KANDAMLASI (TAMAMLANDI)

4. Bölüm

Lütfen satır arası yorumlarınızı esirgemeyin.
Yazım yanlışları var ise şimdiden özür dilerim.

Gözlerimi açar açmaz gözüme çarpan siyah güle uzanmaya çalıştım. Yanımdaki sehpaya bırakılmış çok güzel bir güldü. Yanı başımda bekleyen Melise baktım büyük bir dikkatle beni izliyordu.

- Nasıl hissediyorsun güzelim?

Başımı iyi olduğumu belli edercesine sallayıp daha fazla duramadan gülü kimin bıraktığını sordum.

- Murat bıraktı

İstemsizce bir tebessüm belirdi dudaklarımda. Yattığım yataktan doğruldum. Karışmış saçlarımı elimle düzeltirken bir yandanda üstümü düzelttim.

- Emin ile Murat'ın gitmesi gerekti. En yakın zamanda ziyarete geleceklerini söylediler

Elimi tarak yapıp taradığım saçımı sinirle arkaya attım. Neden kalmasını istediğimi bilmiyordum ama şuan gitmesi hiç iyi olmamıştı.

- Beklese ölürdü beyefendi

İçimde nedendir bilinmez bir boşluk hissiyatı oluştu Sanki beklenmeye değer görülmemişim gibi.

- Neden tek kişiye hitap ediyorsun. Eminin de geldiğinden bahsettim Murat'ın senin için özelliği ne Aden hanım?

Sorgulayıcı Melisin kıskacından kurtulmak için yapabileceğim tek bir şey vardı.

- Hasta insana böyle davranılır mı ya sen nasıl doktorsun

İçeriye giren polisler Melisle olan konuşmamızı yarıda kestiler. İfademi alacaklarını anlamıştım

- Lütfen hastayı yormayalım memur bey

Bana dönüp göz kırpıp devam etti.

- Ben çıkış işlemlerini halledip geliyorum

Melis çıkar çıkmaz sorguya başlayan polislere olayları ayrıntılarıyla anlattım.

-imzanızı alabilir miyim?

Gösterdikleri yerlere imzamı attıktan sonra dışarıya çıktılar. Bende o sırada giydirdikleri hastane kıyafetlerini kendi kıyafetlerimle değiştim. Hafif dolaşmış saçımı yukarıdan topuz yapıp rahatladım.

- Ben geldim

Melisin enerjik sesiyle içeriye girmesiyle bende ayaklandım artık çıkmalıydım şu  hastaneden.

- Arabanı evin önüne aldırdım

Çiçeklerimin ofisteki vazoda kalması beni rahatsız etti siyah güllerime bir şey olmasını istemiyordum.

- Sağol Melis

Melisin arabasına bindim. Hastaneden izin alıp benimle eve gelen arkadaşıma minnettardım. Şuan taksiyle uğraşacak halim yoktu. Arabanın evin önüne gelmesiyle oynalanmadan eve girdim. Melis odama girmemden yalnız kalmak istediğimi anlayıp yanıma gelmedi. Üstüme pijamalarımı giyinip elime siyah gülümü aldım. Öyle güzeldi ki nedense bundan daha iyi bir hediye almamışım gibi hissediyordum ve bu hissiyatın Gülden değilde gülü alandan gelmesinden korkuyordum. Murat yeni tanışmamıza rağmen çok yakın geliyordu. Saçma bir şekilde sanki iki gündür değilde yıllardır tanışıyormuşuz gibi.

- Gelebilir miyim?

Kapımı tıklatıp onay mırıltımla içeri girdi Melis. Yüzünden anladığım kadarıyla hastalığım hakkında can sıkıcı bir konuşma beni bekliyordu.

- Aden acaba diyorum şuan ki müvekkillerini de başkasına devretsende biran önce dinlensen mi?

Bu gün son bir defa üstünden geçip iki gün sonra ki duruşmaya hazırlanacaktım onun haricinde başka müvekkilim yoktu. Tabi birde Muratla görüşeceğim çok fazla işim kalmamıştı yani.