His Majesty

Chapter 10

LIA'S POV

Nandito ako ngayon sa kusina ng rest house at nagluluto ng almusal. Nasa loob pa si Maximus at naliligo. Maaga akong nagising kanina kahit anong oras na akong nakatulog dahil sa kakaisip at hanggang ngayon ay hindi ko parin alam kung ano ang gagawin ko kila mama at papa. I really can't understand myself.

I want to forgive papa....
I want to.......
No, I NEED to forgive papa

Napapikit na lang ako dahil lalo akong naiistress kakaisip sa problema kong iyon. Dahil lutang ang utak ko kakaisip ay hindi ko namalayang nahiwa ko na pala ang sarili ko. Dali dali naman akong tumakbo sa lababo at nilinisan iyon. Habang nililinis ay napaisip ako.

Even if you treat a wound it will still leave a scar, a scar that will remind you of the past.

"What happened to your hand?" Sulpot ni Maximus sa gilid ko.

Hinablot nya ang kamay ko at tinignan yon. He looks serious.

"Wala to, nadulas lang yung kutsilyo sa kamay ko" pagsisinungaling ko sa kanya.

He slightly squinted his eyes on me.

"It's about yesterday isn't it?" Tanong nya.

Hindi ko alam ang isasagot ko kaya't napakagat na lamang ako ng labi at napayuko.

"Don't force yourself. There's always time." He said in a gentle tone.

I looked at him. He smiled at me and patted my head. Then the feeling of having butterflies in the stomach struck into me. Why is he like this?

"Stay here. I'll treat your wound" Sabi nya at bumalik sa kwarto.

Napangiti ako sa kawalan ng umalis sya.

This is new

Ganto pala mag alaga ang isang Tristan Maximus Montereal. How sweet.

Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapangiti at mag init ang mga pisngi. Nakita kong lumabas siya sa kwarto at may dala dalang med kit. Hinila nya ako paupo at kumuha ng betadine.

"Hindi ka na dapat nag abala. Maliit lang naman to" sabi ko sa kanya.

" It's still a wound. It needs to be treated" Sabi nya habang ginagamot ang napakaliit na sugat ko.

"Done" Sambit nya pagkatapos tapalan ng band aid ang sugat ko.

"Be careful nex time." Mahinang sabi nya at saka ibinalik ang med kit sa kwarto.

Strange

Why is he being so nice all of a sudden? Nasaan na ang masungit at pala-irap na prinsepe?

Nagkibit balikat na lamang ako at pinagpatuloy ang pagluluto. Nang matapos na ako ay isa isa ko na itong inihanda sa lamesa para makakain na kami.

"By the way, The wedding is in next week" sabi ni Maximus habang kumakain kami.

"Whose wedding?" Wala sa sariling tanong ko.

"Our wedding" napahinto ako sa pagkain dahil sa sinabi nya.

Oh shoot! I totally forgot about that. Masyado kong iniisip ang problema ko na nakalimutan ko na ang sarili kong kasal.

"What's wrong? You look shocked" puna nya sakin.

"Wala nakalimutan ko lang" sabi ko sa kanya.

"It's fine I understand. I can re schedule our wedding if you wan—"