Spider-Boy | İntikam Adalettir

Acı

Multide eskiden başka bir kız duruyordu, ama artık Elizabeth. Önceki kızı boş verin zaten.

 Harry Osborn. Harry Osborn bana doğru yaklaşıyordu. O anda Mike'a kesinlikle inanmıştım, bütün söyledikleri artık çok daha mantıklı geliyordu. Babamın Harry Osborn, annemin Felicia Hardy olması ve diğer bahsettikleri. Hepsine bir saniye içinde inanmıştım çünkü,

Bir tahmin yaptım.

 'Muhtemelen Harry Osborn benim Spider Crew ile görüştüğümü öğrendi.Ve benim örümcek güçlerine sahip olduğumu söylediklerini tahmin etti ve şimdi onun pis işlerinin önüne çıkmayayım diye bizzat kendisi gelip beni öldürmeyi deneyecek.'

 Bütün apartmanın yıkılmış olmasına rağmen hiç kimse sokaktan geçmiyordu,  polis, ambulans çağırmıyordu veya camdan bakmıyordu. Harry Osborn bana iyice yaklaşmıştı, zorlanarak da olsa ayağa kalktım. Ayağa kalktığımı görünce benimle konuşmaya başladı

"On beş yıl sonra sonunda fark ettin. Ama fark etmeni beklemiyordum"

"Fark ettiğim için beni öldüreceksin değil mi? Ben senin geçmişteki pişmanlıklarından biriyim muhtemelen ve beni evlatlık vererek bu pişmanlıktan kurtulabileceğini düşündün. Sonra fark ettin ki zamanında kendine enjekte ettiğin örümcek kanı çocuğuna geçip çocuğunu öldürebilir. Bunu bildiğin halde beni umursamadın 'ölürse ölsün ne olur ki' fikirleri aklından geçti ve beni bıraktın. Oysa seni Green Goblin'ne çeviren Spiderman'in kanı benim Spiderman'in güçlerini kazanmama sebep oldu. Sende bunu fark edince beni öldürüp bu dosyayı kapamaya geldin değil mi?"

"Doğru tahmin. Kime çektiğin çok belli oluyor. Eğer Spider Crew gurubunu öğrenmemiş olsaydın, seni rahat bırakacaktım artık ne yazık ki öyle bir seçeneğim yok."

Karşılıklı bakışırken Osborn bir anda beni boğazımdan kaldırıp arkasında ki binaya fırlattı. Çok hızlı bir biçimde duvara girdim. Duvarın içine resmen gömülmüştüm. Sersemlemiştim, ayağa kalkamadım Osborn yanıma gelip tekrar havaya kaldırdı. Boğazımdan tutmaya başladı, gittikçe daha sıkı sıktı. Tam nefessiz kalacağım sırada yerden yere vurmaya başladı. Uzun bir süre beni yumrukladıktan sonra dövmeyi bıraktı. İyice hırpalanmıştım. Her yerim ağrıyordu ve iyi göremiyordum.

Çok fena dövmüştü beni, insanın oğluna bu kadar sert olabileceğini tahmin etmiyordum.

 Yorgun halde yerde iken kafamda bir karıncalanma oldu ve refleks olarak Osborn'un yumruğundan kurtuldum. O kadar dayak yedim ama aniden kurtuldum ve kendime gelip toparlandım.

Osborn iyice sinirlendi ve seri biçimde vurmaya başladı sırayla hepsinden de sıyrıldım. Ne yaptığım hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Ama yapabiliyordum. Sanki o an kukla gibi, iplere bağlıydım ve yukarıdan biri beni oynatıyordu. İyice sinirlenen Osborn üstüme doğru koştu, bende ona doğru koşup üstünden atlayıp kaçmaya başladım. 

Koşmaya başladığımda normalden daha hızlı koştuğumu fark ettim. Eskiden futbol maçlarında ki koşma hızımdan çok daha fazlasıydı. Ben, artık eski ben değildim, değişiklik geçiriyordum. Osborn ne kadar hızlı koşsa da beni yakalayamıyordu. Uzun süren heyecanlı bir kovalamaca ardından yanlışlıkla çıkmaz sokağa girdim ve kapana kısılmış oldum.

Hızlıca düşünmeye başladım 'Son beş dakika içerisinde normalden daha hızlı, daha çevik davranmaya başladım ve Mike benim Örümcek güçlerine sahip olduğumu söylemişti. O zaman duvara da tırmanabilirim' fikri ile çıkmazım duvara atladım. Yapışmıştım, son zamanlarda bu kadar iyi tahmin yapabildiğime inanamıyordum. Duvarda sabit durabiliyordum, heyecanımın bitmesini beklemeden Osborn'dan kurtulmak için yukarı tırmanmaya başladım. Osborn arkamdan küfür savururken ben duvarı çoktan tırmanıp binadan binaya atlıyordum. Gerçektende Mike doğru söylemişti.