KANDAMLASI (TAMAMLANDI)

7. Bölüm

Lütfen satır arası yorumlarınızı esirgemeyin.
Yazım yanlışları var ise şimdiden özür dilerim.

Davayı kazanmanın sevincini gizleyerek, sabit tuttuğum yüz ifademle kalem eteğimin izin verdiği kadar asil bir şekilde yürüdüm. Yanımda ki stajyer avukatın hayran hayran baktığı yere baktım. Murat gelmişti ve satajyer Gülçin, Murata bakıyordu. Hızlanıp dosyaların bulunduğu çantayı bilerek Gülçine vurdurarak yanından geçtim. Neredeyse koşarak yanına vardığım Murat'ın açık vermemesini umarak konuştum.

- Sevgilim geleceğinden bahsetmemistin

- Abi gelme demiştim

Aynı anda konuştuğum Gülçinle birbirimize bakakaldık. En az benim kadar iki kardeşinde şaşırdığı belliydi. Şimdi ne olacaktı Murat'ın kardeşiyle oluşan yanlış anlaşılmanın sonuçlarının kötü olacağını hissediyordum.

- Unuttun galiba sevgilim bu gün bana sözün vardı. Kokarca sende gel istersen

Kardesine kokarca diye hitap etmesine istemsizce güldüm. Abilerin hepsi mi böyleydi ya. Gülçin uyarı dolu ses tonuyla seslendi.

- Abi!

Murat sesinden ima akarak cevap verdi.

- Aden yabancı değil. Kokarca oldugunu bilebilir. O senin yengen Gülçin

Yamuk sırıtışı bunu bana unutturmayacağının işaretiydi.

- Siz başbaşa gidin. Benimde işim var zaten görüşürüz abi görüşürüz Aden hanım yani yenge

Gözlerimi sıkı sıkıya kapattım Gülçin gittigine göre hesap vaktiydi.

- Arabaya geçmiyor musun sevgilim?

Gülçinin gitmesine rağmen sevgilim demesine göz devirerek bindim.

- Nereye gidiyoruz?

Sorumu umursamadan çalan telefonunu arabanın hapörlerine bağladı.

- Adeni aldım

Karşı tarafta Emin olduğunu düşündüğüm adam cevap verdi

- Melisi aldım

Bu nasıl bir konuşmaydı böyle. Bizden mal gibi bahsetmeleri sinirimi bozdu.

- Tamam

Telefonu kapatır kapatmaz sinirle söyledim.

- Emaneti aldım baba falan deseydiniz bari

Gülümsemekle yetindi. Anlaşılan bu gün bana cevap vermeye tenezzül etmiyordu. Bu yüzden araba durana kadar sesimi çıkarmadım. Murat her zamanki gibi trafik canavarıydı. Hızlı gitmesi bir yana makas atarak midemin bulanmasına neden olmuştu. Otoparka park ettiği arabadan indim. Alışveriş merkezine gelmiştik. Asansör ile yukarı kata çıktık.

- Melisler nerede?

Asansörden inip Murat'ı takip etmeye başladım.

- Daha gelmemişler

Çantamın yokluğunu fark etmemle olabildiğince masum tutmaya çalıştığım bakışlarımı Murata gönderdim.

- Murat çantam arabada kaldı

Yürümeyi bırakıp hemen arkasında ki bana döndü. Mavi gözlerinin hedefi benim mavilerimdi.

- Yani

Yine ve yine gözlerimi devirdim. Anladığına emin olmama rağmen anlamamazlıktan geliyordu.

- Alır mısın lütfen? ben daha yeni mahkemeden çıktım çok yorgunum. Hem otaparklardan nefret ederim. Biraz abartırsam fobim olduğunu bile söyleyebilirim. Lütfen gidip al