Yaşıyoruz İnadına | GAY

yirmi dokuz

Keyifli okumalar 🤍☁
(Düzenlendi)

**

Şubat 2011

"Baba... Bakmayacak mısın yüzüme? "

Onur babasının sinirden titreyen bacaklarına baktı. Daha sonra ağlamaktan kan çanağı olmuş  gözlerini annesine çevirdi. Oturduğu koltukta öne doğru eğilmiş,elleri dudaklarında birleşmiş,kayan tülbentini düzeltme gereği bile duymadan öylece yere bakıyordu. Umut'a baktığında kapı girişinde üzgün gözlerle durduğunu gördü. Sonunda korktuğu başına gelmişti. En korkutuğu şeyi yapıp ailesini bu denli sarsmıştı.

Sessiz solunu babasının titrek sesi doldurdu:

"Bize mantıklı bir açıklama yap Onur. "

Titrek ama despot sesi yere basan ayaklarını titretti. Anıl yüzünden eşcinsel olduğunu öğrenen ailesine ne diyecekti?

"Ne dememi bekliyorsun? "

Babasının gözleri anında gözlerini bulurken ayaklanan adamı annesi  kolundan tuttu.

"İkiniz de sakin olun. Onur, otur konuşacağız. "

Annesinin karşıdaki koltuğu işaret etmesine tepkisi ilk önce babasının oturmasını beklemek oldu. Daha sonra kendini koltuğun ucuna otururken buldu.

"Öğretmeninin dediği doğru mu? Sen... "

Babasının devam ettiremediği cümleyi Onur devam ettirdi:

"Eşcinselim."

Masadaki suyu kafasına diken babasına dolu gözlerle baktı. Hocaların öğrenmesi sonucu, ailesinin okuldan öğrendiği durumunu hazmedemediğini görüyordu. Yine de babasının okulda bu durumu belli etmemesi ve sanki biliyormuş gibi davranması Onur'u şaşırtmıştı. İnsanların içinde tersini yapmadığı için minnettardı. Bir darbeyi de ailesinden yemek istemezdi.

"Neden bunu bu şekilde öğrendik biz? Onur sen böyle bir çocuk değilsin. "

"Nasılım anne? Ben tam da istediğiniz gibi bir evlat oldum. Şu yüzünüzün haline bir bakın. Nasıl söyleyecektim? Görmüyor muyum sanıyorsun baba, küfür etmemek için zor durduğunu? "

Kimse ondan böyle bir çıkış beklemediği için susup kalmışlardı.  Onur sadece dolmuş ve üzgün hissediyordu.

"Bunu söylemek istemedim. Sizi bu denli hayal kırıklığına uğratmayı istemedim. Ben buyum. Erkeklerden hoşlanıyorum. Bunun yüzünden acı çekiyorum. Ama ben hâlâ aynı Onurum. "

"... "

"SUSMAYIN BİR ŞEY SÖYLEYİN! "

Evi dolduran sesi patlama noktasıydı. Hıçkırarak ağlarken babasının söyledikleriyle iyice sarsıldı:

"Sen benim oğlum değilsin! "

"YAKUP! "

"Kendine çeki düzen verene kadar gözüme gözükme. "

Sert çıkan sese karşı gülmeye başladı. Hem deli gibi ağlıyor hem de gülüyor oluşu ailesini ufak da olsa endişelenmişti. Bunu dolan gözlerinden anlayabiliyordu.

"En zoru ne biliyor musunuz?"

"... "

"Baba, sen hayatımdaki yol işaretimdin. Anne, sen de hayatımın rol modeliydin. İkinizin her zaman elinden geleni yaptığını görmek benim için gurur vericiydi. Bu yüzden hayatımı sizi severek ve saygı duyarak geçirdim. "