Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4,3k olduk. Açıkcası bu kadar beklemiyordum. İlk kitabımdaki gibi bir yılda 600 kişi falan görür sanıyordum şimdi böyle olunca MUTLU OLDUM💜Bu bölümü neden Kiraz mevsimi jenarikleri dinleyerek yazdım hiç bilmiyorum ahshshzhsj iyi okumalar💜😊
(Düzenlendi)
Ekim 2004
"Bıktım senin bu oğlunun ukalalığından! "
"Yine içtin mi sen? "
"YETER! "
Bars odasına kadar gelen seslerle kulaklarını kapattı. Yaşı büyüdükçe bir şeyler kafasına dank etse de hiçbir zaman annesinin neden ondan nefret ettiğini anlayamayacaktı. Bu kadar nefret edecekse doğurmasaydı diye düşünürdü.
"Notlarını gördün mü? Kaçıncı olmuş gördün mü? Bu çocuğun ailemize sadece zararı dokunuyor."
"Ne zaman benim oğlumu notlarıyla yargıladığımı gördün? Asabımı daha fazla bozma benim. "
"BOZULURSA BOZULSUN BE! BIKTIM HEPİNİZDEN. "
Hâlâ devam eden kavgalarını duymamaya çalıştı. Gözlerini gökyüzüne çevirdiğinde ağlıyordu. Hiç çocuk olamamıştı. Hiç bu fırsatı ona vermemişlerdi.
"Bir yerlerde beni gerçekten sevecek biri var mıdır? "
Omzunu sıkan elle irkildi. Gelen babasıydı.
"Ben seni çok seviyorum. "
Babasının yorgun gözlerine baktı. O da mutlu değildi. Yaşından olgun olan Bars bunu görebiliyordu.
"Ben de seni seviyorum baba ama eksik olan şeyler var. Hissediyorum. "
Babasının karşısına oturmasıyla göz yaşlarını sildi. Ait hissedemiyordu. Kendini hiçbir yere sığdıramıyordu sanki bu evde.
"Özür dilerim oğlum. Korkak bir adam olduğum için. "
Bars babasının ne demek istediğini anlamamıştı. Onun gözünde kahraman iken böyle içli bir şekilde demesi yüreğini burktu.
"Neden boşanmıyorsun? Böyle yaşamak sana yakışmıyor. "
"Seni koruyabilmek için kendimi feda ederim daha iyi. "
Oğlununun gözlerinin içine sevgiyle baktı. Bars babasının bu korkusunu hiçbir zaman anlayamamıştı. Onu neyden ve kimden koruduğunu defalarca sorsa da hiçbir zaman yanıt alamamıştı.
