Schuw

Hoofdstuk 19

'Weet je nog toen we elkaar ontmoette in de stad. Dat was een van de meest awkward ontmoeting die ik ooit heb gehad,' lacht hij.

'Ja,' zeg ik glimlachend en zie het weer voor me.

Opeens pakte iemand mijn schouder vast. Ik schrok en draaide me met een ruk om. Ik keek recht in de vriendelijk kijkende ogen van Scotty. Helaas keek ik ook recht tegen de zon in. Ik kon mijn lichte huid voelen branden. Ik dacht niet na en keek naar beneden. Ik hoorde Scotty lachen.

'Je hoeft niet verlegen te worden ofzo, hoor,' lachte hij. Ik schudde mijn hoofd.

'Nee, dat is het niet. Ik heb gewoon-.' Ik stopte in het midden van de zin.

'Je hebt gewoon wat?,' drong hij aan. Ik zuchtte.

'Ik ben allergisch voor de zon en op dit moment voel ik mijn huid zo erg branden dat het lijkt alsof ik levend in een oven ben gestopt,' piepte ik. Ik hoorde hem even schrikken.

'O sorry! Dat wist ik niet. Kom, dan lopen we even naar de schaduw daar.'

Hij pakte mijn hand vast en begeleidde me naar de schaduw. Vrijwel meteen nadat hij mijn hand had vastgepakt voelde ik een vlaag van vlinders door mijn hele lichaam razen. Ik voelde mijn wangen ongemerkt rood worden, ook al waren ze dat misschien al door de heftige zon die op mijn gezicht had geschenen.

Toen ik de schaduw voelde deed ik mijn handen uit mijn zakken en zette ik mijn capuchon af. Ik voelde al aan alles dat mijn gezicht rood en verbrand was. Gelukkig wist ik dat dat na 5 minuten alweer een beetje weg zou trekken. In 2 minuten als ik er iets kouds op zou leggen.

'O het spijt me zo erg!'  verontschuldigde hij zich geschrokken.

'Geeft niet. Je wist het ook niet. En daarbij is het over een paar minuten weer weg,' legde ik kort uit. Hij knikte.

'Waarom loop je eigenlijk in de eerste plaats over straat als de zon zo fel schijnt?,' vroeg hij daarna fronsend.

'Ik zocht mijn tas. Ik ben hem waarschijnlijk gisteren vergeten mee te nemen uit de bibliotheek.'

'Dat weet ik. Daarom wilde ik je ook even spreken,' zei hij. Ik fronste. Hoe wist hij dat nou weer dan? 'Ik heb gisteren uit voorzorg je tas even meegenomen naar mijn huis. Loop je anders even mee?'

'Is goed.'

Ik zette mijn capuchon weer op en deed mijn handen weer in mijn zakken. Ik kwam zwijgend naast hem lopen.

'Maar euhm... sinds die ontmoeting had ik gemengde gevoelens voor jou. Ik wist niet precies hoe ik me voelde, maar het voelde alsof ik een raar gevoel in mijn buik had,' verteld Scotty. Ik knik en ben meer afwezig, dan dat ik aanwezig ben. Dus hij probeert me eigenlijk uit te leggen, dat hij iets voor me voelt.

'Wil je mijn vriendin zijn?,' vraagt Scotty, zodra ik weer aanwezig ben. Ik schrik van zijn vraag en weet even niet zo snel iets te zeggen.

'Ik euhm...'

'Neem de tijd, Paige,' zegt hij en ik bloos eventjes. Had hij geen vriendin? Zou het uit zijn met dat meisje?

'Je had toch een ander?,' vraag ik met een kloppend hart in mijn keel.

'Ja, maar zij maakte het uit. Want ze had weer een ander jongen op het oog,' legt Scotty uit. 'Maar euh... ik begin jou ook leuker te vinden.'

Mijn mond staat open van verbazing. Is hij nu serieus?

'En hoezo dat dan?'

'Ik kwam erachter dat je om me geeft, toen je me vond in de kelder van de fabriek. Hoe wist je eigenlijk dat ik hier zat?,' vraagt hij aan mij.

'Ik euhm.. Ik-,' begin ik, maar weet niet hoe ik dit moet verwoorden. Tja, ik weet wel dat ik een droom over hem had. Maar ik durf het eigenlijk niet zo goed te vertellen.

'Ik euhm... Ik had s' nachts een- een- een... ' Ik kom niet op het woord en kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Denk Paige je weet het wel, maar je komt er nu niet op! Oja, een visioen!

'Ik had s' nachts een visioen over jou. En zo kon ik je vinden,' vertel ik en kleur meteen rood.

'Dat is echt knap, dat je dat hebt onthouden!' zegt hij blij en geeft me een knuffel. Oke, nu weet ik het zeker wat ik voel bij hem!

'Scotty, ik vind jou ook leuk. Ik wil jou vriendin zijn!'

'Awh!' zegt hij en je kan wel zien dat hij kan huilen van vreugde.

'Niet huilen Scot, je bent een van de gelukkigste jongen op aard,' zeg ik tegen hem en er komen tranen uit zijn ogen. Whaha, cute! Opeens drukt hij een kus op mijn mond, waarvan ik heel even schrik. Maar al snel doe ik volop mee met de kus en staan we onder de boom te kussen.

O O O

We zitten in de auto van Scotty's vader. Hij had zijn ouders gebeld dat hij bevrijd is en wou de bevrijder aan hun laten zien. Maar natuurlijk kennen ze mij al, dus zijn moeder zal dadelijk niet raar opkijken als ik binnen stap. Zijn vader had mij natuurlijk herkent, toen hij ons kwam oppikken.

O ja en ik heb nieuws over Ryan en zijn vader. Ryans vader gaat voor 10 jaar in de cel samen met zijn mede jagers. Ryan zelf moet naar een kliniek voor 6 lang. Dus daar zou ik 10 jaar geen last van hebben en misschien verhuis ik wel ergens anders naartoe!

O O O

'Paige, wakker worden.' hoor ik de stem van Scotty zeggen.

'Laat me nog even verder slapen,' zeg ik en leg mijn hoofd beter neer, maar voel dan dat ik tegen Scotty's borst in slaap ben gevallen. Oeps!

Snel ga ik rechtop zitten en zie hoe Scotty uitstapt. Ik wrijf in mijn ogen om de slapertjes weg te vegen. Flits!

'Au!'

'Oeps, sorry!' zegt Scotty geschrokken en ik grinnik.

'Grapje, Scot,' lach ik en stap ook uit. Ik zie hoe hij met zijn ogen rolt en opeens hoor ik een harde gil.

'Scotty!'

We draaien ons om, waar het geluid vandaan komt en we zien Scotty's moeder op ons af komen rennen. Snel spring ik aan de kant en zijn moeder trekt hem in een stevige knuffel.

'O Scotty, ik heb je zo gemist mijn kleine jongen!' zegt mijn moeder en ik grinnik eventjes. 'Waar is die bevrijder, ik wil hem hartelijk bedanken!'

Ze laat Scotty los en kijkt om zich heen, maar haar ogen zeggen me al genoeg. Mandy had vast een jongen verwacht, maar dat is het niet.

'Mam, ze staat naast me hóór!' zegt Scotty spottend en trekt me tegen zich aan.

'En mijn bevrijder, is ook mijn vriendin.'

'Maar- maar- z- zij- i- is...'

'Het meisje, die ik leerde kennen bij de bibliotheek. Ik weet het mam. Binnen leg ik alles uit,' zegt Scotty en zijn moeder begint wild te knikken. Met z'n allen lopen we Scotty's huis binnen en gaan in de woonkamer zitten.