Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar efenimm🌸 yoğun bir haftaydı. Diğer günlerde aynı yoğunlukla devam edecek :'(
(Düzenlendi)
İyi okumalar🌈
**
Çaresiz kaldığım anlardan nefret ediyordum. Kendimi çaresiz konuma sokmaktan, açıklama yapmak zorunda olmaktan nefret ediyordum. İsteğim dışında gerçekleşen olayların üzerime yıkılmasından bıkmıştım. Bu yüzdendi karşımda oturan yüzlere yılmış bakışlarım. Yanımda oturan Bars gözlerini benim gibi karşısındakilere dikmişti. Onun için de beklenmedik olmalıydı. Bu ortamı yaratanın Elçin olduğunu bildiğimden ona hitaben konuştum:
"Arkadaşlarımın sığınakta ne işi var? "
Elçin gözleriyle sinirden kuduran Yasemin'e daha sonra Mert, Umut ve Şükrüye baktı. Mert'in yerinde zor duruşundan bir şeyler bildikleri belliydi.
"Arkadaşlarının burada ne işi mi var? Arkadaşların her boku başkasından öğrenmek zorunda kaldıkları için burada! "
Şükrünün sorusu ile dudağımı ısırdım. Biliyorlardı. O gün herkesin içinde beni öpen şahısa dönüp öldürücü bakışlar attım. Bana dönüp sadece göz devirirken saçını başını yolmamak için kendimi zor tutuyordum.
"O gün olanları Yasemin'e anlattım. Diğerlerine söylemesi iyi olmuş. Her şey konuşulacak bugün. Herkesin bilmeye hakkı var diye düşünüyorum.Neler oluyor size? "
Odadaki sekiz kişinin de gözü bizdeydi. Mert gözlerini yerden alıp bana dikerken toz olup havaya karışmak istedim.
"Bize bir şey söyle Onur. Delirtme beni konuş. Diğer duyduklarımı sonra konuşacağız ama öpüştüğünüz doğru mu ? Aranızda ne var? "
"Şey....yani...bu...şey..."
"Sevgiliyiz."
Ben yerimde iki kelimeyi bir araya getiremezsek Bars'ın birden dediği şeyle herkes gibi bende şokla ona doğru döndüm. Herkes öyle şok olmuştu ki nefes sesi daha yoktu ortamda. Bars Mert'ten gözlerini alıp bana çevirdiğinde düz bakışlarına, sorgulayan bakışlarımı diktim. Elim ayağım titriyordu. Kalbimin atışı kulaklarımda çınlıyordu. O ise oldukça ciddi bir şekilde bana bakıyordu.
"SİKTİR ORADAN! NE DEDİN SEN? "
Kerem bağırırken Hakan rahatça arkasına yaslandı.
"Fazla belli değil miydi? "
Rahatça söylenmesi gergin olan arkadaşlarımı daha da gerdi. Elçin ve Hakan buna sevinmiş dururken Sarp ve Kerem şaşkındı. Yasemin'in 'neden ben bilmiyorum' bakışlarını alıyordum.
