AŞKADAŞIM (BxB)

12.Bölüm 💛

Umarım beğenirsiniz 🙏🏻

İyi okumalar 💛

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Tuğkan
Sanırım uzun zamandır ilk kez annemin zorlaması olmadan uyanmıştım. Ah, daha doğrusu hiç uyuyamamıştım ki. Annem odaya girdi yine şen şakrak çıkan sesiyle. Sabah sabah bu enerjiyi nereden buluyordu bu kadın?

"Uyan bakalım oğluşummm." dedi ve beni buldu bakışları direkt. Hemen merakla büründü yeşilleri. Yatakta oturuyordum çünkü. "Aa ne zaman uyandın sen?" diye sordu. Baygın gözlerimle baktım birkaç saniye. Sonra cevap verdim uyuşuk çıkan sesimle.

"Pek uyuyamadım zaten. Kendimi kötü hissediyorum." dedim. Annemin yüzü düştü hemen.

"Noldu bitanem? Hasta mısın?" diye sordu. Evet hasta oluyordum kesin. Bunun için uyuyamamıştım gece boyu.

"Galiba. Yani galiba hasta oluyorum." dedim. Annem alnımdan öpüp ateşime baktı. Biz küçükken de hep böyle bakardı ateşimize. Aklıma gelince gülümsedim.

"Ay fazla ateşin de yok ama. Kendini iyi hissetmiyorsan yat dinlen bugün. Ben sana bi ıhlamur yaparım hiçbirşeyin kalmaz bitanem." dedi ve saçlarımın arasına bir öpücük bırakıp çıktı odamdan. Bende düşüncelerimle başbaşa kaldım. Geceden beri düşünüyordum. Kafayı yiyecektim artık düşünmekten. Düşünmeye son verip yatağıma girdim ve uyumaya çalıştım. Ama uyuyamıyordum bir türlü. Pes edip yattığım yerden, camdan dışarıyı izlemeye başladım.

Bartu
Sabah yine Esra ablanın ısrarı sonucu kahvaltıya gelmiştim. Esra abla bana kapıyı açıp içeri aldıktan sonra birlikte mutfağa geçtik. Masada sadece Volkan vardı. Esra abla bir çaydanlığa ıhlamur doldurup ocağa koydu. Tuğkan'ı göremeyince sordum daha fazla dayanamayarak.

"Tuğkan uyuyor mu hâlâ?" diye sordum.

"Ben bilmiyorum." diye mırıldandı Volkan. Esra abla cevap verdi sonra.

"Sabah uyandırmak için odasına girdim. Gözlerinin altı şiş duruyordu. Gece boyu uyumamış. Hasta olduğunu sanıyor." dedi ve kıkırdadı. "Şapşal oğlum benim." dedi ve önüme çay dolu fincanı bıraktı. Ama benim aklım Tuğkan da kaldı. Ya cidden hastaysa?

"Esra abla, ben bir Tuğkan'a bakayım." dedim ve cevap beklemeden Tuğkan'ın odasına çıktım. Kapıyı tıklattım yavaşça.

"Anne hiçbirşey istemiyor canım." diyen yorgun sesini duydum. Yavaşça içeri girdim. Camın olduğu tarafa dönmüş yatıyordu yatakta. Sırtı kapıya dönüktü. Yüzünün dönük olduğu tarafa geçip oturdum yatağın kenarına. Elimi alnına koydum ateşini ölçmek için. Bakışları beni buldu ve şaşkınlıkla büründü güzel gözleri.

"Ateşin yok. Esra abla, hasta yatıyor deyince merak ettim. Sana bakmaya geldim." dedim. Bakışlarını dışarı çevirdi yine. Başını salladı yavaşça. "İyi misin?" diye sordum bu kez.

"İyiyim. Biraz kırgın hissediyorum kendimi. Kırıklık var üstümde." dedi. Son cümleyi gözlerime bakarak söyledi. Içimde bir yerler cız etti.

"Esra abla ıhlamur yapıyor sana. Eminim iyi gelir." dedim gözlerimi kaçırarak. Gözlerini ayırmadan bakıyordu hâlâ. Bir şey demeyeceğini düşünerek ayaklanmaya yeltendim odadan çıkmak için. "Geçmiş olsun. Görüşürüz." dedim kalkarken. Elimi yakaladı ve tekrar oturdum. O da doğrulmuştu yatakta. Anlamayan gözlerle bakmaya başladım.

"Volkan'la birlikte misiniz?" diye sordu. Ağzım şaşkınlıkla aralanırken, bu soruyu hiç beklemediğimi farkettim. Ne diyeceğimi bilemeden baktım yüzüne birkaç saniye. Tam bir şeyler demek için dudaklarımı aralamıştım ki kapıya biri vurdu hafifçe. Tuğkan saniyelik olarak kapıya baktı ve kendini geri yatağa bıraktı ve tuttuğu elimi de. "Gel." diye seslendi daha sonra. Esra abla elinde ıhlamurla içeri geldi.

"Sana ıhlamur getirdim bebeğim. Bunu iç hiçbirşeyin kalmaz. Kahvaltıya inme sen bu sabah. Ben bir şeyler ge-" derken Tuğkan sözünü kesti.

"Gerek yok anne. Inerim kahvaltıya. Sen boşuna yorulma. O kadar da kötü değilim." dedi ve yataktan kalkıp odadan çıktı. Esra ablayla ben kaldık odada. Esra abla yanıma yaklaştı ve fısıldadı.

"Ne oldu buna birden?" diye sordu.

"Bilmiyorum." dedim kafam karışmış bir şekilde. Bilmiyordum. Gerçekten kafam karman çorman olmuştu. İşler iyice karışıyordu ve ben hiçbirşey yapamıyordum.

Yorumlarınızı bekliyorum 🙏🏻

Sizleri seviyorum 💜