Yaşıyoruz İnadına | GAY

otuz iki

Totelde 1k gibi bir okunma sayısı görüyorum. Eğer wattpad de bot yoksa bu çok iyi bir şey 🥺

Hikayenin gidişatından memnun musunuz? Sadece "+" Lasanız da olur sayınızı bileyim teşekkürlerrr 🤧

(Düzenlendi)

İyi okumalar🌸

****

6 Mart 2015

Yağmura karışan toprak kokusunu soludu. Henüz gövdesine gelen Umut'u daha sıkı sardı. Onun dinmeyen göz yaşları için güçlü kalmaya çalışıyordu. Cenaze işlemleri tamamlanmıştı. Şimdi mahalleli kadınlar sayesinde mevlüt yapılıyordu. Onur ne yapacağını o kadar bilmiyordu ki tek yaptığı gelenlere boş boş bakmak oluyordu. Adını Işık koyduğu kardeşi normal bir doğumla dünyaya gelmediği için küvezde tedavi görüyordu. Umut'u nasıl sakinleştirdiğini hatırlamıyordu bile.

"Gelin bir şeyler yiyin hadi. "

Ve bir de asla yanından ayrılmayan arkadaşları vardı. Onlara haklarını ödeyemezdi. Onlar olmasa hiçbir şeyin üstesinden gelemezdi.

Yasemine cevap vereceği sırada ileriden bir ses duydu:

"O gecenin sabahı oğluyla kavga etmişler. Eşcinselmiş.... Tövbe tövbe yazık. Bir gözü açık gitmişlerdir."

Duyduğu şeyler alt üst olan sinirlerini daha da kötü yapmıştı.

" Yasemin Umut'u götür buradan. "

"Onur-"

"GÖTÜR! "

Yasemin muhtemel arkasındaki Mertlere bir bakış atıp onay alınca Umutun elini tuttu. Onlar giderken Onur hâlâ söylenen kadına doğdu hızlı adımlarla ilerledi.

"Ölümüne sebep olmuş diyorlar. "

Kadının karşısına dikildiğinde arkasından gelen arkadaşlarını hissetti. 'Ölümüne sebep olmuş' bunu duymak kalan son sabrını da tüketirken ağlayarak bağırmaya başladı:

" ÖLEN BABAM BENİ SUÇLAMIYORDU! BENİ KABUL ETMİŞTİ. "

Nefesi kesilirken hıçkırıklarının arasında devam etti:

"SİZ KİMSİNİZ Kİ... NE HAKLA BENİ YARGILIYORSUNUZ?"

Kadın artık sus pus olurken hâlâ ağlayan Onur'u, Mert kolundan tuttu. Şükrü duygusal olduğu için bakmaya bile dayanamamıştı arkadaşına.

"Onur tamam...tamam ben buradayım sakin ol. "

"BURASI CENAZE EVİ! BENİM TERBİYEMİ SORGULAYACAĞINIZA DÖNÜP KENDİNİZE BAKIN! "

Panik atak krizinde olduğunu anladığı arkadaşını herkesin göz odağı olduğu o ortamdan götürdü. Evin en müsait yeri olan ailesinin odasına girdiler.

"Dayanamıyorum... Ben ne yapacağım? "

Şükrü yanına oturup ellerini sıktı.

"Hep beraber olacağız. Seni yalnız bırakmayacağız Onur. O yüzden lütfen artık kendine gel... Seni böyle görmeye dayanamıyorum. "

"Şükrü ben küçücük bir cana nasıl bakacağım? Yapamam. "

"NE YAPACAKSIN? "