Vertrouwenspersoon

X (10)

We rijden een parkeerplaats op en het is ondertussen heel hard gaan regenen. Het klinkt misschien gek, maar ik hou van regen. Ashton parkeert de auto tussen twee busjes en ik spring meteen vrolijk de auto uit. Ik hoor Ashton iets roepen, maar voor ik het glij ik weg en knal hard tegen het busje aan.

'AU!' gil ik en ik hoor hoe er een paar mensen op me afkomen rennen.

'Hey gaat het meisje?' hoor ik een onbekende meneer vragen. Geschrokken kijk ik op en krabbel vlug overeind.

'Matt, dit is Jazzlyn. Jazzlyn dit is Matt Emsell onze manager van de band.' zegt Ashton en ik kijk Matt ongeïnteresseerd aan. Boeit me niet! Matt kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw onderzoekend aan. Ik hef mijn hoofd een beetje en probeer niet als een bangerik over te komen, maar niet lang daarna krimp ik ineen. Snel stap ik naar Ashton toe en hou me schuil achter zijn rug. Ik vertrouw die Matt niet!

'Jazz, rustig! Matt doet je niks, hij is kindvriendelijk!' zegt Ashton en probeert me te overtuigen dat hij me niks aan doet, maar hij overtuigt me niet. Hoe wilt hij me in hemelsnaam helpen aan mijn vertrouwen in de mensen?

'Kom maar Jazz, dan gaan we naar de bakker.' zegt Ashton en pakt me bij mijn hand vast. Trillend pak ik zijn hand beet en hij trekt me langs Matt, die me na kijkt. Er gaat een rilling over mijn rug en we lopen door de regen snel verder naar de bakker, ook al kan ik Ashtons snelheid niet bij houden.

'Ash, je loopt te snel!' gil ik naar hem en mijn hand glijd uit zijn hand. Nee, niet weer! Niet vanaf het begin! 'Ashton!!!'

Ik zie hoe hij zich omdraait, maar ik zak op de grond van de angst. Bang dat ik word verplettert door de mensen die hier en daar lopen. Het is niet eens druk, maar toch ben ik bang dat ik dalijk weer onderste boven wordt gelopen. Dalijk wordt het ineens weer zo druk net zoals in de stad!

'Jazz, rustig! Het is niet erg, stil maar.' hoor ik Ashton zeggen en voel hij me tegen zich aandrukt. Ik haal opgelucht adem dat hij er nog is. Hij is niet door gelopen, zoals mijn ouders vroeger deden en hij laat me ook niet alleen achter! Ashton is er tenminste voor me en let op mij. Ik ben enorm blij dat hij mijn vertrouwenspersoon is. Rustig sta ik samen met Ashton op, terwijl hij me tegen zich aan gedrukt houdt. Ik klem me strak tegen hem aan en we lopen op deze manier verder naar de bakker.

Een half uurtje later...

We stappen kletsnat de bakkerij binnen en ik bekijk de bakkerij. Overal zie je broden, taarten en andere lekkernijen. Ik voel hoe Ash mijn hand loslaat en ik kijk hem even aan.

'Zoek maar een lekker taartje uit voor vanmiddag!' zegt Ashton tegen me en meteen loop ik de bakkerij door opzoek naar de taarten.

Ik laat mijn ogen over alle lekkernijen heen glijden en vind dan eindelijk de taarten. Wat een zoektocht! Dan laat ik mijn ogen over alle taarten glijden en zie worteltaarten,  chocolade taarten, fototaarten, slagroomtaarten, appeltaarten, vruchtentaarten, cijfertaarten, marsepeintaarten, en ga zo maar door. Er zijn genoeg taarten hier! Man, nu kan ik niet kiezen! Ze zien er allemaal zo lekker uit, welke moet ik nou kiezen?

'Goeiedag, kan ik u helpen?' hoor ik een vriendelijke vrouwenstem vragen aan mij. Ik draai me om en zie een meisje van ongeveer mijn leeftijd.

'Ja, graag. Welke taart is nou het lekkerst? Ik kan namelijk niet kiezen.' vraag ik lachend en ze lacht even mee. Niet lang daarna voel ik me bang worden.

'Voor welk gelegenheid is het?' vraagt ze en ik kijk even de bakkerij rond, waar Ashton is. Ik zie niet meer bij de toonbank en draai me om.

'AAH! Ash? Laat me nou niet zo schrikken.' zeg ik geschrokken als ik zie dat hij achter me staat. Hij gniffelt om mijn reactie en ik rol even met mijn ogen, dan draai ik me weer terug om naar het meisje.