The Mafia's Baby (Completed)

32

Chapter 32

Natahimik ako saglit. I was taken aback. I was overjoyed inside. Lumuluha na nga ako sa tuwa habang tinitignan ang kumikinang na singsing na may malaking sapphire stone. unfortunately, naririnig ko ulit sa loob ng isipan ko ang boses ni Winter.

“He's your target, kill him!”

Nisan? Why does you voice keeps resounding inside my head?

“Kill!”

“Kill!”

“KILL HIM OR I'LL DO IT FOR YOU!”

Nagdilim ang paningin ko the next thing happened ay tinusok ko ng tinidor ang kamay ni Chaos. He grunted in pain. Natataranta ko tinanggal ang tinidor sa kamay niya.

His bleeding a lot.

“Chaos... Chaos...” bulalas ko. Nanginginig ang kamay ko inabot ang table napkin para ibalot sa sugat niya.

“It's... Okay, baby... Maghihilom din agad 'to.” bumagsak ako sa sahig. Tumulo yung mga luha ko. Hindi ko na alam anong nangyayari sa isipan ko. Parang may ibang komokontrol nito.

“I'm sorry na bigla ka ba sa Proposal ko?”

“Hindi!” iyak pa rin ako ng iyak. I don't want to be like this. Nasasaktan ko na lang bigla si Chaos. “Ako yung may mali, I'm sorry but I have to refuse... Hindi ako karapat-dapat maging asawa mo... Isa akong assassin Chaos, hindi natin alam sa baka bukas masaksak ko na 'yang puso mo.”

Dumaan ang sakit sa mukha ni Chaos nang tanggihan ko ang proposal niya. Natahimik din siya habang pinipigilan ang pagdurugo ng sugat niya.

“I understand,” mahinang sagot niya.

—

Napabalikwas ako ng bangon. Napahilamos ako ng mukha. I had a nightmare pinatay ko raw si Chaos at ang iba. I'm a threat to them kailangan ko na umalis dito. Kailangan ko na ulit lumayo. Doon naman ako magaling sa pagtakas sa problema ko. Tumakas ako sa mansion na walang nakakaalam. Bumalik ako sa bahay ko para kunin ang passport ko. May mga yellow tape na nakaharang sa pinto pumasok ako roon, kumuha ako ng pera at mga mahahalagang bagay

Alam ko masasaktan nito si Chaos pero mas masasaktan siya kapag nagtagal ako sa piling niya this is the best thing I could do. Tama si Nisan Winter sasaktan ko lang ang mga taong malapit sakin. Lumipad na ako pauwi sa tahanan namin sa Aogashima. Isang tagong isla na sakop ng Japan. Mahigit 15 hours din ang byenahi ko. Nasa harap na ako ng matayog na gate namin. May bigat itong 30 tons kahit isang daang libong normal na lalaki ay hindi kayang buksan ito. Pinasadya ito upang hindi kami atakehin ng tulisan o mga taong may galit sa pamilyang Zoldyck. Lumabas si Manong Dino sa kanyang guard house. Nagkukumahog siya lumapit sakin.

“Lady Autumn! Okaerinasai (Maligayang pagbabalik)” bati sakin ni Mang Dino. Ngumiti lang ako sa kanya, naglakad na ako sa gate at tinulak ang makapal at higanteng pinto. Medyo bumigat ah? Kaya dalawang kamay 'yung ginamit ko. Noong 15 years old ako kayang-kaya ko lang 'to buksan gamit ang isang kamay.

Nang makapasok ako bumungad sakin ang masukal na kagubatan. Kailangan ko muna dumaan dito bago ako makarating sa tuktok ng bundok, ang Zoldyck Estate. Bumuntong hininga ako. I'm sure bubungangaan na naman ako ni Okasan (Mother).

Humarang sa daan ko ang limang mababangis na aso. Kalmado ako lumapit sa kanila. Nanlilisik ang mga tingin nila sakin. Ngumisi ako at tumahol. Umusli yung dila nila and they wiggled their tail. Agad nila ako dinaganan. Na miss ko ang mga alaga naming aso. Yep! For security purpose. Walang sino man ang nakakalagpas sa kanila lahat ng intruder ay kakainin nila ng buhay. Sinalo ko gamit ng dalawang daliri ko ang shuriken na patungo sakin.