KANDAMLASI (TAMAMLANDI)

14. Bölüm

Lütfen satır arası yorumlarınızı esirgemeyin.
Yazım yanlışları var ise şimdiden özür dilerim. İyi okumalar

Melisin kollarından kurtuldum. Hemen gözleri dolmuştu arkadaşımın.

- Olabildiğince çabuk yanına geleceğim. İlaçlarını aksatma. Telefonun açık olsun

Havaalanına gelmiştik. En zor işi gerçekleştiriyor Melise veda ediyordum. Ben yokken ev bakıp taşınma işlerini halletmeye karar vermişti. O evde daha fazla kalamazdık. Benim yıpranmamı istemediği içinde ben yokken işleri bitirip yanıma gelecekti.

- Merak etme. Hem Murat yanımda

Melisin hemen yanında duran Emin'e tehditkâr bakışlarımı gönderdim. Murat'ın aksine Emin görevden men edilmediği için Mardin'de kalacaktı.

- Melis sana emanet başına bir şey gelirse süründürürüm

Başını salladı usulca.

- Emanetine gözüm gibi bakacağım

Saati gelen uçağımızı kaçırmamak için el sallayarak az ileride ki Murat'ın yanına gittim. Bir elinde bana taşıtmadığı benim bavulumu, bir elinde kendi bavulu öylece bekliyordu.

- Sen niye vedalaşmadın?

İlerlemeye başladık. İki defa daha kontrol edildikten sonra nihayet kalkmak üzere olan uçağa valizleri verip binebilmiştik. Business class bölümüne geçip oturduk.

- Vedaları sevmiyorum

Baya geç bir cevap olmuştu bu.

- Peki

Başka ne denebilirdi ki. Sürekli konuşmaya çalışan bendim. Cevapsız kalan yine bendim. Bu sefer de biraz o çabalasın. Rahat koltukta iyi bir pozisyon aldım. Gözlerimi kapar kapaz kendimi uykuya teslim etmem zor olmamıştı. Vücudum çok yorgundu.

Sıçrayarak uyandım. Kabus görmüştüm. Yaşadıklarımı bir süre atlatabilecek gibi durmuyordum. Üstüme örtülen, uçağa ait örtüyü kenara koydum. Murat başımda bekliyordu.

- İyi misin?

Hala gözlerimin önünden gitmeyen görüntü kesinlikle iyi olmadığımı haykırıyordu. Pamuklara sarılarak yetiştirilimiş ben, son zamanlarda ne çok ölümden dönmüştüm.

- İyiyim

Uçağın inmek üzere olduğunu fark ettim. Ne çok uyumustum. Halbuki normalde pek uyuyan biri değilimdir.

- Sarılabilir miyim?

Melis ne zaman kabus görsem yanımda bitip kollarını bana dolar, uzun bir süre de yanımdan ayrılmazdı.sanırım alışkanlık olmuştu. Sarılmadan uyanmış gibi hissetmiyordum. Sanki hala kabusun içindeydim. Murat kollarını kendisi gibi ayakta olan bana doladı.

- Sormana gerek yok

Ne olursa olsun çekiniyordum. Ya sarıldığımda bana sarılmazsa. Ya bundan rahatsız olursa. Bu yüzden izin almak en iyisiydi.

- Yerinize oturun ve kemerlerinizi takın lütfen

Hostesin uyarması uçakta olduğumuzu hatırlattı. İkimizde ne çabuk boşvermiştik kemerleri. Uçak zaten inmek üzereydi. Bu yüzden ayrılmak için acele etmedim.

Boyum bir kıza göre uzun olsa da Murat'ın yanında kısa kalmıştı. Başımı göğsüne yasladığımda kalp atışlarını dinleyebiliyordum. Kalbine denk geliyordum.

- Hadi inelim

Boşalmaya başlayan uçaktan indik. Valizleri getiren görevliden ayrılıp az ilerde arabanın yanında bekleyen adamın yanına gelmiştik.