I Almost Do (COMPLETED)

Chapter Twenty One

Disclaimer: I'm not an expert in the corporate world and definitely not a doctor or mental health professional. Pardon my misinformation if there's any.

I Almost Do Chapter 21

Distracted

---

"Engineer, nandyan na si Kuya June." she's pointing to our driver.

"Okay po, tara na."

Ngayong araw ang inspection sa PNT, tatlong linggo pagkatapos ng nangyaring aksidente. Sa totoo lang, kinakabahan ako. Hindi ko alam kung kakayanin ko pang makita 'yong gusali na 'yon pagkatapos ng lahat.

"Limang Engineer mula sa atin ang naroon na kanina pang umaga. Pero narinig ko na may pinadala rin mula sa Provincial's Office."

"Good, then. Mas marami po sila mas maganda."

"Tungkol pala sa kaso natin kay Congressman, Engineer..."

I hold my breath for seconds. Marinig ko pa lang ang salitang 'Congressman', nase-stress na ako.

"Ano pong sabi ni Atty. Reyes?"

"May pumayag nang tistigo mula sa mga construction workers na sinuhulan. So far, apat na kaso ang nabanggit ni Attorney na pwede nating i-sampa sa kanya pero pwede pa 'yong madagdagan."

I nodded as I like the news that I just heard. Other than causing great damage to our company's reputation, a lot of lives are taken by his ignorance and selfishness.

It was a hot sunny day, definitely challenging weather to go on-site visits. Malayo pa lang, nakita ko na ang mga Engineer namin na may hawak na clipboard.

When we get off the car, I immediately walk through the uphill-like road. Unang sumalubong sa akin ang isang tauhan daw mula sa Capitol.

He greets me with a smile.

"Good morning, I'm Engineer Kenneth Manlapaz from the Provincial Engineers Office." he offered his hand to me. Agad kaming nag-shake hands.

"Engineer Sia Bautista from Anchorage Construction," and as I said my name, I glance at the PNT building. I intended to do that just for a second but there's something that makes me stare at it longer.

Even from the outside, I can clearly see the chaos from the accident. There's a yellow construction tape with a police line - do not cross around the area of the entrance.

Nang malipat ang tingin ko sa kasalungat na direksyon, nandoon ang debris ng mga bakal at sira-sirang ply wood. Nandoon rin nakatayo ang ilang scaffolds na may mga sirang parte.

Doon pa lang sa tanawin na 'yon, sumikip na ang dibdib ko. I suddenly feel cold and uncomfortable. Hindi ko namalayan na kanina pa pala salita nang salita si Engineer Manlapaz sa harap ko.

"Ah, in-order na ng mga Engineer n'yo na tanggalin 'yang mga 'yan." turo n'ya sa tinitingnan kong debris. "Medyo nakaka-bother nga na nandyan 'yan."

"Kumusta ang status ng building so far?" tanong ko habang papasok kami sa entrance at kinakalma ang sarili. Itinaas pa n'ya ang construction tape para sa akin, para makalagpas ako sa restricted area.

As I stepped my feet inside the theater, I felt my whole body becomes numb again. Kitang-kita ko ang naging error sa ginawang pagbubuhos ng semento sa supposed-second floor. Sira ang mga posteng pundasyon, may parte na nakalabas ang bakal, at kapansin-pansin 'yong tumapong semento sa makinis na dapat na sahig. 

Bigla na namang nagpakita sa memorya ko 'yong unang aksidente. Then I started imagining the second accident where people are buried there alive.

I covered my mouth as I feel nauseous. Sinenyasan ko si Engineer Manlapaz na sandali lang at agad tumalikod sa kanya para lumabas.