MEYUS [DÜZENLENİYOR]

M.15

Gelen kapı sesiyle gözlerimi araladım. Burak belinde bir havluyla banyodan çıkıyordu. ''Günaydın.'' dedim gülümeseyerek. ''Günaydın yavrum.'' Yatağa doğru ilerleyerek kendi tarafına oturdu. ''Ben uyucam biraz daha, İstersen sen kalk.'' Yattığım yerden doğrularak ona döndüm. ''Uyuyamam ki uykum açıldı.'' Yatağa uzanmış beni izliyordu. ''Sen bilirsin.''
''Tamam.'' dedim ve yataktan kalktım.
Dolaptan beyaz bir tişört aldım. Banyoya girip üzerimdeki bornozu çıkarıp kirli sepetine atıp üzerime tişörtü geçirdim ve banyodan çıktım. Burak uyuyordu. Nasıl bu kadar kısa sürede uykuya dalmıştı ki? Onun bu tatlılığına gülümseyerek mutfağa indim.

Güzel bir kahvaltı hazırlasam iyi olurdu.

...

Çok güzel bir sofra hazırlamıştım. Masayı son kez kontrol ettim eksik var mı diye. Olmadığını görünce Burak' ı uyandırmak için yukarı çıktım. Kapıyı aralayıp baktığımda hala uyuduğunu gördüm. Gerçekten çok uykucuydu. Yatağın üstüne çıkıp yanına oturdum. Ellerimle saçlarını okşayarak ''Burak.'' diye seslendim. Bir kaç kez seslenmeme rağmen kalkmamıştı. Biraz tereddütte kalsamda bir zararı olmayacağını düşünüp eğildim ve dudaklarından öptüm. Öpmemle gözlerini hemen açmıştı. Tam karşılık vericekken hızla yataktan kalktım ve ondan tarafa döndüm. Kaşlarını çatmış bana bakıyordu. ''Almira hemen buraya gel.'' demesiyle sırtarmaya başladım. Bu onu sinirlendirnişti. ''Kahvaltı hazır hayatım.'' diyerek öpücük attım ve koşar adım odadan çıkıp merdivenleri indim.

Mutfağa indikten hemen sonra o da gelmişti. ''Uyanabildin mi sevgilim?'' Kafasını kaldırıp bana baktı. ''Uyandım uyandım, sen merak etme. Elbet sorarım ben bunun hesabını.''
Gülerek önüne çayını koydum. ''Bugün dönebilir miyiz? Abimler nerde napıyor bilmiyoruz. Onlarında bizden haberi yok.'' Derin bir nefes alıp kafasını salladı. ''Döneriz''

...

Ne kadar Burak isteksiz olsada az sonra dönecektik. Üstümü giymiş arabada Burak' ı bekliyordum. Evde telefonunu unuttuğunu söyleyip arabadan inmişti. Bende telefonumu açıp abimlerden mesaj ya da arama var mı diye bakıyordum fakat hiçbir şey yoktu. Arabanın kapısının açılmasıyla kafamı sola doğru çevirdim. ''Kaç saat sürer?'' dedim.
''On saat falan uyu sen.'' demesiyle ''Tamam.'' diyip uyumaya çalıştım.

Gözlerimi araladığımda hava kararıyordu. Burak uyandığımı farkettiğinde ''Günaydın uyuyan güzel.'' dedi sırıtarak. ''Günaydın. Keşke uyandırsaydın beni.'' dedim. ''Çok güzel uyuyordun kıyamadım.'' dedi. Bacağımın üzerindeki elimi alarak ellerinizi kenetledi ve elimin üzerine küçük bir öpücük kondurdu.

2 SAAT SONRA

Mahalleye girmiş bizim sokağa doğru gidiyorduk. Bizim evin önünde durunca kontağı kapatıp bana doğru döndü. ''Senden ayrılmak istemiyorum her an yanımda ol istiyorum.'' Gülümseyerek ''Bende.'' diye mırıldandım. Üzerime eğilerek dudaklarıma masum bir öpücük kondurdu. ''Eve git bak kimse yoksa bizde kalıyorsun.'' Asla olmazdı. Abim şuan evde değildi ama bu gelmeyeceğini de göstermiyordu. Burak' larda kaldığımı anlarsa Burak' a kızar ve araları daha çok kötüleşirdi. ''Canım ben kalmadan daha iyi olur. Abimi biliyorsun eğer gelirse daha çok tartışırsınız.''

''Almira git ve evden eşyalarını al. 10 dakika içerisinde bizdesin.'' Oflayarak arabadan indim ve kapıyı sertçe çektim. Sinirle eve doğru adımlarken ''Penguen gibi yürüyorsun.'' diyerek gülüyordu. Arkamı dönüp ''Ayı.'' diye bağırdım. Gitmeyince ''Gitsene ya.'' diyince öpücük gönderdi ve gitti. Çocuk gibiydi gerçekten. Çantamdan evin anahtarını bulup kapıyı açtım ve içeri girdim. Tahmin ettiğim gibi evde kimse yoktu. Abimler Allah bilir neredeydi. Cebimden telefonunu çıkartıp bir kez abimi bir kez de Elif' i aradım ama ikiside açmıyordu. Boşvermeye çalışarak odama doğru yürüdüm. Sırt çantama bir tane gecelik elbise pantolon ve kazak koydum. Burak' ın beni bir kaç gün bırakıcağını sanmıyordum. Ev boştu nasıl olsa beyimiz bundan sonuna kadar faydalanmak istiyordu. Telefonuma gelen mesajla çantamı yatağın üstüne koydum ve kendimde oturarak telefonu açtım. Abimdendi mesaj.

Abim: Nerdesin? (23.37)

Almira: Ben evdeyim asıl siz nerdesiniz? (23.37)

Abim: Şehir dışındayız. Burak sakinleyene kadar burada kalıcaz. (23.38)

Almira: Tamam abi. (23.38)

Abim: Çok dolanma onun çevresinde. (23.38)

Mesajına göz devirerek yataktan kalktım. Çevresinde dolanmak neydi ki şuan evine kalmaya gidiyorum abicim. Çantamıda alıp evden çıktım.

Elif'lerin kapısına doğru yürüyüp zili çaldım. Tabiki altında havluyla bir Burak beklemiyordum. ''Sen gelenlere böyle mi kapı açıyorsun Burak.'' dedim sinirle. ''Güzel olanlara evet.'' demesiyle sinirlerim daha çok bozuldu. ''O zaman sen o güzellere kapıyı açmaya devam et ben gidiyorum.'' dememle bileğimden çek ve beni eve sokup kapıyı kapattı. Sırtımı duvara yaslamıştı. ''Kıskandın mı sen beni?'' Ters ters yüzüne bakarak konuştum ''Yo ne kıskanıcam ya. Ay evet kıskandım tamam mı? Kıskanamaz mıyım? Bal gibide kıskanırım.'' Gülerek üzerime eğildi. ''Kıskanırsın.'' dedi. Alanıma girdiği için adam akıllı cevap veremiyordum. ''Kıskanırım.'' dememle dudağıma yapıştı. Alt dudağımı dudaklarının arasına almasıyla ağzımdan kısık sesli bir inleme çıktı. Ağzımı aralamamla dilini ağzımda hissettim. Birden beni kucağına almasıyla düşmemek için bacaklarımı beline dyapıştı. Merdivenlere doğru yönelmemizle odasına doğru gittiğimizi anladım. ''Düşücez.'' diyerek geri çekildim fakat Burak bunu takmadı ve dudaklarına tekrar yapıştı. Odasının kapısını açıp beni yatağın üzerine yatırdı. Az önceki yumuşaklık gitmiş sertçe dudaklarımı öpüyordu. Dudaklarından ayrılınca bitti sanmıştım ama elleri sweatimin eteklerine gitti ve bir çırpıda çıkardı.

Göğüslerime bakarak hırladı ve südyenden taşan yerleri öpmeye başladı. Öptükten sonrada emiyordu. Elleri südyenimin kopçasına gitmesiyle. Ellerini tuttum ''Henüz değil.'' Yutkunarak üzerime eğildi ve anlımdan öptü. ''Tamam birtanem. Sen yat burada ben geliyorum.'' diyerek banyoya yöneldi. Onla bir olmayı bende çok isterdim ama korkuyordum. Önce korkularımı yenmem lazımdı. Burak banyodan çıkmış üzerine bir eşofman giyip yanıma uzanmıştı. Beni kendine doğru çekerek göğsüne yasladı.

''Hiç gitme istiyorum. Seni hep evimde, yatağımda, yanıbaşımda görmek istiyorum. Okullarda kapalı. Evlenmek için neyi bekliyoruz?'' Neden bu kadar ısrarcıydı ki? ''Burak ben daha on dokuz yaşındayım. Senin yaşın büyük olabilir ama ben bunun için küçüğüm.'' Alnımı öperek ''Güzelim her an yanında olucam. Asla zorluk çekmezsin.'' diyip anlıma öpücüklerini kondurmaya devam etti. ''Burak bu konu hakkında konuşmuştuk ve sana daha bunun için erken olduğunu söylemiştim. Daha ailenin haberi yok.'' Sıkıntılı bir nefes vererek ''Tamam.'' dedi. Onunda gönlü olması için ''İstersen aile arasında bir nişan yapabiliriz.'' Bunu dememle gözleri parladı. ''En yakın zamanda nişanlanalım o zaman.'' Bu haline gülerek kafamı 'Tamam' anlamında salladım. Ellerini karnıma sarıp konuşmaya başladı. ''Düşünsene burada ikimizden bir parça. Çok güzel olmaz mıydı?'' dedi heyecanla. Gülümseyerek ''Çok güzel olurdu.''
''Kızımız olursa ismi Aymira olabilir mi? Erkek olursa da sen seç.'' dedim.

''Olur güzelim sen iste yeter ki.'' demesiyle ona döndüm. ''Benim babam gibi yapmazsın di mi? Onları hep çok seversin.'' dedim. ''Nasıl sevmem ki küçük kadınımın küçük yavrularını. Senide çok severim onlarıda.'' dedi. Bu adam iyiki vardı.

''Seni çok seviyorum Burak.'' dedim gülümseyerek. ''Bende seni sevgilim.'' Gülümseyerek göğsüne sokuldum.

...

Instagram' ımı çok soran oldu; ssdnrms0

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?

SINIR: 45 VOTE 100 YORUM