Schuw

Hoofdstuk 17

'Waar zijn de agenten?!' sis ik boos en Ryans vader grinnikt alleen maar.

'Sta niet zo stom te grinniken en laat Scotty gaan!'

'Nee!'

'Jawel, je doet nu wat ik zeg!'

'Nee, want wij bepalen hier!'

Ik verander naar mijn vampieren gedaante. Met een snelle ruk weet ik een hand los te krijgen en in een vaart sla ik hard in Ryans gezicht, waardoor er een handafdruk van mij op zijn wang staat.

'Au!'

'Net goed, moet je me maar niet aanraken. Je staat te dicht bij mijn aura!' sis ik tegen Ryan en draai me met mijn gezicht naar hem toe. Ik spring bovenop Ryan en zet mijn tanden in de hand waar ik al eerder in had gebeten. Mijn ogen kleuren rood en proef het bloed van Ryan, wat ik opzuig.

Ik zie hoe hij langzaam weg valt en op het moment wanneer hij op zijn zwakst is laat ik hem los. Hij voelt slap aan en ik leg hem neer op de grond, daarna sta ik weer recht en kijk Ryans vader aan. Zijn vader kijkt me woest aan en van schrik zie ik Scotty niet meer. Waar is hij gebleven?!

Ik zie Ryans vader grinniken en niet lang daarna zie ik Scotty op de grond liggen. Hij is toch niet? Nee, zo moet ik niet denken! Een boos gevoel neemt mijn lichaam over en ik vlieg op Ryans vader af. Ik hap naar zijn nek, maar hij houdt me pijnlijk vast bij mijn nek. Heel even vloek ik me binnensmonds, maar dan krijg ik hem toch te pakken.

Ik zet mijn tanden in zijn nek en mijn ogen worden rood. Vrij snel daarna proef ik het verse bloed en zuig het bloed op. Ook bij zijn vader stop ik pas wanneer hij op zijn zwakst is en laat hem dan los. Ik ga weer recht staan en zie dat de agenten gevlucht zijn. De andere jagers zie ik ook niet, die zijn waarschijnlijk met de agenten mee.

Snel laat ik me zakken naast Scotty op de grond en zie dat hij niet meer bij bewust is. Ships! ik probeer Scotty op te tillen, maar hij is te zwaar voor mij. Ik moet iets anders bedenken, maar hoe krijg ik hem dan mee?

Ik kijk rond, maar vind niks. Waarom moest die stomme vader van Ryan hem nou pijn doen? Hij heeft Scotty erbij betrokken, terwijl hij er helemaal niks mee te maken heeft.

'Moet ik helpen?,' vraagt Ryan en ik kijk hem pis off aan.

'Houdt je bek! Vuile verrader!' sis ik tegen hem en sta recht. Met mijn rechterhand sla ik hard tegen zijn wang, waar ik al eerder had geslagen.

'Die was oprecht,' zegt hij knikkend met zijn hoofd. Wacht, is hij nou serieus?

'Ben je te vertrouwen?,' vraag ik aan hem en knijp mijn ogen fijn. Ik kijk hem met kleine oogjes aan en kijk hem wantrouwend aan. Mijn gevoel zegt dat hij niet te vertrouwen is!

'Ik vertrouw je niet!' zeg ik stug en probeer Scotty opnieuw op te tillen, maar weer zonder succes. Ik hoor Ryan zuchten en hoor hoe hij van alles wat staat te mompelen. Het valt me wel op, dat hij niet naar zijn vader toe rent. Ik denk dat hij in een tweestrijd zit met zichzelf, want hij blijft maar mompelen.

'Oke, mijn besluit staat vast!' hoor ik hem beslissend zeggen.

'Wat voor besluit?'

'De besluit dat ik voor jouw kant kies,' antwoord hij op mijn vraag en mijn ogen worden groot van verbazing. Hij laat zijn vader links liggen?

'Dat kan je niet maken, jij hebt tenminste nog je vader. Ik heb officieel geen ouders meer, ja mijn stiefouders! Maar jij-.'

'Ik snap wat je bedoelt, maar mijn vader verdient een zoon zoals mij niet,' zegt hij en ik zie aan zijn gezichtsuitdrukking dat hij het serieus meent.

Hij komt naast me hurken en tilt Scotty met gemak op. We staan rechtop en willen de ruimte verlaten, maar ineens word ik onderuit te getrokken door Ryans vader. Ik val hard met mijn gezicht op de grond.

'Ryan, help!' roep ik en zie hoe hij zich omdraait.

'Nu heb ik je! Zeg maar dag tegen je vriendje!' sist hij in mijn oor en woest knijpt hij mijn armen fijn.

'Au!' schreeuw ik en hoop dat de politie er nog is. Nu maar hopen dat ze me horen!

'Bek houden!' sist hij en sleurt me mee.

'Nooit!' schreeuw ik tegen hem en voel een harde klap. Verbaasd kijk ik op, omdat ik voel dat hij me niet los liet. Voor me zie ik Ryan staan, die me woest aankijkt. Wat bezielt hem!

'Wat bezielt jou?!'

'Houdt je bek!' schreeuwt hij tegen me en ik voel hoe ik ergens naartoe wordt gesleurd. Ik begin tegen te stribbelen, maar ik kom geen haartje losser. Nu raak ik in paniek en verander naar mijn vampier, waarna ik fel om me heen begin te happen. Het zou er waarschijnlijk heel raar uit zien, ik bedoel ik lijk net een karper die in het rond hapt. Maar het werkt niet, het heeft geen nut.