The Truth [#INLWAMLP]

Chapter 30

Isang malaking kaguluhan ang nangyayari ngayon sa loob ng hospital at kami naman ngayon at tumatakbo palabas.

Kahit gulong gulo ako sa mga nangyayari ay nagawa ko Pa rin i adjust ang sarili ko. Tumatakbo naman kami ng matapilok ako ngunit agad naman akong binuhat ni Sean.

"A-ayos lang ako Sean." sobrang lapit niya!!!!

"Tsk sa ganitong sitwasyon hindi muna kita susundin." sabi niya at sa wakas ay nakalabas na kami. Ganun din sila Margaret at nakita ko naman na agad siyang sinakay sa loob ng van at umalis na.

Tsk ganun na lang yun? H-hindi manlang siya nagpaalam ng maayos?

" Tara na lei, we can't stay longer here dahil kaunting oras na lamang ay guguho ang building na to kaya Tara na" sabi niya at nga paghila lamang ako.

________

Nang malalayo layo ay agad namang nagring ang cp ko at nakita ko naman ang pangalan ni kurt.

[Hello lei? Asan si Margaret?] tanong ni kurt na may halong takot.

"Wala na" walang gana kong sagot at sinigawan niya naman ako.

[I SAID WHERE'S MARGARET? PLEASE STOP PRANKING ME!] sigaw niya mula sa kabilang linya at huminga kao ng malalim.

"This is not a prank kurt, si Margaret kinuha na ng lolo at ang ka dahilan ng pagsabog dito ay si Margaret." sagot ko at tumahimik naman saglit si kurt.

[Why b-bakit ganito?] nawawalang pag asa na sbai ni kurt at hinigpitan ko naman ang hawak kosa cp ko.

I don't know either kung bakit umalis si Margaret.

" I'm so sorry but let's talk later." sabi ko at pinatay na agad.

Unti unti namang bumibigat ang dibdib ko at nanghihina ako.

"Lei?! T-Tara na!" sabi niya at napakagat naman ako sa labi ko.

Naiiyak ako sa nangyayari.

"W-why?" tanong niya habang pinupunasan ang mata ko.

Ngunit hindi ako makasagot dahil sumasakit ang dibdib ko.

Wala na akong nagawa kundi yumakap sa kanya.

"Lei....​I'm so sorry." bulong niya habang sinusubukan akong pakalmahin.

"Lei stop crying masama yan sa health mo" sbai niya pa at umiyak lamang ako ng umiyak.

"ssh stop crying.. we need to go out here so let me carry you." sabi niya at naramdaman ko namang binuhat niya ako.

Hinayaan ko naman siyang buhatin ako at unti unti naman akong inaantok kaya pinikit ko na muna ang mata ko para matulog ng sandalian sa bisig niya.