar değildi, vahşi bir hayvanın hırıltısına benziyordu. Kolları ve bacakları, gövdesininden ayrı haraket ediyor gibiydi. Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki, göğüs kafesinin dışından bile kalbini görebiliyorlardı.
Göz bebekleri bembeyazdı ve parlıyordu, göz bebeklerinin çevresi simsiyahtı.
Bir süre daha yerde kıvrandıktan sonra bir anda ne olduysa durdu.
Pençeli adam, dikkatlı bir şekilde yerdeki adamı incelemek için yaklaştı. Ama çok fazla yaklaşamadan yerdeki adam bir anda doğruldu. Yüzü bembeyaz kesilmişti. Gözleri, yaratık gözleri gibiydi, bir bukelemununki gibi bir oraya bir buraya dönüyordu.
Ellerini kullanmadan, adeta bir ip tarafından çekilir gibi ayağa kalktı. Birbirinden ayrı haraket eden gözleri, iki adama baktı.
Sargılı olana bakan göz de bir haraketlenme yoktu, belli ki onu bir tehdit olarak görmüyordu.
Pençeli adam, ona hızla koşmaya başlayınca zaten küçük olan göz bebeği daha da küçüldü.
İki gözünün odağını da pençeli olan verdi. Pençesini onun göğsüne tutacağı sırada siyah parmaklarıyla adamın boğazından tuttu. Pençeli ona ulaşamamıştı, ona ulaşamadan kolunu bir metre kadar uzatıp onu tutmuştu.
Pençeli nefes alamıyordu, çırpınıyor, kurtulmaya çalışıyor ama işe yaramıyordu. Bu kadar çabuk yakalanacağını düşünmemişti.
Önceden hasta, genç bir adam olan yaratık, Pençelinin boğazını daha da sıktı. Pençelinin boğazını boş bir meyve suyu kutusu gibi sıkıp büzdü. Yüzü kanlar içinde kalmıştı.
Onu tıpkı bir çöp gibi caddenin kenarına attı. Eli tekrar eski boyutuna döndü. Bununla işini bitirince öbürüne döndü. Yürüyen bir ölü gibi ona doğru ilerledi. İki eliyle onun boynunu sıkacağı sırada, sargılı eliyle onun alnına dokundu. Etrafa mavi ışıklar yayılmaya başlarken, yaratıkta eski olağan formuna geri dönüyordu.
Yaratık, tekrar genç bir adama dönmüştü, yorungunlukla yere yığıldı.

Gözlerini zorlukla açtığı sırada yabancı bir yüzle karşılaştı. Kahverengi gözler onunkilere bakıyordu, yüzünde nazik bir gülümseme vardı.
"Nerdeyim?"
Sesi çok kısık gelmişti. Yabancı gözlerini kısarak gülümsedi.
"Demek bir şey hatırlamıyorsun?"
Merakla kahverengi gözlere baktı.
"Hatırlamam gereken bir şey mi oldu?"
Adam cevap vermedi.
Boydan boya yabancıyı süzdü.
"Hem sen kimsin?"
Adam kıkırdadı.
"Kendimi tanıtmadım. Ben Osamu Dazai, dedektif!"
Genç adam gözlerini kırpıştırdı. 'Dedektif mi? Ne işe bulaştım da hatırlamıyorum?'
Konuşacağı sırada başının ağırlaştığını hissetti. Çok geçmeden bilincini kaybedip sırt üstü yere yapıştı.
Dedektif güldü. Bilinçsiz yatan gencin saçlarını karıştırdı.
" Amma tatlı çocuk."
Genç adamı sweatshirtunun ensesinden tutup sürüklemeye başladı.
Cebinden telefonu çıkarıp bir numara çevirdi.
Karşı taraf açınca telefonu kulağına götürüp konuşmaya başladı.
"Hey Kunikida! Az önce yeni bir üye buldum!"

_______________

Bitirmeden Bungou Stray Dogs'u sadece üç bölüm izlediğimi belirtmek isterim :D
Karakterleri çok tanımıyorum, animeyi de çok bilmiyorum o yüzden eksiklikler olabilir kusura bakmayın.
Hepinize sevgiler~