MEYUS [DÜZENLENİYOR]

M.1

BÖLÜM ŞARKISI : TAMİNO - HABİBİ

...

Valizimin fermuarını çektim ve arkadaşıma döndüm. Bu arada kendimi tanıtayım ben Almira. Kafa dağıtmak için arkadaşımla küçük bir tatile çıkmıştık. Kendisi aynı zamanda komşumuz.

Elif' in birde abisi vardı. Benim imkansız aşkım.

 Onu gördüğüm zaman kalbime söz geçiremezdim. Ona olan hislerimi fark ettiğimde henüz çok küçüktüm. Aramızdaki sekiz yaş ve abim bizi daha çok imkansız bir hale getiriyordu. Ben on sekiz o ise yirmi altı yaşındaydı. Normalde İzmir'de şehir merkezinden biraz uzak bir ilçede yaşıyoruz. benden dokuz yaş büyük bir abim var, ismi Mert. Abimle beraber yaşıyoruz, annemle babam ben lisedeyken boşanmıştı. Annemle babam bizimle ilgilenmezlerdi. Bir evin içinde dört yabancı gibiydik. Her gün kavga ederlerdi. Bir gün abimin canına tak etmişti. Benide alıp İzmir' e geldi. Abim diş doktoruydu. Küçüklüğünden beri hayaliydi. Burak' la aynı yaştalar. Burak' lar ise annesi ve babasıyla yaşıyordu. Burak' da mimardı. Elif spor bilimlerini ben ise psikoloji okuyordum. 

 Bugün tatilimizin son günüydü, İzmir' e geri dönücektik. Almira diye seslenen arkadaşım Elif' e döndüm.

''Efendim Elif.''

''Kızım duymuyor musun beni? Uçağın kalkma saati yaklaşıyor."

"Tamam Elif dur geliyorum.'' dedim ve elime valizimi aldım ve önce odadan sonra otelden çıktık. Otelin önünde duran taksilerden birine bindik ve havalimanına doğru yol aldık.

2 SAAT SONRA HAVALİMANINDA

Havalimanınından çıkarken İzmir' i ne kadar özlediğimi fark ettim. Elif in abisi bizi Burak bizi hava limanına almaya gelicekti bildiğime göre.

Çıkışa doğru yürürken Elif' in telefonu çaldı. Arayan yüksek ihtimalle abisiydi.

"Efendim abi."demesiyle ona döndüm. Burak' ın tam olarak ne dediğini duyamıyordum.

"Tamam." 

"Biz oraya geliyoruz." demesiyle telefonu kapattı ve sonra bana döndü "Almira abim bizi çıkış kapısında bekliyormuş." dedi. "Tamam." dedim ve çıkışa doğru yöneldik. Uzun süre sonra onu görücek olmam beni çok heyecanlandırıyordu.

Gözlerim Burak'ı arıyordu. En sonunda bulduğumuz da ona el salladık, bizi gördü ve yanımıza geldi. Allahım neden bu kadar yakışıklıydı? Elif' e öyle bir sarıldı ki o an kollarımı açıp banada sarıl demek istedim.

"Sende hoşgeldin ufaklık." demesiyle bozuk olan morelim daha çok bozuldu. Gözlerimi devirip kısık bir sesle "Hoşbulduk Burak abi." dedim. "Şaşı kalacaksın bir gün." diyerek önüne döndü. Tam bir öküz olduğunu söylemiş miydim? Evet tam bir öküzdü. 

Burak ı takip ederek arabaya bindik. Elif öne ben arkaya oturmuştum. Burak "Nasıldı İstanbul?" diye sordu. Elif hemen atılarak; "Çok iyiydi abi, aşırı eğlendik." dedi. "İyi bu ilk ve sondu zaten." Dayanamayıp "Neden Burak abi?" dedim. "İti var kopuğu var. Çok gitmek istiyorsan ben seni götürürüm Almira." 

"Diktatör herif." dedim kısık bir sesle. Elif dediğimi duymuş olacak ki kıkırdadı. "Bir şey mi dedin abicim." Gülümseyerek ;  "Hayır abicim." dedim.

Dikiz aynasından beni süzdü fakat hiçbir şey demedi. Yol boyunca bana aynadan sert bakışlar attı. Sürekli bakışlarımız kesişiyordu. Ona bakmamaya çalıştım ve dışarıyı seyretmeye başladım.

Oturduğumuz yer şehir dışında olduğu için bir saat falan sonra eve vardık. Evlerimiz karşılıklıydı. Arabadan indim ve Burak'dan valizi aldım.

''Teşekkürler Burak abi.'' dedim ve tabiki öküz cevap vermedi. Elif' e "Görüşürüz." dedim ve eve doğru yürüdüm. Sanırım Burak hiç değişmeyecek.

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?

Burak?

Almira?

Elif?

Mert?