Vertrouwenspersoon

XI (11)

'Er is er een jarig hoera!Hoera! Dat kun je wel zien dat is zij!' hoor ik mensen zingen en langzaam word ik wakker.

'Gefeliciteerd met je 16de verjaardag Jazz, je ouders hadden me verteld dat je op 16 november jarig ben.' zegt Ashton vrolijk tegen me en geeft me een knuffel. Wat! Hoe kan ik mijn verjaardag vergeten? Tuurlijk, ik ben op 16 november jarig. Hoe stom!

'Dankje Ash! Ik was het helemaal vergeten.' grinnik ik en de jongens schieten in de lach.

'Hoe kan jij je verjaardag vergeten?' vraagt Michael lachend en ik schiet nu ook in de lach. Deze jongens zijn te vertrouwen!

'Wil je ons vertellen hoe het is gebeurd dat je geen vertrouwen meer hebt in de mensen? Wij zijn erg benieuwd en we zijn te vertrouwen.' vragen de jongens en ik slik moeilijk. Nu al? Ik ben hier nog geen eens een dag.

'Moet het nu al? Ik ben hier nog geen dag en jullie willen dat nu al weten!' roep ik geschrokken uit en ik meteen ben ik klaar wakker.

'Hey rustig. Je moet het niet vertellen, alleen als je het wilt!' zegt Calum en slaat zijn armen om me heen. Ik laat het toe en knuffel hem terug, waarna ik de andere jongens een ah geluid hoor maken. Dan laat ik Calum weer los en kijk ze allemaal aan.

'Waar blijft die taart? Ik heb de taart niet eens gezien!' vraag ik en zie Ashton grinniken. Ik spring op en wil naar de keuken toe rennen, maar Luke houdt me tegen.

'Hier blijven kleintje!' lacht Luke en ik zie hoe Ashton snel naar de keuken rent. Ik stop meteen en voel dat Luke me weer los laat. Zachtjes grinnik ik en ik wil naar de keuken rennen, maar dan voel ik hoe Luke zijn armen weer om me heen slaat. 'Wat had ik gezegd?'

'Naar de keuken gaan!' zeg ik en schiet in de lach door zijn blik. Hij kan zo grappig kijken, maar dan ook echt op de verkeerde momenten! Als het aan mij lag, had ik nu al naar de keuken toe gerent. Althans daarvoor was het een perfecte timing geweest!

'Iedereen zitten! En hou Jazzy trouwens even vast, anders valt ze meteen aan!' hoor ik Ashton vanuit de keuken roepen. Ik grinnik en voel hoe 3 man me vast pakken, waarna ze me op de bank duwen. Niet lang daarna gaan ze boven op me zitten, terwijl ik onder hun lig te spartelen als een vis op het droge land.

'Jongens, waar is Jazz?' hoor ik Ashton vragen, die kennelijk al de woonkamer is ingekomen.

'Ze wou geen taart, ze is naar boven!' hoor ik de jongens in koor zeggen.

'TAAAAAART!!!!' schreeuw ik vanonder de jongens vandaan en probeer onder hun vandaan te komen, maar zonder succes. 'JONGENS! GA VAN ME AF! JULLIE PLETTEN ME!'

Ik hoor hoe Ashton in de lach schiet en ik zie hoe hij een dienblad op tafel neerzet, met daarop stukjes taart en een vork. Dan komt hij naar ons toe lopen en ik verwacht dat hij ook net zoals de andere jongens boven op me gaat zitten. Maar in plaats daarvan pakt hij mijn armen beet en begint me onder de jongens vandaan te trekken.

'Tja, zo kan je de taart niet aanvallen! Het is wel goed bedacht, boys.' lacht Ashton en trekt me eindelijk vanonder de jongens vandaan. Door dat ik onder hun vandaan ben getrokken, vallen de jongens letterlijk naast de bank van het lachen. Die liggen de rest van de dag helemaal stuk! 'Kom maar bij mij zitten. Ik ga niet boven op jou zitten, dat doen allen Luke, Calum en Michael.'

Ik loop met Ashton mee naar een andere bank en voordat ik me op de bank laat ploffen, pak ik twee borden. Stiekem zet ik een taartje naast me neer en doe net alsof ik er gewoon een heb gepakt. Iedereen pakt een stukje taart, jammer genoeg heeft Ashton al een stukje taart geclaimd. Behalve Michael, whaha nu ga je het hebben hoor!

'WIE O WIE, HEEFT MIJN TAART GEPIKT?!' schreeuwt hij en ik heb moeite om mijn lach in te houden.

'Ik niet!' zeg ik liegend en Michael kijkt de andere jongens aan.