Vertrouwenspersoon

I (1)

'Hey Jazz, alles goed met je?' vraagt Aiden, als ik met een slaperige hoofd bij hem kom staan.

'Hoi Ai, mwha het gaat zoals gewoonlijk.' beantwoord ik zijn vraag. Ik hoor wat gegiechel achter me, maar negeer het. Ik weet dondersgoed wie dat waren! Dat waren die 3 populaire meiden: Britt, Grace en Faya.

'Hey Jazzlyn, ben je zo uit je bed gekomen?!' vraagt Britt schreeuwend naar mij, zodat de hele schoolplein het hoort. Ik zeg niks en de hele schoolplein begint hard te lachen. Dit is nou zo'n situatie, waarin ik niet weet wat ik moet doen.

'Je bent een sukkeltje, Jazzlyn! Je bent niet zo Jazz, hoe je heet! Jou ouders hadden je beter Mies kunnen noemen, Whaha!!!' schreeuwt Grace me na en lopen lachend het schoolgebouw in.

'Kijk niet zo bezorgd naar me!' snauw ik naar Aiden, die me bezorgd aan kijkt. Hij schrikt van me en wilt weg lopen, maar ik pak hem snel bij zijn arm vast.

'Sorry, dat was een stomme actie van mij.' zeg ik zachtjes, maar Aiden heeft het niet gehoord en probeert zijn arm los te krijgen uit mijn grip. Ik verstrak mijn grip en zie hoe Aiden een pijnlijk gezicht trekt. Hiervan schrik ik en laat hem los. Hij wrijft over zijn pijnlijke arm en ik sta er wat ongemakkelijk bij. Er rolt een dikke traan langzaam naar beneden en snel veeg ik hem weg. Ik wil dat niemand ziet, dat ik huil.

'Het is al goed, kom in mijn armen Jazz.' zegt hij zachtjes, zodat niemand op het schoolplein het hoort. Van schrik loop ik zonder iets te zeggen weg van hem, naar binnen toe. We zijn dan misschien wel vrienden, maar vertrouwen in hem krijgen. Nee, daar geloof ik niet in!

Ik loop de kantine in en zoek een plekje in de hoek, waar ik niet zo opval. Hier zit ik graag, dan ben ik hopelijk veilig voor de pesterijen. Maar vroeg of laat, ben ik er misschien niet meer veilig.

'Kijk, kijk! Mevrouwtje Jazzlyn, heeft haar plekje gevonden in de kantine!' hoor ik Faya luidruchtig zeggen en ik zie hoe haar andere vriendinnen: Britt en Grace bij mijn tafel komen staan. Ik kijk hun geschrokken aan en zie een gemene grijns op Britts mond ontstaan. Ze komt naast me staan en kijkt me doordringend aan. 'Mee komen!!!' sist ze en pakt me bij mijn haren.

Ze trekt me pijnlijk van mijn plek en trekt me aan mijn haren mee de kantine uit. Ik doe geen moeite om los te komen en laat het allemaal maar gebeuren. Wat zou ik anders moeten doen in deze situatie? Als ik tegenwerk  gaat ze me alleen maar meer pijn doen, dus laat ik eens kijken wat ze doet als ik wel mee werk.

Ze sleurt me de meisjes wc in en ze laat mijn haar los. Dan  duwt ze me naar voren waardoor ik hard op de grond val. Ik hoor haar lachen en snel krabbel ik op en draai me om naar hun. Voor me zie ik hoe Britt een mesje uit haar tas haalt en komt dan op me aflopen. Meteen ren ik naar de deur van de wc, maar haar meelopertjes Faya en Grace blokkeren de deur. Shit!

'Hier kom je niet zonder kleerscheuren vanaf, JAZZLYN!' zegt Britt en spreekt mijn naam uit, alsof ik een vreselijke naam heb. Maar volgens haar, past mijn naam niet bij mij.

Snel ren ik naar een wc hokje en doe hem op slot. Ik doe de klep dicht van de wc en ga er bovenop zitten met mijn benen opgetrokken. Aan de andere kant hoor ik Britt hard op de deur bonken en ik sla mijn handen voor mijn oren. Ik kan er niet meer tegen! Dit moet stoppen!

Snel haal ik mijn handen van mijn oren en hoor dat de bel gaat. Britt is gestopt met het bonken tegen de deur en ik sta op. Ik ga op de wc bril staan en gluur net over het hokje, om te kijken of ze er nog zijn. Helaas tot mijn spijt, staan ze er nog en met een zucht leun ik tegen de muur.

'Kom je nog van de plee of hoe zit het?!' zegt Britt argwanend. Ik zeg niks en hoop alleen maar, dat ze weg gaan. Langzaam zak ik naar beneden en ik laat een paar tranen ontsnappen, hier kan niemand mij toch niet zien huilen.