MEYUS [DÜZENLENİYOR]

M.6

Medyada Elif var😍

BÖLÜM ŞARKISI : GECE YOLCULARI : MEYHANELER SEN

"B-burak abi sen beni yanlış anladın." Dedim titreyen sesimle. Yavaçca üzerime geliyordu sırtımın duvara deymesiyle "Şimdi nereye kaçacaksın?" diye fısıldadı.

"Ben özür dilerim senlik bir şey değil, sen öyle üzerime gelince bende sinirlendim." Kafasını boynuma doğru eğdi. "Beni mi seviyorsun sen?" Cevap verememiştim.

"Bu yüzden mi ağladın?" neyi kastediyordu bu adam? "Başka ne olabilir ki?" Dibimde olduğu için adam akıllı cevap veremiyordum. Çok güzel bir kokusu vardı. Ferahtı ve insanı rahatlatıyordu. ''Bana bu kadar yakın olman hoşuma gitmiyor. Her gözümü çevirdiğim yerde sen varsın ve ben mumdan hiç memnun değilim. Senden uzak durmaya çalıştıkça yanımda bitiyorsun." Demesiyle şoka girdim.

Anladı diye o kadar çok korkmuştum ki. Düzgün cevap vermek için hızla üzerinden ittim. "Haklısın bundan sonra uzak durucam." dedim. Yüzüme bakıp tepki vermeyince "Git." diye bağırdım. Onun ''Bağırma lan bana.'' diye kükremesiyle irkildim. Gözlerim dolmuştu.

Bir insanın sevdiğinin ağlatması ne kadar kötü bir şeydi. Bana daha önce hiç böyle bağırmamıştı. Kendime gelip "Git." diye yineledim. Yüzüne bakmıyordum. Çünkü bakarsam ağlıyacaktım biliyordum.

"Almira bağırm.."derken sözünü kestim. "Defol git yoksa abimi arıyacağım." diye bağırdım. Yüzüne baktım. Acaba gözlerime baktığında ne kadar kırıldığımı anlayabilmiş miydi?
Eylül' e hiç böyle bağırıyor muydu ki?

Kafasını yere eğip derin bir nefes aldı ve odadan çıktı. Gözlerimi kapattım ve hıçkırarak dizlerimin üstüne düştüm. Bağırarak ağlamaya başladım. Biraz öyle durduktan sonra ayağa kalkıp elime ne geldiyse fırlatmaya kırmaya dökmeye başladım. Sonra koşarak dolabıma gittim. Dolabımda iki tane tişörtü vardı Elif'ten istemiştim.

Onları alıp yırtmaya başladım. Ne günah işlemiştimde bu kadar üzülüyordum. Duvarın dibine çökerek kafamı dizlerime koydum. Bana nefret eder gibi bakıyordu. Onu sevmemden bu kadar mı nefret ediyordu. Bu düşümceyle daha çok bağırarak ağlamaya başladım.

Sonra kapı çaldı. İnmedim. Bu dünyadan soyutlanmış gibi ağlıyordum. Bir kilit sesi duydum. Sanırım abimdi. "Almira." diye bağırıyordu. Sonra odanın kapısı açıldı. Abim "Noluyor lan?" deyip dizlerimin dibine çöktü.

"Abi buradan gitmek istiyorum lütfen abi" dedim. "Birtanem noluyor anlat bir?" dedi. Gözyaşlarımı silip hızla ayaklandım. O da ayaklandı. "Abi okulda bir program vardı biliyorsun Ankara' da ki okulla kalan 4 ayda öğrenci değiştiriceklerdi. Hala başvuru için geç değil üç gün sonra gidilecek lütfen abi lütfen." dedim. Kaşlarını çattı "Güzelim gitmek istiyorsan git ama neden ağlıyorsun anlat bana hadi."

"Abi lütfen sorgulama anlatmak istemiyorum." dedim "Tamam ama bu konu burada kapanmadı." diyerek beni kendine çekti. Kafamın üzerini öpüp "Ağlama canım benim üzülme benide üzüyorsun." Abimin üzülmemesi için göz yaşlarımı sildim. "Seni üzmek istememiştim özür dilerim."

"Şşş tamam sen şimdi gidiyorsun uyuyorsun yarında bu kadar çok gitmek istiyorsan okulla görüşürsün ama öfkeyle karar alma. dedi ."Tamam." Dedim. Beni öpüp odadan çıktı.

 Dolaptan aldığım eşofmanları giyip yatağa uzandım. Gitmem gerekiyorsa gidicektim burada onun mutlu olmasanı izleyemezdim. Kim sevdiğini başka biriyle görmeye dayanabilirdi ki? O yüzden kararlıydım gidecektim...

Bugün okula gidicektim. Üzerime dizinin bir buçuk karış üzerinde krem rengi bir etek giydim. Spor bir etekti ama dardı. Altına beyaz converselerimi, Üzerimede siyah boğazlı ama ince  bir tişört giyip siyah da bir çanta aldım. Sonra makyaj masamın önüne geçtim. Bunları yapmamdaki amaç Burak aptalına üzülmediğimi belli etmekti.

Hafif bir fondoten kapatıcı ikilisinden sonra highlighter sürüp eyeliner çektim. Sonra makyaj masamdaki bordo ruj dikkatimi çekti. Normalde kullanmazdım ama bugünlük olabilirdi. Onuda sürdükten sonra alıp çantama attım ve odamdan çıktım. Aşağıdan sesler geliyordu.

Aşağı indiğinde Burak, Baran, Mert, Kemal ve Elif beşlisini beklemiyordum. Gülerek bir şeyler konuşuyorlardı. Beni fark etmemişlerdi. "Selam." dedim kısık bir sesle. Sonra gözleri bana döndü.

Elif ;
"UF bee hey maşallah." diyip ıslık çalmaya başladı. Onun bu haline güldüm. "Almira odana çık eteği çıkar ruju sil." Sizce bunu diyen kimdi. Tabii ki canım abim. Tabi ben bu arada Burak'a hiç bakmıyordum. Sonra kemal abide "Almira abicim sencede kısa değil mi bu biraz" dedi. Bir karışmadık Kemal Abi kalmıştı cidden.

"Hayır gayet makul. Hadi Elif çıkalım" diyip hole yöneldim. Sert mi çıkmıştım acaba? Aman neyse onlarda ota püsürüğe karışmasalardı.  Montumuzu giyip evden çıktık. Durağa gidip otobüse bindik..

Elif' le bölümlerimiz ayrı olduğu için okul girişinde ayrılmıştık. Amfiye girdiğimde orta köşelerde bir yere oturdum ve saate baktım. Derse daha yarım saat vardı. Telefonumu açıp uçak bileti aldım. Bugün cumartesiydi. Pazar günü orda olmam lazımdı. Biraz acele olmuştu ama sonuçta gidiyordum.

1 SAAT SONRA

Kulaklıklarımı takıp mahalleye doğru yürümeye başladım. Geldiğimde Burak abilerin kapısından Zeynep Teyze, Burak, Elif ve Burak' ın babası Cemal Amca çıkıyordu. Bunlar tam kadro nereye gidiyordu böyle? Kulaklıklarımı çıkartıp onlara görünmeden eve doğru yürüdüm.

Ama yakalanmıştım. Zeynep teyze "Almira kızım." diye bağırdı. Yüzüme sahte bir gülümseme kondururarak arkamı döndüm "İyi akşamlar." dedim. Yeminliymiş gibi Burak'a bakmıyordum. Cemal Amca "Hayırdır kızım nerden bu saatte?" dedi.

"Bir yerden değil dolanıyordum öyle." dedim. Elif' te "Hmm tek yani?" dedi muzip bir sesle. "Evet tektim." dedim. Tekrar Zeynep Teyze' ye döndüm. "Siz nereye böyle?" dedim. "Bizde Eylül varya kızım, Burak abinle görüşüyolar tutturdu bir yemek yiyelim, aileler tanışsın diye onlara gidiyoruz." dedi. Vay Sürtük Eylül' e bak sen. Burak' a çevirdim gözlerimi sonra ilk defa. Kaşlarını çatarak bana bakıyordu. Bu sefer gerçek bir gülümsemeyle "Hm umarım yakında güzel haberlerinizi alırız Burak abi sizede iyi akşamlar." deyip. Arkamı döndüm.

Nasıl unuturdum ki ben onu?

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?

Burak?

Almira?

Elif?

Mert?

Zeynep Teyze?

Berk?

Cemal Amca?